มุมของความรัก ท้องฟ้ายามค่ำคืน ถูกกลืนแสงสว่างให้หายไป ทะเลสีฟ้า นภาสีคราม ชีวิตที่อ้างว้าง ขว้างหายไปกับทะเล เจ็บมากี่ครั้งเหมือนจะชิน หรือพยายามจะชินกับความเจ็บเดิมๆ ฉันยืนอยู่บนถนนที่เต็มไปด้วยคนเดิน แต่ฉันไม่เคยเดินถนนเส้นนี้กับเธอ รักแท้ไม่ได้มีไว้แค่ให้นิยาม แต่มีไว้ให้เราเดินตามหามัน ความรักที่สวยงามเกิดจากดวงตา ที่มองความรักให้เป็น ถ้าโลกทั้งใบของเธอนั้นมีฉัน โปรดจงรู้ว่าโลกใบนั้นฉันก็มีแต่เธอ ถ้าการอ่านใจคนง่ายเหมือนการอ่านหนังสือ เด็กบางคนคงมีประสบการณ์มากกว่าผู้ใหญ่หลายหลายคน ทุกคนคือนักกวีบนเฟสบุ๊ค เพราะเฟสบุ๊คให้คนบอกความรู้สึกเป็นกวี แม้ว่าจะได้สัมผัสมือของเธอในทุกทุกวัน ความรู้สึกของฉันยังอบอุ่นเหมือนเคยเคย ความรักนี้ช่างสวยงาม ถ้าเพียงหากหัวใจของฉันและเธอเป็นสีชมพู หลอมละลายกลายเป็นสิ่งเดียวกัน เมื่อฉันหลับตาหน้าเธอลอยมา ฉันสามารถยิ้มได้ทุกเวลาที่หลับตาทุกครั้ง ความรักที่มาพร้อมกับความสุข สิ่งที่จะเดินตามหลังมาคือความเศร้า และสิ่งสุดท้ายคือน้ำตา ความรักที่สมบูรณ์แบบไม่ใช่ความรักที่หวานหอมอยู่ตลอดเวลา แต่คือความรักที่ให้เวลาที่มีคุณค่าในทุกทุกวัน ไม่มีคำว่าที่สุดของชีวิตนี้ เพราะคำว่าที่สุดมักจะสิ้นสุดลงอย่างง่ายดาย บางครั้งบทเพลงที่ไม่มีเนื้อเพลง มีแต่เสียงเมโลดี้ อาจจะให้ความรู้สึกของคนที่เล่นเพลงนี้ได้ดีกว่าบทเพลงที่มีคนร้อง เสียงดนตรีที่ไพเราะ ไม่ได้ใช้แค่หูฟังกับเสียงนั้นเพียงอย่างเดียว แต่ใช้ใจสัมผัสถึงนักดนตรีที่กำลังสื่อถึงเสียงเมโลดี้ ออกมาจากหัวใจ ความสุขของการได้พบเจอกับความฝันและตัวตน เป็นความสุขที่เดินตามหามานาน เมื่อลมหนาวพัดมาเยือน ความเหงาเริ่มครอบงำ ความโรแมนติกเดินตามมาอย่างเงียบๆ โหยหาถึงอ้อมกอดอันแสนอบอุ่นได้เริ่มต้นขึ้น นานเท่าไรแล้วที่ฉันไม่ได้สัมผัสกับมัน ความโรแมนติกมักเดินทางมาพร้อมกับความมืดมิด เพราะเมื่อท้องฟ้ามืดสนิท ความโรแมนติกของคนไม่โรแมนติกจะเผยตัวออกมา  
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [