สวัสดียามเช้าของเมืองไทยจ้า

แวะมาทักทาย ในยามเช้าของทางนี้นะจ้า

  

เข้ามาบอกว่าเป็นบทกวีของท่านอังคาร กัลยาณพงศ์ เขียนขึ้นเพราะพลาดรักจากผู้หญิงท่านนึง
มีต่อคล้ายๆ ทำนองนี้ จำไม่ค่อยได้

จะเจ็บเจำไปถึงปรโลก
หรือรอยโศกรู้ล้างจางหาย
.......(บรรทัดนี้จำไม่ได้อ่ะค่ะ )
อย่าหมายว่าจะให้หัวใจ

  

ว๊า ไม่เพราะแล้ว นึกว่าเป็นกลอนเกี่ยวกับชีวิต ที่จริงกลอนอกหักนี่เอง ฮือๆๆ

แต่ก็โอเคแหละ เราเอาแค่ท่อนแรกก็ได้

ขอบคุณมากครับ :)

  

เข้ามาขำ
จริงๆ ไม่น่าบอกคุณเลยเนอะ
จะได้รู้สึกว่าบทกวีมันเพราะต่อไป
คำว่า "ฉันทำชีวิตหายไปครึ่งนึง " มันเพราะจริงๆ
ขอโทษนะจ๊ะ
ที่ทำให้บทกวีไม่เพราะไปเสียแล้ว

  

สวัสดีค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่แวะไปเยี่ยม

เอ้อ... ขอโทษนะคะ ขอโทษที่ละลาบละล้วง...

คือบทกวีที่คุณ grappa บอกเป็นคนละอันกับที่คุณ ! o_o ! แปะในบล๊อกนะคะ

บทกวีที่คุณ grappa กล่าวถึง ชื่อ "เสียเจ้า"

๑.เสียเจ้าราวร้าวมณีรุ้ง มุ่งปรารถนาอะไรในหล้า
มิหวังกระทั่งฟากฟ้า ซบหน้าติดดินกินทรายฯ

๒.จะเจ็บจำไปถึงปรโลก ฤารอยโศกรู้ร้างจางหาย
จะเกิดกี่ฟ้ามาตรมตาย อย่าหมายว่าจะให้หัวใจฯ

๓.ถ้าเจ้าอุบัติบนสวรรค์ ข้าขอลงโลกันตร์หม่นไหม้
สูเป็นไฟเราเป็นไม้ ให้ทำลายสิ้นถึงวิญญาณฯ

๔.แม้แต่ธุลีมิอาลัย ลืมเจ้าไซร้ชั่วกัลปาวสาน
ถ้าชาติไหนเกิดไปพบพาน จะทรมานควักทิ้งทั้งแก้วตาฯ

๕.ตายไปอยู่ใต้รอยเท้า ให้เจ้าเหยียบเล่นเหมือนเส้นหญ้า
เพื่อจดจำพิษช้ำนานา ไปชั่วฟ้าชั่วดินสิ้นเอยฯ

อังคาร กัลยาณพงศ์




***************************

ขอใช้พื้นที่ตอบคำถามที่ถามไว้นิดนึงค่ะ
ทำงานเป็น Patent Agent ใน Law Firm ที่ทำเกี่ยวกับ Intellectual Property Consultant อ่ะค่ะ

คือดูแลในส่วนของ Patent ซึ่งต้องใช้ความรู้ทางวิทยาศาสตร์มาช่วยค่ะ

  

อ้าวหรือคะ
ขอโทษทีที่ให้ข้อมูลผิด แล้ว
ฉันทำชีวิตหายเสียครึ่งนึง
เนี่ยะมันอยู่ในไหนอ่ะคะ
บาทต่อมาเป็นอย่างไรคะ
ขอบคุณที่เข้ามาบอกนะคะ
ขอบคุณมาก
(หน้าแตกเลยเรา )

  

แหะ แหะ ไปค้นมาให้แล้วค่ะ
อยู่ในหนังสือชื่อ กวีนิพนธ์ ของอังคาร
กัลยณพงศ์ (เป็นกลอนอกหัก อีกนั่นแหล่ะ
ท่าท่างเจ้าของบล็อคจะไม่ชอบแน่ๆ )

อนิจจาน่าเสียดาย
ฉันทำชีวิตหายครึ่งหนึ่ง
ส่วนที่สูญนั่นลึกซึ้ง
มีนํ้าผึ้งบุหงาลดามาลย์ ฯ

ครึ่งหนึ่งหลงเหลือในอกนี้
สั่นชีวีเสียสะเทือนสะท้าน
ซํ้าโซ่ตรวนพันธนาการ
ทรมานปานทาสจะขาดใจ ฯ

อีกครึ่งหนึ่งอยู่ที่น้องแก้ว
ขึ้งโกรธพี่แล้วจะทำไฉน
ถึงใกล้ก็อย่างห่างไกล
ไม่เข้าใจซึ่งกันและกัน ฯ

เสียแรงชายบริสุทธิ์ซื่อ
ควรหรือนางมล้างค่าใฝ่ฝัน
ทิ้งให้เทวษหาจาบัลย์
ที่ไหนนั่นมิ่งขวัญจะกลับคืน ฯ

หมายทะนุถนอมไว้กะอก
กลับตกในมือของเขาอื่น
แสนเจ็บแสนปวดปูนปื้น
พิษมาเสียบเสียววิญญาณ ฯ

ใจนางอย่างนํ้าค้างกลางดึก
ดั่งผนึกเพชรใสไหวสะท้าน
ชั่วครู่ก็แตกดับกับดินดาน
ไร้แก่นสารจะหวังมิยั่งยืน ฯ

บุราณว่าพรากจากนารี
ลับลี้สามวันฝันเป็นอื่น
เสียเจ้าโศกเศร้าทุกวันคืน
สุดจะฝืนสู้ทุกข์ขุกเข็ญใจ ฯ

แค้นหญิงชิงชังไปทั่วโลก
จะทุกข์โศกกะนารีหรือไฉน
เสียแรงเป็นบุรุษรัตน์อาชาไนย
มาหลงใหลหล่มล้มจมดิน ฯ

ระอัปยศแก่วิญญาณ
อัปประมาณอดสูฤารู้สิ้น
จึงตัดใจหลั่งนํ้าไหลริน
ลงดินขาดกันจนวันตาย ฯ

  

ไพเราะมากๆเลย
ชอบมากๆๆๆ

ขอบคุณคุณ grappa มากนะคะที่ค้นมาให้อ่าน

  

ขอบคุณครับคุณ grappa ที่อุดส่าห์ค้นมาให้อ่านกัน

เพราะดีนะ ถึงจะเปนกลอนอกหักก้อเหอะ และถึงผมจะอ่านบางท่อนไม่ค่อยเข้าใจ

ธรรมดาผมไม่ค่อยชอบกลอนเท่าไหร่ แต่ชอบท่อนแรกจริงๆ และก็คงยังจะชอบต่อไปล่ะ อิๆๆ

  

เพิ่งมีโอกาสแวะมาเที่ยวบ๊อกนี้
เรื่องกลอนนี่สมัยเป็นวัยรุ่นก้อชอบอยู่หละนะ
แต่เด๋วนี้เซลสมองมันไม่ค่อยทำงานแระ อิอิ

  

อิๆๆๆ ซาหวัดลีครับผม

ไม่ต้องตกใจ ว่าผมคือใคร

ก้องครับผม

อย่าเพ่งเชื่อในสิ่งทีเห็น
เพราะว่า

รูปจริง มานมีเสื้อผ้า แม้ว่าจะน้อยก็ตามที
อิๆๆ
แล้วทักทายกันบ้างนะครับ
Anan Anee Anoon Anai

  

เอาใหม่ ทำให้มันเคลือนที่ดีกว่าเน้อครับเลย


Anan Anee Anoon Anai