กำลังมีความสุขอยู่ในบ้านที่มีน้ำล้อมรอบ ได้ทุกอย่างตามผันแล้ว อยากมีบ้านที่มีน้ำล้อมรอบก้ได้มา เห้นหลายคนเป็นทุกข์ก็สงสาร ก็ใครล่ะจะเหมือนเรา เหมือนทุกอย่างรอบตัวหยุด ได้อยู่นิ่งๆ พูดคุยกับตัวเอง ทุกอย่างเงีบยสงบ ได้เปิดเพลงเพราะๆ ได้พายเรื่อกลางน้ำ หายเหนื่อย ใช่ว่าจะไม่เสียหาย บ้าน 2 หลัง อีกหลังเป็นงานล้วนๆ เก็บไม่ทัน มีบางส่วนที่เอาไว้บนชั้นสอง ก้ช่างมัน ไม่มองไม่คิด อีกหลังที่อยู่วันที่น้ำมาเก็บของถึงตี 5 ไม่มีใครเชื่อ วิ่งวุ่นขับรถไปจอดบนถนน กลับเข้ามาบ้าน เก็บของสำคัญในชีวิต ไม่มีอะไรได้กระเป๋าเดินทาง 3 ใบ ในนั้น คือความฝัน ไดอารี สมุด รูปภาพเก่าๆ นี่ไงของสำคัญในชีวิต แล้วก็ไล่เก็บไปเรื่อย หนังสือบนชั้น บนโต๊ะทำงาน ตีห้าน้ำค่อยๆ ทยอยเรียงหน้าเข้ามา หน้าบ้านก็กั้นอย่างดี แต่ท่านมาด้านหลังมาจากบ้านข้างๆ เข้ามาในห้อง ทักทายกันพักใหญ่ แล้วรีบขึ้นนอน ปลุกให้คนในบ้านมาเก็บต่อ นอนได้ ชั่วโมงตื่นมาเก็บต่อ บอกให้คนข้างๆ เอารถไปเก็บเขาก็ไม่เชื่อ หาว่าเราเพ้อเจ้อ ถ้าขับเกียร์ธรรมดาเป้นคงขับไปแล้ว เป้นไง ตั้งใจว่าน้ำจะมาแค่เอวตอนนี้ในโรงรถมิดหัวไปแล้ว วันแรกก็เฉยๆ เพราะมีคนที่ทุกข์กว่า ลงมาดูบ้านอีกทีใจหาย ในครัวน้ำท่วมถึงเคาร์เตอร์ ในห้องที่เฟอร์นิเจอร์บิวอิน พอยกหนังสือออกหมด สักพักมันก็ลอย เก็บของอีกครั้ง

แต่ก็ยังชิลล์ได้อีก เหมือนนั่งอยู่ในรีสอร์ทกลางน้ำ ผู้คนวุ่นวาย หลายคนโทรมาให้ออกจากพื้นที่
"แกมันบ้า"
"ไม่ต้องห่วงมีความสุขดี เหมือนได้บวชโดยไม่ต้องนุ่งห่มชุดสีขาว"
ก่อนน้ำท่วม มันวุ่นวาย ทำงานเหนื่อยมาก ปีนี้ยังไม่ได้พักเลย
เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ได้นั่งซักผ้าเอง แม่บ้านพม่าหายไปกับน้ำ เครื่องซักผ้าก็จมน้ำ อาหารการกินก็ไม่ยาก ปลากระป๋อง หมูเค็ม ปลาทอด
ที่ทอดเก้บไว้
เตาแก๊สก็ไม่มี ได้ไมโครเวพมา อันนึง ยังไม่ได้ใช้ กลับมาใช้ชีวิตเดิมๆ ไม่ยึดติด สบายดี แล้วก้โชคดี มีอินเทอร์เน็ตใช้ สบายจะตายไป

วันที่ สอง

ออกมาสู่โลกภายนอก เป็นห่วงรถ วันที่เอารถมาจอด แล้วซื้อห่วงยางล่องแก่งเข้าบ้าน กลับไปไม่ได้เพราะน้ำแค่อก ดูข่าว เช็คข่าวทั้งคืน วุ่นวายใจมาก มืดแล้ว ออกไปไม่ได้ ตื่นเช้า เช็คข่าว น้ำกำลังจะท่วมรถ หากุญแจไม่เจอ โทรไปบอกพี่ชายใจดีที่อยู่ไกลออกไปอีกหลายฝั่งคลอง ให้มาดูรถให้ สรุปว่ารถของฉันเป้นคันสุดท้ายที่น้ำกำลังจะจมน้ำ กุญแจก้อเสียบคาไว้ เรียบร้อย 555 ขอบคุณในความขี้หลงขี้ลืมของตัวเองเป้นครั้งแรก
ตอนเย็นเดินลุยน้ำมาเกือบชั่วโมงเพื่อไปดูรถ
ผู้คนยังอพยพไม่ขาดสาย ได้ข้าวกล่องจากปอเต็กตึ้ง
เป็นผัดกระเพราที่อร่อยที่สุดในโลก เป็นครั้งแรกที่ข้าวกล่องเล็กที่เคยแจกคนอื่น แล้วเราได้รับแจกบ้าง ยกมือไหว้คนแจก แล้วก็พบว่าน้ำท่วม คนไทยใจดี โบกรถได้ตลอด สรุปว่ารถยังอยู่ดี พี่ชายใจดีจอดไว้ในโลเกชั่นที่สูงสุด เพราะเป้นคันแรกๆ ตอนนี้จอดกันเต็มหมดแล้ว
โบกรถมาอีก ง่ายมาก รถทหาร รถปิคอัพ ผู้คนใจดี ไดพูดคุยกับคนแปลกหน้าอย่างเป้นมิตรในเรื่องเดียวกัน
ภาพนี้เป็นภาพก่อนน้ำมา ส่วนภาพกลางน้ำกำลังตามมา