หลังจากวันแรกที่เราเจอเค้าหน้าประตูห้องนอน เราก็ไม่ได้เจอเค้าอีกเลยค่ะ เพราะมารู้ทีหลังว่า เค้าต้องไปทำงานพิเศษแต่เช้า (ช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอม) พอตอนเย็นก็ไปซ้อมดนตรีที่โบสถ์จนดึกถึงกลับบ้าน ซึ่งเรามักจะเข้านอนแล้วค่ะ เหมือนกิจวัตรของผู้ชายคนนี้จะเป็นแบบ 

>> วันหยุดทำงานพิเศษแต่เช้า 

>> ตกเย็นไปโบสถ์เพราะต้องการหาที่เงียบๆ (ที่โบสถ์จะมีห้องซ้อมดนตรี) เพื่อซ้อมเป่าทรอมโบนคนเดียว

จิงโจ้(ฉายาเค้าที่เราตั้งให้)เล่นแจ๊สแบนด์ค่ะ แล้วก็มีเครื่องดนตรีคู่ใจที่รักมากกก คือ ทรอมโบน ขัดมันทุกอาทิตย์อ่ะค่ะ ขัดจนเงาขึ้นเลย ใครแตะต้องไม่ได้ เดี๋ยวหมอง น่าหมั่นไส้มากค่ะ 555 เราก็เลยไม่ได้เจอเค้าเลย ในใจนี่มีความสุขลั้ลลามากค่ะ เพราะคิดว่าถ้าเจอเดินๆอยู่ในอาณาเขตบ้านเดียวกัน คงอึดอัดตายเลย แล้วเราก็คิดว่าการได้เดินซื้อของ พูดคุยกับทุกคนในบ้านโดยไม่มีเค้าคนนี้มาเกี่ยวข้องน่ะมีความสุขจะตาย เพราะมันให้บรรยากาศเหมือนบ้านเราที่ไทยอ่ะค่ะ

ทั้งบ้านมีแต่ผู้หญิง มีพ่อที่เป็นผู้ชายคนเดียว 5555 

แล้วความสุขของเราก็จบลงค่ะ เพราะผู้ชายคนนี้กลับมากินข้าวเย็นที่บ้านในเย็นวันหนึ่ง เป็นตามคาดเลยค่ะ เค้าเดินเล่นทั่วบ้านพร้อมทั้งปากเป่าลมคล้ายๆเสียง บรื๊ออออ.. ตลอดเวลา

แต่มันไม่ใช่เสียงบรื๊ออออออ เพราะมันมีโทนสูงต่่ำเหมือนเพลงอ่ะค่ะ สรุปแล้วผู้ชายคนนี้ทำเสียง

บรื๊ออออเป็นทำนองเพลง Amazing Grace ค่ะ ทีแรกเราแอบเห็นเราก็แบบคิดในใจ

'ติ๊งต๊อง ทำไปได้ไงเนี่ย' 

(แต่ช่วงหลังๆมาพอไม่มีคนอยู่เราก็แอบทำเสียงบรื๊อออแบบนี้เล่นประจำค่ะ 55 ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเอง) 

ด้วยความที่เรายังไม่ชินกับโฮสท์สักเท่าไหร่ เวลาส่วนมากนอกเหนือจากกิจกรรมต่างๆที่คนในบ้านพาไปทำ เรามักจะยึดห้องนอนเป็นที่สิงสถิตย์ค่ะ นั่งเขียนไดอารี่เล่นบ้าง อ่านหนังสือที่หอบมาจากไทยบ้าง 

แต่สำหรับเย็นวันนั้น เราตั้งใจอยู่ในห้องเพื่อหลบหน้าจิงโจ้ค่ะ ไม่อยากเจอค่ะ กลัวอึดอัด จนน้องสาวเรียกให้ไปกินข้าว เราเลยต้องยอมไปแบบขัดไม่ได้เลยค่ะ พอเดินออกไปถึงห้องนั่งเล่น ก็ยังคงเห็นจิงโจ้ทำปาก บรื๊อออออ อยู่ท่าเดิมค่ะ เราเลยยิ้มทักทายไป (เพราะไหนๆคงต้องอยู่ชายคาเดียวกันตั้ง 1 ปี) และเพื่อความอยู่รอดของเราตลอดปี ทำตัวเป็นมิตรกับเค้าไว้ไม่เสียหลาย อิอิ พอเรายิ้มให้.. จิงโจ้ยิ้มตอบทันทีเลยค่ะ แต่เป็นรอยยิ้มที่แบบกึ่งๆประหลาดใจอ่ะค่ะ

พอทุกคนมานั่งรวมกันที่โต๊ะกินข้าว ก่อนกินข้าวทุกคนก็จะจับมือคนข้างๆแล้วพูดขอบคุณพระเจ้าก่อนกินข้าวทุกครั้งค่ะ 

ลักษณะโต๊ะกินข้าวจะเป็นทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า ฝั่งหนึ่งจะเป็นเรานั่งข้างน้อง C ฝั่งตรงข้ามเราจะเป็น mom นั่งข้างน้อง M dadจะนั่งตรงหัวโต๊ะด้านหนึ่ง ส่วนหัวโต๊ะด้านที่ติดกับเราก็เป็น...จิงโจ้  เราก็

 'เฮ้ยยย' ในใจ คิดไปว่า 'ทำไมต้องมานั่งตรงนี้.....ทำไมไม่ไปนั่งที่อื่นนนนน' 

คือเราไม่ได้รังเกียจเค้านะคะ เราแค่อึดอัด ทำตัวไม่ถูกเวลาที่ต้องอยู่ใกล้ชายหนุ่มอ่ะค่ะ 5555 พอมาถึงเวลาที่ทุกคนต้องจับมือกัน เลยกลายเป็นว่าเราต้องจับมือกับน้อง C และจิงโจ้ค่ะ น้อง C จับมือเรากระชับมาก แบบให้ความอบอุ่นอ่ะค่ะประมาณว่า อยู่ที่นี่ไม่ต้องกลัวเหงานะ เราจะเป็นเพื่อนเธอเอง ประมาณนี้อ่ะค่ะ แต่อีตาจิงโจ้นี่สิ แบมือมาแบบ แบ...เลยอ่ะค่ะไม่ประคองมือคือจะจับก็จับ ไม่จับก็ไม่เป็นไร เราเลยยื่นมือไปแบบกล้าๆกลัวๆ สุดท้ายปลายนิ้วของเราสองคนก็แตะกัน ย้ำว่า(แค่)ปลายนิ้วแตะกันนะคะ 

แล้วอาหารค่ำคืนนั้นก็ผ่านพ้นไปด้วยการที่ทุกคนพูดแซวจิงโจ้กับเราอ่ะค่ะ แต่ตอนนั้นภาษาเรายังง่อย ฟังไม่ค่อยรู้เรื่องหรอกค่ะ รู้แค่ว่าคนในครอบครัวพูดชื่อจิงโจ้ พูดชื่อเรา แล้วก็คุยๆๆ หัวเราะๆๆๆ ส่วนเรา>>> = = เฮ้ออออ อึดอัดเฟ้ยยยยยย

หลังจากคืนนั้นนับไปอีกประมาณ 2-3 วัน เราจำได้ว่าเราอาบน้ำเป็นคนสุดท้ายของบ้าน แต่เราจำไม่ได้แล้วค่ะว่าเราทำอะไรอยู่ ดูหนังมั้งคะ เลยอาบน้ำคนสุดท้าย บ้านหลังนี้จะมีห้องน้ำ 2 ห้องค่ะ

ห้องน้ำของ momกับdad ซึ่งอยู่ในห้องนอนใหญ่ กับห้องน้ำรวมที่ลูกๆ 4 คน (รวมเรา 55) จะต้องแชร์กัน จำได้ว่าตอนที่ทุกคนนอนแล้ว และเรากำลังอาบน้ำอยู่อย่างมีสุข อยู่ดีดีก็มีเสียงคนเคาะ

ประตูห้องน้ำ 

'ก็อกๆ' 

เราก็...เงียบ สักพักก็

'ก็อกๆ' อีก 

เราก็เงียบอีก เลยได้ยินเสียง 

"Hello?" 

เป็นเสียงจิงโจ้ค่ะ เพิ่งกลับมาถึงบ้าน คงจะสงสัยว่าใครอยู่ในห้องน้ำและเดาถูกซะด้วยว่าเราน่าจะเป็นเราที่อยู่ในห้องน้ำ (ก็เล่นเงียบไม่ตอบซะขนาดนั้น 55) เลยทักน้ำเสียงสุภาพๆมาค่ะ แต่เรานี่สิคะ สุภาพไม่สุภาพไม่สนใจ รีบใส่เกียร์หมารีบจัดการตัวเอง รับออกจากห้องน้ำ รีบเข้านอนเลยค่ะ 

พอเราทิ้งตัวลงนอนบนเตียง เราก็ได้ยินเสียงเค้าเปิดประตูห้องนอนตัวเอง ออกไปเข้าห้องน้ำค่ะ คือห้องนอนของเรา(ซึ่งแชร์กันกับ C)จะอยู่ติดกับห้องนอนจิงโจ้ คือฝาผนังกั้นกัน แล้วประตูห้องนอนก็ใกล้กันแบบเป็นมุม 45 องศาอ่ะค่ะ ไม่ว่าเค้าจะทำอะไรเราก็ได้ยินเสียงหมดค่ะ เพราะเรานอนไม่หลับ (กำลังตกใจกลัวอยู่) 555 แต่ก็เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้เรื่องเลยค่ะ วันนี้ก็พอแค่นี้ก่อนอ่ะเนอะ พรุ่งนี้จะมาเล่าความประทับใจครั้งแรกๆให้ฟังกันค่ะว่าเราหายกลัวผู้ชายคนนี้เมื่อไหร่ อิอิ ^___________^