คงมีแค่บางคนที่สามารถยิ้มได้..เพราะสถานการณ์เป็นไปตามแผน

อยากถาม
จังว่า...ทำไปได้ยังไง ใจร้ายเหลือเกิน

ตำรวจปล่อยให้คนไทยเข้าไปตีกันเอง
ยังดีที่ทหารเข้ามาปกป้องเป็นเกราะกลางในภายหลัง

เศร้าเหลือเกินค่ะ...นู๋ฝิ่น

พี่แวะมาทักทายก่อนจะหลบไปพักกายพักใจ....ค่ะ

ตอนนี้โรครุมเร้าสาระพัด

จิตสงบ และกายสบายดีแล้วเมื่อไหร่ จะกลับมายิ้มให้ใหม่ค่ะ

นู๋ฝิ่นก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

  

ดูแลและรักษาตังเองให้ดีด้วยนะคะนู๋ฝิ่น ตอนนี้พี่ไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรเลย
แม้แต่จะเม้นท์เพื่อนในบล็อก ความรู้สึกมันสูญเสียไปแล้ว
ถึงพี่ไม่แวะมาขอให้รู้ว่ายังรกและคิดถึงน้องทุกวัน

  

ก็ยังขอให้ยังยิ้มได้กันต่อไปนะคะ
ไม่ว่าจะยังไง ฝืนยิ้มไว้หน่อยก็ยังดี
ยิ้มให้ ยิ้มให้ออก จะได้ไม่หดหู่เกินไปนัก

  

เช้านี้ตื่นมา แล้ว..

มันยิ้มไม่ค่อยจะออกแล้วค่ะ คุณฝิ่น

สถานการณ์มันไม่ดีอย่างที่วาดหวังไว้แล้วล่ะ

  

ยิ้มไม่ค่อยออกอ้ะ เป็นแสยะยิ้มได้ป่าว

สถานการณืไม่สงบ เฮ้อ

  

ตอนนี้อุณหภูมิรอบตัวทวีขึ้นเรื่อยๆ

ร้อนใจมั๊ย????……………………ร้อน

แต่พยายามทำใจ….วางใจ

  

  

ไม่ได้แวะมาเที่ยวบล็อกนี้นานเหมือนกัน จะบอกว่าไม่เคยลืมบล็อกนี้ เดี๋ยวจะหาว่าผมตอแหล ก็งานประจำรัดตัวจริงๆ บล็อกตัวเองเริ่มมีหยักไหย่แล้ว...ชอบเพลงนี้นะครับคุณดอกฝิ่น คงเป็นเพราะช่วงนี้ผมก็ต้องประสบปัญหาที่ทำให้ไม่สบายใจ..แปลกจังเลยครับ ในวันที่ไม่สบายใจนั้น รอยยิ้มจากคนรอบข้างดูสวย มีค่ากว่าทุกครั้ง ครั้งนี้ผมได้บทเรียนจริงๆเลยว่า..ผมจะแจกยิ้มให้คนรอบข้างทุกๆวัน หวังแค่ว่ารอยยิ้มเล็กๆของผมจะเป็นกำลังใจให้เขานั้นรู้สึกดีขึ้นบ้างกับชีวิต แม้ชีวิตนั้นไม่ง่ายแต่ก็ไม่ยากอย่างที่เรากลัว
..วันนี้ผมยิ้มให้คุณดอกฝิ่นสามยิ้มแล้วกัน(ตัวiconมันเล็กเลยเลือกไม่ได้ว่าอันนั้นเป็นการส่งยิ้ม)....:) :) :)

  

แวะมาฟังเพลงก่อนนอนค่ะ

  

เป็นเพลงที่มีความหมายมากและจะฟังในช่วงเวลาที่ต้องการลุกขึ้นมาสู้ด้วยตัวเองในยามที่มีพลังอันน้อยนิด