นี่ผ่านมาสี่เดือนที่มาอยู่ญี่ปุ่นแล้วตอนนี้เริ่มอ่านการ์ตูนในหนังสือพิมพ์ที่ไม่ค่อยยากออก ได้คันจิคำที่เห็นบ่อย ๆ ได้บ้าง ขึ้นรถไฟเดินทางเข้าเมืองคนเดียวได้แล้ว...ไปแบบถามทางเอา เพราะน้องชายสามีที่เส้นเลือดในสมองแตกหลังจากผ่าตัดสมองที่ชิบะตอนนี้ย้ายมาอยู่โรงพยาบาลในเมืองคาโกชิม่ายาว...แอนด์ทุกคนในบ้านก็ไปทำงานจ้นทร์ถึงศุกร์ น้องแฟนน่าสงสารสองสามวันไม่มีใครไปเยี่ยมเลยอาสาไปเอง วันแรกที่ไปเดินแบกคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คจากบ้านไปสถานีรถไฟชั่วโมงนึง...(จริง ๆ มีจักรยานนะแต่กะว่าขากลับให้โนบุซังมารับที่สถานีดีกว่าเลยเดิน) ต่อรถไฟอีกประมาณห้าสิบนาที ต่อรถรางในเมืองอีกสิบนาที กลับบ้านมาโอก้าซังซึ้งเลย จากเคโตะลูกรักกลายเป็น เคโตะลูกรักสุด ๆ ทันที...อย่างว่าเนอะครอบครัวเขาก็คือครอบครัวเรา น้องชายเขาก็น้องชายเรา โอก้าซังบอกว่า"ขอบคุณมากนะลำบากเคโตะเลย" ไก่ย่างเลยตอบไปแบบแมน ๆ ว่า "ไม่เป็นไรค่ะทาคุโระเป็นน้องชายของเคโตะเหมือนกันนะ" โอก้าซังซึ้ง...โนบุซัง(สามี)ตกกระป๋องทันที...เหมือนน้องชายแฟนจะต้องเสียซีกขวาของร่างกายไปทั้งแขน และ ขา แต่ซีกซ้ายยังใช้การได้ น่าสงสารยังอายุน้อย และ ทำงานดีมีอนาคตแท้ ๆ เลยเพราะเคยเป็นนายช่างของบริษัทโซนี่ที่ชิบะนู๊น...ยังโชคดีนิด ๆ ที่ไปเส้นเลือดในสมองแตกที่ทำงาน เพื่อนที่ทำงานรับไว้ได้ตอนล้มแล้วพาส่งโรงพยาบาล โชคดีอีกนิดที่โรงพยาบาลที่ชิบะน่ะเป็นโรงพยาบาลที่มีทักษะทางด้านการผ่าตัดสมองดีกว่าที่คาโกชิม่ามาก...การผ่าตัดเลยออกมาเรียบร้อยดี...ยังนึก ๆ เลยว่าถ้าเส้นเลือดดั๊น...ไปแตกที่อพาร์ทเม้นท์แล้วอยู่คนเดียวจะเป็นยังไงบ้าง ตอนนี้ยังเจาะคอ พูดไม่ได้ ไม่รู้จำอะไรได้มากน้อยแค่ไหนเพราะบางทีเหมือนจะรู้เรื่องแต่บางทีก็เหมือนจะงง ๆ ตอนนี้กายภาพบำบัดเป็นการใหญ่เราก็ได้แต่ภาวนาให้มีทาคุโระหายดีเดินได้อีกครัง...

เมนูแรก..ไข่ยัดไส้ไม่ว่าอยู่ส่วนไหนของโลกก็น่าจะทำได้ล่ะเครื่องเคราหาง่าย...แกะดอกกุหลาบวาง ๆ ลงไปไฮโซเลย...

ข้าวหมูแดงของผมคร๊าบ..ไม่รู้จะทำอะไรกินแต่โลโบ้ช่วยท่านได้ในบางเวลา...

พะแนงไกลบ้าน...ที่นี่หมูแพงมีแต่หมูเกรงว่าจะสิ้นเปลือง ใส่มันฝรั่งลงไปเป็นเพื่อนหมูใส่น้ำเยอะหน่อยเดี๋ยวญี่ปุ่นจะเผ็ด...เมนูนี้อร่อยเลย...

ข้าวซอยอันนี้อะแดป ๆ อย่างแรงเพราะไม่มีเส้นเอาเส้นโซเม็งนั่นแหละมาทำเป็นเส้นข้าวซอย โรย ๆ ด้วยเส้นกรอบ ๆ เมนูนี้โนบุซังการันตีความอร่อยเป็นอันดับหนึ่ง...

แกงฮังเล...ข้าพเจ้าซื้อน้ำพริกแกงหิ้วมาจากเชียงใหม่ครึ่งกิโล ชอบทำเมนูนี้เพราะไม่ต้องใช้กะทิ...ที่นี่กะทิแพง...แต่เสียอย่างเดียวทำเผ็ดมากไม่ได้เดี๋ยวญี่ปุ่นจะเผ็ด หุ ๆ ๆ

ก๋วยเตี๋ยวเนื้อ...เมนูนี้อดีตรูมเมทสมัยมหาลัยที่แต่งงานไปอยู่ฮอลล์แลนด์สอนค่ะ บอกว่าเอาไอ้เครื่องเทศแท่ง ๆ กับดอก ๆ น่ะต้มเลย ใส่ซีอิ๊วหน่อย น้ำตาลนิด...ต้มไปดิเดี๋ยวมันก็เป็นก๋วยเตี๋ยวเองแหละ..เออ...มันเป็นก๋วยเตี๋ยวจริง ๆ ด้วยแฮะ...กินได้ ๆ ไม่มีผักคะน้าก็เอาก้านบล๊อคโคลี่แมน ๆ ไป...กินได้เหมือนกัน

ข้าวหมกไก่...เมนูนี้เช่นเคย...โลโบ้ช่วยท่านได้ แต่ขอบอกทิปนิดหน่อย หลังจากหมักไก่แล้วเอาไก่มานาบกระทะหน่อยให้เนื้อไก่ตึง ๆ ค่อยเอาไปหุงพร้อมข้าวจะอร่อยกว่า...

ต้มจืดหัวไชเท้า...ญี่ปุ่นนี้หัวไชเท้ามากมายไก่ย่างอยากกินก็เดินไปดึงมาจากสวนของปู่กับย่าล่ะ...อยู่เมืองไทยนี่ไม่เคยดึงหัวไชเท้าจากดินเล้ย...ได้มาดึงที่นี่แหละ เอามาต้มกับกระดูกอ่อน อันนี้อร่อยเลยเพราะหัวไชเท้ามันสดด้วยมั๊ง...มันเลยอร่อย

ส้มตำผลไม้...เมนูนี้คิดได้เพราะที่บ้านได้ส้มโอมาเยอะมากจากสวนตากับยาย คิด ๆ ดูว่าทำไงถึงจะกินหมด...เลยเอามาทำส้มตำผลไม้เนี่ยแหละ...ทำมันไปตามเวรตามกรรม...มีอะไรก็หั่น ๆ ใส่ไป...มันอร่อยวุ้ย...เหมือนส้มตำเลย ฮ่า ๆ ๆ

ผัดไทยเมนูนี้เคยทำมาครั้งนึง...ครั้งแรกไม่อร่อยอย่างแรง...ครั้งนี่ประสบการณ์สอนว่าอย่าใส่เส้นเยอะ...คราวนี้ออกมา...โนบุซังว่า โอชิอิ

ลูกชุบ...อันนี้เนื่องจากคิด ๆ ดูแล้วขนมนี่น่าจะเรียกร้องความสนใจจากแม่สามีได้...และมันก็เป็นจริงอย่างว่าโอก้าซังขอห่อไปโชว์ที่ทำงานกันเลยทีเดียว แถมโนบุซังว่าวันไวท์เดย์เดือนนี้ขอให้ทำลูกชุบให้พวกที่ทำงานที่ให้ช๊อคโกแลตโนบุซังเมื่อวันวาเลนไทน์ด้วย

เอาล่ะค่ะ...เมนูที่ทำมันใช้วัตถุดิบตามที่มีล่ะแต่ถ้าเราไม่ยึดติดมากอะไร ๆ มันก็ทำออกมาเป็นกับข้าวได้หมดแหละ...อยู่ที่เราปรุงมากกว่า...ไก่ย่างโชคดีนิดนึงที่หน้าบ้านเป็นร้านขายผักร้านใหญ่ที่ราคาถูกเลยแหละ ขี้คร้านผักบางอย่างขายถูกกว่าตอนซื้อที่ตลาดในกรุงเทพอีก แถมบางทีมีมะนาวมาขายซะงั้น หกเจ็ดลูกร้อยห้าสิบเยน...ราคาพอไหว พอ ๆ กับตอนมะนาวบ้านเราแพงล่ะมั๊ง...บ้านเรามะนาวแพงนี่จำได้ว่าลูกละเจ็ดแปดบาทแลยมั๊ง...ส่วนพริกนี่โอโต้ซังปลูกไว้ไก่ย่างจัดการเก็บใส่ช่องฟรีซเรียบร้อยไม่อกตายแน่นอน...ดีอีกอย่างเพื่อน ๆ ที่เมืองไทยส่งเมล็ดผักมาให้หลายอย่างช่วงนี้ไม่หนาวแล้วว่าจะปลูกซะหน่อย...ถ้าปลูกขึ้นแล้วจะถ่ายรูปผักมาโชว์ละกันนะคะ...ไปละค่ะต้องอ่านหนังสือแล้ว...

เจอกันบล๊อคหน้านะคะ...คิดถึงทุกคนเลยค่า...