ลุงคนหนึ่ง
ได้ยื่นวุ้นมะพร้าว
ให้ฉันมา
ฉันรีบถามกลับไปว่า
มีน้ำตาลไหม

ฉันสัมผัสถึงแววตา
ที่อ่อนโยน
และน้ำเสียงที่อ่อนไหว
ลุงรีบตอบกลับมาอย่างเร็วไว
...
ไม่รุ้ว่ามีน้ำตาลไหม
เพราะคนทำนั้น
เขาใช้ใจทำให้
ลุงแค่มาขายมัน

ไม่ต้องบอกว่า
คนทำนั้นคือใคร
แต่ฉันสัมผัสได้
ถึงสายใยและหัวใจ
ของคุณลุง ^^

ปล ลุงคนนี้ขายอยู่ที่สวนหลวงบอกว่า ภรรยาลุงทำหมดเลยทำเสร็จก็มาจัดเรียง ไม่รุ้ว่าใส่อะไรบ้าง เขาคงจะใส่ใจลงไป มากกว่าจะใส่น้ำตาลให้หนูทาน โอ้ววว รอยยิ้มของคุณลุงได้ประทับไว้ในใจของฉันแล้ว สิบบาทมีค่าหาซื้อวุ้นมะพร้าวในราคานี้ไม่ได้ รอยยิ้มที่เป็นของแถมกลับมาฉันรู้สึกว่ามีค่ามากกว่าที่จะหาซื้อได้จริง ๆ ^^