สงสัยกันบ้างไหม ตอนที่ 1 ในชีวิตนี้เคยมีความสงสัยกันบ้างมั้ยครับ สงสัยว่าทำไมอันนี้ถึงเป็นอย่างงั้น อันนั้นทำไมถึงเป็นอย่างงี้ ... หือ!!... อะไรนะ ไม่เคยสงสัยอะไรเลยเหรอ อืมมมม งั้นก็แสดงว่าคุณเป็นคนที่ออมชอมกับชีวิตมากๆๆๆๆๆ มากซะจนความออมชอมมันไปอุดตันสมอง ทำให้เซลล์สมองเพิ่มขึ้นไม่ค่อยได้ เลยเอาเวลาส่วนใหญ่ไปทุ่มให้กับการเล่นไพ่หน้าโรงพัก ลักหลับหน้าดับเพลิง แอบเซิ้งในโรงเจ เดินขาเป๋บนแคทวอร์ก โอ้ว คล้องจองอะไรอย่างงี้ เอาล่ะ ช่างมัน!! กลับมาเข้าเรื่องชวนสงสัยของเรากันดีกว่า ความสงสัยของผมมันมีมากมายเกินจะสาธยายได้หมด เอาเป็นว่า เกริ่นๆ ให้ทุกๆ คนได้รู้ก็แล้วกันเนาะ ว่าทุกคนจะสงสัยเหมือนผมรึเปล่า เริ่มต้นด้วยเทพนิยายสุดคลาสสิก ซินเดอเรลล่า (เขียนถูกรึเปล่าวะตู ช่างเหอะ ถือเป็นเรื่องน่าสงสัยอีกเรื่องหนึ่ง ว่าเอาหลักเกณฑ์อะไรมาสะกดคำภาษาอังกฤษ จริงๆ มันคงมีสอนในหลักภาษาไทย แต่ผมไม่ตั้งใจเองแหละ 555 ...วะ นอกเรื่องอีกแล้ว เอาล่ะ กลับมาๆ) จำได้มั้ยครับ ซินเดอเรลล่าเป็นลูกกำพร้าน่าสงสาร มีฝาแฝดชื่อซิงเกอร์เรลล่า แม่ของซินเดอเรลล่าตายไป แล้วเกิดเป็นปลาบู่ ??? สงสัยกันแล้วใช่มั้ยล่ะ ว่าทำไมนิยายฝรั่งทำไมเนื้อเรื่องคุ้นๆ เอาเป็นว่า ผมมั่วเองครับ ที่รู้ๆ กันคือ ซินเดอเรลล่าอยู่กับแม่เลี้ยงใจร้ายกับพี่สาวใจดำอีก 2 คน นางซินฯ โดนกลั่นแกล้งต่างๆ นาๆ (จะทนอยู่ทำไมนะ) วันนึงที่ปราสาทมีงานเลือกคู่ของเจ้าชาย โอกาสรวยทางลัดมาแล้ว นางซินฯ คิด แต่เธอก็โดนกลั่นแกล้งไม่ให้ไปงานด้วย เธอจึงนอนร้องไห้คร่ำครวญ ทำไมโลกช่างโหดร้ายกับเธออย่างนี้นะ พลัน แม่มดใจดีก็ปรากฏกายขึ้น บอกเธอว่าจะทำให้ความฝันของเธอเป็นจริง ความฝันเป็นจริงเหรอคะ นางซินกล่าวอย่างดีใจ จริงจ่ะ แม่มดบอก โอ้ว หนูดีใจมากเลยคะ ที่จะได้ไปเดทกับ วอนบิน นางซินฯ พูดพลางบิดตัวเขินไปมา ... เอ่อ หนูจ๊ะ ป้าไม่ได้พูดถึงความฝันอันนั้นจ๊ะ ป้าพูดถึงเรื่องไปงานเลี้ยงที่ปราสาท แม่มดพูดหลังจากอึ้งไปพักใหญ่ โอ้ว ค่ะๆๆ ใช่ค่ะ หนูอยากไปงานที่ปราสาทเหมือนกัน นางซินฯ ตอบ แต่ลดระดับเสียงดีใจลงไป 1 สเตป แล้วแม่มดก็เสกเสื้อผ้า หน้าผม รองเท้าให้กับซินเดอเรลล่า เหมือนอย่างกับว่าตัวเองไปลงคอร์สเสริมความงามกับหนังสือ Cosmo อะไรยังไงยังงั้น แล้วบอกนางซินฯ ว่าเวทย์มนต์จะคลายตอนเวลาเที่ยงคืน ชิ!! งก นางซินคิดใจใน พอนางซินฯ ไปที่ปราสาท เจอเจ้าชาย แล้วก็เกิดรักแรกพบ กำลังซึ้งๆ กันอยู่ดีๆ นาฬิกาเจ้ากรรมดันตีบอกว่าเวลาว่าใกล้จะเที่ยงคืนแล้ว (ขอโทษเถอะนะ งานเลี้ยงสมัยก่อนน่ะ จัดยันสว่างเลยเรอะไง เที่ยงคืนมันถึงยังเต้นเย้วๆๆ กันอยู่) โอ้ว ไม่ได้การล่ะ เที่ยงคืนแล้ว หม่อมฉันต้องกลับแล้ว นางซินฯ บอกเจ้าชาย อ้าว จะรีบไปไหนกันเล่า อยู่ต่อก่อนซี่ เจ้าชายบอก ไม่ได้เพคะ เวทย์มนต์จะคลายแล้ว เดี๋ยวเมคอัพหลุดหมด อันนี้นางซินฯ คิดในใจ นางซินฯ จึงรีบวิ่งลงบันไดเพื่อจะกลับไปยังรถฟักทอง แต่ก้าวพลาดจึงทำร้องเท้าแก้วหลุดไปหนึ่งข้าง (ซึ่งคนธรรมดา ถ้าใส่รองเท้าส้นสูงแล้วก้าวพลาดตรงบันไดคงได้กลิ้งตกลงมาคอหักตายแล้ว) เนื่องจากกลัวจะไม่ทันเวลา จึงต้องวิ่งต่อไป เสียดายจัง ท่าทางจะแพง โดนยัยแม่มดปรับเงินหูตูบแน่ๆ อันนี้นางซินฯ คิดในใจอีกเช่นกัน พอกลับถึงบ้านเวทย์มนต์ก็คลายพอดี ของทุกอย่างทั้งเสื้อผ้า หน้าผม เมคอัพทั้งหลายมลายไปจนสิ้น ตัดฉากไปที่เจ้าชาย ที่ทรงไม่ค่อยออกกำลังกาย จึงทำให้วิ่งตามผู้หญิงใส่ส้นสูงไม่ทัน เจอรองเท้าแก้วที่นางซินฯ พลาดทิ้งไว้ จึงถือขึ้นมาดู และก็ดม(เอ่อ อันนี้ผมเติมเอง) เอาล่ะ!! หยุดภาพที่ฉากนี้ ข้อสงสัยก็คือ ของทุกอย่างสลายเพราะเวทย์มนต์ไปแล้วนิ ทำไมรองเท้ายังอยู่ฟะ หรือว่ารองเท้าแก้วเป็นสมบัติส่วนตัวของนางซินฯ เอง โอ้ว เธอใส่รองเท้าแก้วถูบ้านเหรอเนี่ย ฉากสุดท้าย เจ้าชายประกาศหาหญิงที่สวมรองเท้าแก้วข้างนี้ได้พอดี เพื่อจะรับมาเป็นเจ้าสาว (สงสัยกันแล้วล่ะสิ ว่าถ้าคนอื่นใส่ได้เจ้าชายจะทำไง) เอาเป็นว่าที่เจ้าชายทำอย่างนี้เพราะว่า กลัวจำหน้าหลังล้างเมคอัพของนางซินฯ ไม่ได้ จึงต้องทำอย่างนี้ สุดท้ายก็เป็นนางซินฯ เองที่ใส่ได้คนเดียว (เข้ากรุงมาเนี่ย หาซื้อรองเท้าใส่ยากนะ) แล้วนางซินฯ กับเจ้าชาย ก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ตราบนานเท่านาน... OK ตอนหน้า ถึงคราวเชือด สโนไวท์ ปล. ทำไมผมโพสคอมเม้นท์แล้วมันไม่ติด log in เลยครับ ทั้ง ๆที่ผมก็ log in ก่อนโพสคอมเม้นท์แล้ว ใครก็ได้ช่วยสอนผมหน่อยสิครับ
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ปล. ไม่แน่ใจเหมือนกันเพราะก็เคยเป็นเหมือนกันว่าเรา
ไม่ได้ ล็อคอิน ทั้งๆ ที่ก็ เข้าถูกกฎหมายเอาเป็นว่า
อาจเพราะ System ของ Blogang อาจมีปัญหาที่เค้า
มะช่ายเราก็ได้ค่ะ...