เมื่อวาน ไปเดินสวนจตุจักร กับพี่ขวัญละก้อเจ้าเบส ..
เพิ่งจะได้อัพเดทแฟชั่น ล่าสุดก็วันนี้เอง
ที่แท้เด็กๆช่วงนี้ฮิตแต่งตัวแนวๆ
หลานสาวพี่ขวัญมีร้านอยู่ที่จตุจักร
ทำเสื้อเอง ตัดเอง เย็บเอง ขายเอง
เป็นเสื้อผ้าแบบแนวๆๆล้วนๆ เสื้อสไตล์แปลกๆ
ตัดเย้บๆเบี้ยวๆ 2ข้างไม่เท่ากัน ลายสองข้างไม่เหมือนกัน
เสื้อแบบโคร่งๆมั่ง ผ้า..ตะเข็บเย็บไม่เรียบร้อย

แต่ขอโทษเถอะค่ะ จะไปดูถูกไม่ได้เชียว
ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า ราคาก็ไม่ใช่ว่าจะถูกๆ
ตัวนึงๆราคา450อัพ....
แอบมองเข้าไปใน..ถุงใส่เงิน มีเงินแบ็งค์พันฟ่อนใหญ่ทีเดียว
ขายได้ดีมาก..วันนึงๆได้ยอดร่วม2-3หมื่น
เฉพาะเสาร์อาทิตย์
ฉันได้แต่คิดในใจ..หลานสาวพี่ขวัญเก่งจัง

แต่ตัวฉัน บอกตรงๆว่าไม่สันทัดเรื่องแนวๆ
แนวมันคืออะไร ฉันไม่ได้ว่าใครหรือดูถูกใครนะ
แต่แนวมันคืออะไรเหรอ ในความคิดของฉัน
แนวกับคำว่าบ้าเหลื่อมล้ำกันแค่ จุดทศนิยม
แนวคือการแต่งตัวแปลกๆ
แนวคือผมทรงแมลงสาบแทะหัว
แนวคือ การเจาะจมุกสลักหัวเจาะหน้าคล้ายตาโอ้
แนวคือ..เฮ้อ ฉันคงแก่แล้วจริงๆ
เพราะฉะนั้น เมื่อฉันจับเสื้อผ้าในร้านหลานพี่ขวัญ
จึงไม่น่าแปลกใจว่าฉันดูไม่เป็นจริงๆ
เมื่อมีคนเข้าร้านมาซื้อของเต็มไปหมด
ฉันจึงเลี่ยงไปซื้อของที่ร้านฝั่งตรงข้ามร้านหลานพี่ขวัญทีนที
มันเป็นเสื้อใส่ไปทำงานของฉัน
ซึ่งย่อมที่จะไม่มีแนวใด
นอกจากความเรียบร้อย
ไม่รู้ว่าสิ่งที่ฉันทำจะเป็นการเสียมารยาทหรือทำร้ายจิตใจ
พี่ขวัญไปรึปล่าว
แต่มันปล่าวประโยชน์สิ้นดี
ที่ฉันจะแสร้งทำเป็นเข้าใจในสิ่งที่ฉันไม่เข้าใจ
แสร้งทำชื่นชมในสิ่งที่ฉันไม่รู้
มีแค่สิ่งเดียวที่ฉันชื่อนชมคือ
หลานสาวพี่ขวัญเป็นคนเก่ง
และทันสมัยทันแฟชั่นมากมายจริงๆ

เมื่อวันก่อน..ฉันไปเที่ยวตลาด..คลองสาน กับเจ้านุ่น
นัดกันเอาไว้ตอนบ่ายๆ
แต่มันมาหาฉันเอาตอนบ่ายแก่มากแล้ว
พร้อมเพื่อนอีก4คน
คนนึงเป็นเด้กหญิงตัวสูง.ๆขาวๆ
ห้าวๆท่าทางน่ารัก
อีกคนเป็นเด็กหญิงมัดผมม้า ..หน้าตาดีตัวเล็กกว่า
อีกคนเป็นเด็กหญิงตัวคล้ำผมทรงแนว!ท่าทางห้าวหนัก
คนสุดท้ายเป็นเด็กมัธยมต้น..ตัวเล็ก หน้ามีสิว..ตามประสาเด็กหญิงที่ร่างกายปั่นป่วนไปด้วยฮอร์โมนอันแสนจะพุ่งพล่าน..
ฉันพาเด้กๆ ในโบกแท็กซี่ที่หน้าคอนโด
เจ้านุ่นเข้าจับจองด้านข้างคนขับ แต่เพียงผุ้เดียว
และไม่เหลือบริเวณที่นั่งแม้ซักเซ็นต์เดียวให้ใครเข้าอาศัย
ฉัน และคุณน้องหนูอีก4คน เลยต้องนั่งเบียดกันด้านหลังแท้กซี่
ด้วยที่นั่อันน้อยนิด กับคน5คน
จึงเลี่ยงไม่ได้ที่คนสองคนต้องนั่งตักกัน
ทุกคนเข้าประจำที่อย่างไม่มีอิดออด
เหลือแค่หนูน้อยมัธยมต้น..ที่ไม่ยอมนั่งตักน้องสุดห้าวตัวคล้ำ
เธอพยายามจะเบียดร่างกายของเธอเข้ามาในที่นั่งที่ไม่เหลือที่แม้แต่ก้นเด้กทารกจะมาแทรก
ทุกคนบอกให้เธอนั่งตักน้องทอมตัวดำ
แต่เธออิดออด
แต่เมื่อฉันยืนยันว่าฉันนั่งไม่ได้ เธอจึงยินยอม
ด้วยความไม่เต็มใจเท่าไหร่นัก
เธอกระซิบบอกน้องทอมที่เธอนั่งตักว่า
"รู้ตัวใช่มั๊ย ...ว่าทำอะไรผิดไปบ้าง.."
ตีความจากที่เธอโกรธกันได้ความว่า
น้องทอมตัวคล้ำ..แอบมีตารางสอนสาวไหนไม่ทราบ
ติอมาในกระเป๋านักเรียน
แล้วคุณน้องเธอไปค้นเจอ ทำให้มีเรื่องมีราว อันต้องชำระความกันมากมาย
ตลอดเวลาที่นั่งในรถ จึงทำให้น้องทั้งสองต้องทำการง้องอนกันไปมา
ฉันแอบเห็นน้องทอม..ต้องคอยจุ๊บแก้มปลอบขวัญน้องเด็กมัธยมเป็นระยะ
ฉันได้แต่คิดในใจ...
เมื่อไร่จะถึงซักทีวะ...
(ยังมีต่อ.....พรุ่งนี้ว่างๆมาเล่าต่อจ่ะ...ยังไม่ถึงจุดสำคัญของเรื่องเล้ย)