ชีวิตต่างแดนปีที่5
ชินกับความเงียบเหงา. บรรยากาศบ้านนอก มีออกไปเรียนภาษาอังกฤษเพิ่ม ESL. ได้พูดคุยกับคนภายนอกบ้าง. อยู่แต่ในถ้ำกะโลกอินเตอร์เน็ต. ชีวิตมีทางเลือกทุกความรู้อยู่ในโลกออนไลน์. แต่เราไม่สามารถบังคับตัวเอง. ให้ตั้งใจทำได้ทั้งหมด ชีวิตเสียเวลามากมายไปกับการเล่นเฟส ไลน์ อันนี้ก็เข้าใจว่าถ้าไม่ดูแล้วตัวเองจะลงแดง. ถามตัวเองความเหมาะสมอยู่ตรงไหนคือ. อยู่ที่ความพอใจ ส่วนมากอยู่กับงานอดิเรก ปลูกผัก ต้นไม้ไปตามเรื่อง. คือไม่ได้กินมากมานอะไร. แต่เรามีใจที่จะทำ. เช่นผักกำลังงามชื่นชมวันนี้. พรุ่งนี้กวางกินเรียบ. ดอกไม้กำลังสวย ทากกัด. ชีวิตได้เรียนรู้ได้ทำใจ. ว่าอย่าคาดหวัง. ชีวิตแต่ละวันก็ยุ่งวุ่นวายกะตัวเราเองนี่หล่ะ และได้ไปวัดไทยด้วย. เจอคนไทยตั้งแต่เด็กจนถึงคนสูงอายุ. เราน่าจะอยู่วัยสูงอายุต้นๆ ยังไม่ถึงตอนปลาย ให้เรียนรู้อย่างหนึ่งว่า โรคกำลังมาเจื่อนถ้าสูงอายุมากๆ. ทำอะไรก็ต้องระวัง เจอคุณน้าท่านหนึ่งข้อมือพันผ้ากอร็ต. บอกว่าแค่เปิดขวดหมุนจนข้อมือเคร็ด. คาดไม่ถึง. แต่จริง เรื่องอาหารการกิน ดีมาก. เลือกทานที่เราทำเป็นเท่านั้น. เรื่องกิน ก็เป็นเรื่องใหญ่เพราะ. ช่วยทำให้คลายคิดถึง. เมืองไทย อยู่นี่ก็ทำเป็นเกือบหมุดทุกอย่าง. คิดว่ามาอยู่นี่. เรียนการทำอาหาร. ถ้าเพื่อนฝรั่งมาทานข้าวที่บ้าน จะชอบมาก. มีเหยื่อมาแล้ว. ช่วยๆกันกิน 555
*ต้องขออภัยท่านผู้อ่านด้วยถ้าตัวหนังสือเล็ก. ภาพก็ลงไม่ได้. นี่ก็เป็นเรื่องที่ต้องเรียนรู้
ขอบคุณทุกท่านที่เมตตาอ่านนะคะ. ขอให้มีความสุขทุกท่าน
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [