ซึม..เศร้า..แค้นชะตา!(กลบทนายโรงลืมกรับ)
ลึกลึกสุด..ทรุดซึมกำลังคุ
เคืองระอุ..หงอยเหงาไร้รู้จบ
หวังสุดหวังไม่เคยจักพานพบ
เร่าและรบเคล้าครบหวังไม่ลด
ยิ่งพอกหวังยิ่งพลั้ง..โทสะผลัก
พลอยพาหลักจมเจ่ายากจับจด
วอนใจวอนหวังคว้าเงียบ..หงายงด
สุดเศร้าสลดเคืองชะตาไม่อาจปิด
เคลือบแคลงโชคฤๅ?ชะตายากแยกแยะ
ต้องเป็น แพะคอยเศษเพียงเสี้ยวสิทธิ์
อยากแสนอยากอดโซ..มืดมัวมิด
เฝ้ามอง..ทิศทางเหนือไหม้ไปเยอะ!
ไหว้เวียนว่ายมองชะตาคอยเคืองเคราะห์
ไหลจ่อมเจาะไหลไปกลายจวนเขลอะ
เหงาเงียบเหงาก่อหวังสร้างรอยเงอะ
ใจซ่อนสะเออะยังหวังไม่รู้..เลาะ
ลึกลึกซ่อนโชค..รอ,ป่วยปวดแปลบ
ใจยังแอบหวัง..ชะตาพลิก!พาเหาะ
คอยแลคอยหวังใหม่พาหัวเราะ
เขื่อนขอบเคราะห์จวนจบ..คอยจักนึก!
เขียนและอัพโดย......ญามี่///...
Create Date : 15 มิถุนายน 2560
Last Update : 15 มิถุนายน 2560 7:06:06 น.
Counter : 2889 Pageviews.
5 comments
Share
Tweet
Re dell'abisso affrettati from UN BALLO IN MASCHERA by Giuseppe Verdi
ปรศุราม
(8 ม.ค. 2568 11:03:55 น.)
BookWalker Taiwan ประกาศอันดับ BL e-Book ขายดี ประจำปี 2024
iamZEON
(12 ม.ค. 2568 18:59:46 น.)
Fukuoka Dream Destination : Day 14 รถไฟ รถบัส เฟอร์รี่ ดั้นด้นจนพบเธอ "ไอโนะชิมะ"
mariabamboo
(14 ม.ค. 2568 14:33:16 น.)
3 M E A L S_ A D A Y ป้ายเหลืองสไตล์
nonnoiGiwGiw
(8 ม.ค. 2568 15:18:41 น.)
ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณlovereason
,
คุณร่มไม้เย็น
,
คุณhaiku
ผังกลบท
ที่เรียกว่า กลบทนายโรงลืมกรับ คือ ทุกบรรทัด จะต้องลงส่งสัมผัสนอก ด้วย คำ ลหุ(คำตาย เสียงสั้น) เท่านั้น
เรื่องเล่ามีอยู่ว่า ครั้งเมื่อวางโกลนเรือ เอนกชาติภุชงค์ แล้วเสร็จ จำต้องมีการลองน้ำ พระราชวังบวรฯ โปรดที่จะเสด็จล่องเรือจากท่าวาสุกรีไปขึ้นที่วังหน้า ด้วยความฉุกละหุก นายโรงผู้จัดเตรียมอุปกรณ์ ลืมนำ กรับ ลงเรือให้อาลักษณ์ขับเห่ พอเรือออกจากท่า อาลักษณ์ก็เริ่มเห่ แต่หา กรับ ไม่เจอ ด้วยปรีชา จึงต้องว่ากลอนท้ายหัก จะได้ไม่ต้องลง กรับ กรมพระราชวังบวร เห็นเป็นการแปลก เลยถามอาลักษณ์ว่า เฮ้ย นี่มึง ด้นกลอนกลอะไร อาลักษณ์ จึงตอบไป ว่า นี่เป็นกลบท นายโรงลืมกรับ พระเจ้าข้า
โดย:
ญามี่
วันที่: 15 มิถุนายน 2560 เวลา:7:08:33 น.
ไพเราะมากทั้งกลบทและเสียงบรรเลงค่ะ
โดย:
ร่มไม้เย็น
วันที่: 20 มิถุนายน 2560 เวลา:18:40:01 น.
โดย:
PhueJa
วันที่: 22 มิถุนายน 2560 เวลา:13:26:18 น.
สวัสดีตอนเช้าค่ะ
เข้ามาฟังเพลงเพราะ ๆ
พร้อมอ่านกลอนสวย ๆ
ห่างหายจากการเขียนบล็อกมานาน
เพิ่งกลับมาเขียนใหม่ เลยแวะมาทักทาย ค่ะ
โดย:
ann_shinchang
วันที่: 23 มิถุนายน 2560 เวลา:8:51:21 น.
สวัสดีค่ะคุณมี่..
ตามมาอ่านบทกลอนไพเราะด้วยคะ
โดย: อ้อมแอ้ม (
คนผ่านทางมาเจอ
) วันที่: 25 มิถุนายน 2560 เวลา:14:37:46 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Jiujik.BlogGang.com
ญามี่
Location :
ภูเก็ต Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ผู้ติดตามบล็อก : 260 คน [
?
]
บทความทั้งหมด
รักในเงา..(กาพย์ทีฆปักข์)
ขอโทษ..เพื่อนไกล(กาพย์ทีฆปักข์)
ใครคิดถึง(กาพย์มหาตรังคนที)
คิดถึง...แม้จากไกล(กาพย์ตุรังคธาวี)
วาดหวังรุ้งร่ายเริง...(กาพย์นันททายี)
ตรุษจีนกับโควิค19(กาพย์กากคติ)
โควิด..ยังเห็น!(กาพย์ทีฆปักข์)
หวัง(กาพย์ตุรังคธาวี)
หนาวอีกครั้ง(กาพย์มัณฑกคติ)
ดวงขึ้น-ลง(กาพย์กากคติ)
เมื่อฟ้าลิขิต(กาพย์มัณฑกคติ)
รอด้วย...หวัง(โคลงสามดั้น)
วันที่รอไวรัสจากไป..(กาพย์ตุรังคธาวี)
เขียนเมื่อกลัวตาย(กาพย์ตุรังคธาวี)
แทนความคิดถึง(กาพย์มัณฑกคติ)
ฤกษ์สังหาร(กาพย์มัณฑกคติ)
รักร้าง... (กาพย์กากคติ)
ใบไม้ที่ปลิดปลิว(กาพย์ทีฆปักข์)
อยากรวยโชคดี(กาพย์มัณฑกคติ)
อยากเก่งกว่าใคร?(กาพย์มหาตรังคนที)
กรงกรรม...
กรงกรรม..ตอนเรณูถูกจับได้ว่าทำเสน่ห์(กลบทกบเต้นสลักเพชร)
ดวงดี-ร้าย (กลบท กบเต้นสามตอน)
ดาวตก..เพราะยา?(กาพย์กากคติ)
จันทร์เจ้า..(โตลงสามดั้น)
แสงเบื้องฟ้า..(กาพย์มัณฑกคติ)
ใจยังคิดถึง... (กาพย์วิชชุมาลี)
เมื่อเรามีเรา (กาพย์มหาตุรังคธาวี)
กาลเวลากับทางเดินชีวิต..(โคลงสี่สุภาพ)
เจ็บหนาวอีกครา...
พรายมังคุด(กลบทนารายณ์ประลองศิลป์)
ฤๅเทพจริง? (กลบทเสือซ่อนเล็บ)
บุพเพสันนิวาส (กาพย์มัณฑกคติ)
ดีวิ่งชั่วก็ไว(กาพย์มัณฑกคติ)
หนาวอีกแล้ว...
หลง..ไฟ(กาพย์มหาตรังคนที)
บ่วงบรรจถรณ์.(.กลบทดวงเดือนประดับดาว)
เก็บกรรมก่อกลอน..(ด้วยเบญจพรรณห้าสี)
ซึม..เศร้า..แค้นชะตา!(กลบทนายโรงลืมกรับ)
เพราะรัก(กาพย์นันททายี)
เทพเงินตรา(財神) ...(กาพย์มหาตรังคนที)
อยากเจอเมืองเนรมิต...(กาพย์มัณฑกคติ)
เหงาที่ซ่อน...(กาพย์ทัณฑิกา)
ถนนสายนี้...มีตะพาบครั้งที่165ตอน.."ถวายความอาลัย"
สูญสิ้น...
จำลา...
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ที่เรียกว่า กลบทนายโรงลืมกรับ คือ ทุกบรรทัด จะต้องลงส่งสัมผัสนอก ด้วย คำ ลหุ(คำตาย เสียงสั้น) เท่านั้น
เรื่องเล่ามีอยู่ว่า ครั้งเมื่อวางโกลนเรือ เอนกชาติภุชงค์ แล้วเสร็จ จำต้องมีการลองน้ำ พระราชวังบวรฯ โปรดที่จะเสด็จล่องเรือจากท่าวาสุกรีไปขึ้นที่วังหน้า ด้วยความฉุกละหุก นายโรงผู้จัดเตรียมอุปกรณ์ ลืมนำ กรับ ลงเรือให้อาลักษณ์ขับเห่ พอเรือออกจากท่า อาลักษณ์ก็เริ่มเห่ แต่หา กรับ ไม่เจอ ด้วยปรีชา จึงต้องว่ากลอนท้ายหัก จะได้ไม่ต้องลง กรับ กรมพระราชวังบวร เห็นเป็นการแปลก เลยถามอาลักษณ์ว่า เฮ้ย นี่มึง ด้นกลอนกลอะไร อาลักษณ์ จึงตอบไป ว่า นี่เป็นกลบท นายโรงลืมกรับ พระเจ้าข้า