เมื่อข่าวร้ายมาเยือน... ไม่รู้จะเริ่มไงดี แบบว่าไม่คิดว่าตัวเองจะมีวัีนนี้ เพราะที่บ้านก็ไม่มีประวัติ ไม่มีอะไรเลย ก็เลยช็อคเล็กน้อย ตอนได้ยินว่าตัวเองเป็น "มะเร็งเต้านม" เริ่มรู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติที่หน้าอกข้างขวาตอนท้องได้ประมาณ 8 เดือนละ แล้วก็บอกคุณหมอประมาณวันที่ 21 ธันวาคม 2552 ซึ่งตอนนั้นก็ไม่ได้เห็นว่าเป็นอะไร คาดว่าเป็นแค่ซีสต์ธรรมดา แต่ก็ได้ให้เราเอาจดหมายส่งต่อให้คุณหมอที่ห้องคลอดด้วยตอนไปทำคลอด... 14 มกราคม 2553 หมอใหญ่ขออัลตร้าซาวด์ดูก้อนเนื้อ เสร็จแล้วก็ขอเึจาะเนื้อเยื่อไปตรวจเลย ตกใจมากๆ ขอหมอไปเจาะเนื้อเยื่อเป็นวันรุ่งขึ้นแทน ขอเวลาทำใจหนึ่งคืนก่อน 15 มกราคม 2553 ประมาณเที่ยงคุณหมอมารับตัวไปเจาะเนื้อเยื่อ ไปนั่งรออยู่พักนึง รอให้หมอใหญ่มา ก็ทำการกรีดระหว่างรักแร้กับหน้าอกด้านขวาให้เล็กที่สุด ตอนนี้เจ็บมากๆ อ้ะ แล้วจึงทำการฉีดยาชา จากนั้นก็สอดเข็มเจาะเข้าไป หาเป้าหมายแล้วทำการเจาะ เราได้ยินเหมือนเสียงกดปากกาลูกลื่น กิ๊ก อยู่แค่นั้น หมอทำอยู่ประมาณ 5 ครั้งแล้วก็เสร็จ หมอปิดแผลแล้วก็บอกว่าผลจะมาประมาณเที่ยงวันจันทร์ 18 มกราคม 2553 ไม่ได้คิดไรเลยวันนี้ เพราะไม่คิดว่าจะได้ข่าวร้าย...9โมงกว่า หมอใหญ่เดินนำเข้ามาในห้องเลย รู้ตัวเลยว่าตัวเองหน้าเสียนิดๆ พร้อมกับถามหมอไปตรงๆ ว่า ผลออกมาไม่ดีใช่มั้ย คุณหมอตอบว่าใช่ หมอถามว่าอยากให้สามีมาก่อนแล้วหมอค่อยพูดหรือจะให้หมอพูดเลย เราบอกให้หมอบอกเลย แล้วหมอก็บอกว่ามันเป็นเนื้อร้าย ระดับที่ 2 เพราะขนาดตอนนี้คือ 4 ซม. ซึ่งมีสองทางเลือกคือ 1. ผ่าออกแล้วค่อยทำคีโม 2. คีโม ให้เล็กลงก่อน แล้วค่อยผ่า (หมอแนะนำข้อนี้) และหลังจากนี้เราต้องผ่านการตรวจร่างกายทั้งหมด ว่ามีอะไรแปลกปลอมอีกมั้ย แข็งแรงดีรึป่าว ก็ต้องทำการตรวจกระดูก ตรวจหัวใจ ตรวจปอด และต้องเลิกให้นมลูกตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ![]() ![]() หลังจากบอกแล้วหมอก็ขอตัว แต่ก็ถามว่าจะให้โทรเรียกใครมั้ย จิตแพทย์ บาทหลวง เราบอกไม่เอา อารมณ์นี้ ไม่อยากคุยกับใคร ไม่อยากเจอใครเลย แต่ก็กดมือถือหาสามี เค้าก็ตรงบึ่งมาหาเราเลย ไม่ได้มีเวลาคุยกันเลย เพราะตอนสามีมาเราก็เพิ่งจะกลับมาจากทำ Mammographie ยังไม่ทันได้นั่งคุยกันก็โดนส่งตัวไปแผนกนิวเคลียร์ และแผนกอัลตร้าซาวน์ต่อเลย เกือบบ่ายสามแน่ะ กว่าจะเสร็จหมด ได้นั่ง และสามีเองได้ทานข้าวกลางวัน แล้วเราก็คุยกัน เราไม่ได้ร้องไห้มากมายอย่างที่คิด ส่วนสามีนั้นเรารับรู้ได้ถึงความเครียดของเค้าดี...แต่ในเมื่อมันมาแล้ว เราก็ต้องสู้ ตอนนั้น เรารู้แล้วว่าผู้ชายสามคนในชีวิตของเรา ขาดเราไม่ได้เป็นแน่ เราต้องสู้สิ แล้วเราก็ต้องชนะด้วย เข้มแข็งไว้นะเกด
โดย: siammeaw
![]() คุณเกด แก้มเป็นกำลังใจให้นะคะ ใจเราสู้ซะอย่าง
ทำใจให้สบายๆ นะคะ คุณเกดต้องทำได้แน่นอน โดย: its_gemmi
![]() อ่านแล้วเศร้ามาก..ทำไมเรื่องร้ายๆ ต้องประดังเข้ามา เข้มแข็งนะคะ สู้กะมัน กิ๊ฟก็เชื่อว่าเกดต้องชนะนะ
กิ๊ฟเป็นกำลังใจให้เสมอนะ โดย: grippini
![]() สู้ๆนะคะพี่เกด เอาใจช่วยค่ะ
หนุ่ยอยากไปตรวจแมมโมแกรมจัง เพราะตอนให้นมเทย่าก็คลำเจอเหมือนกัน แต่ได้ตรวจแค่ ultrasoun แล้วหมอบอกว่าแค่ condense milk (ไม่รู้สะกดถูกป่าว) ถ้าเค้าบอกไม่มี คือไม่มีรึป่าวคะ คือตอนนี้กังวลเรื่องพี่ตลอดเลยค่ะ โดย: talentedpink IP: 84.114.209.187 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:15:56:53 น.
สู้ค่ะ มาให้กำลังใจ
สาธุ ขอให้คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองให้หายนะค่ะ ![]() โดย: Madame Kp
![]() เราเจอเกดจากFacebookจากเพื่อนม.พ. เราจำเกดได้อ่ะจ้ะ เลยเข้ามาตามมาอ่านในblogเพราะเราก็ลูก 2 แล้วเหมือนกัน แต่เรารู้สึกว่าเกดเป็นแม่ที่น่ารักมากเลย เราดีใจที่ได้เจอเพื่อนเก่า แล้วคอยเป็นกำลังใจให้เกตนะ สู้สู้ ...จ๊ะ
โดย: Ming IP: 61.90.85.221 วันที่: 27 เมษายน 2553 เวลา:19:07:43 น.
พี่เกด
ลิงไม่ได้เข้ามาอัพหรืออ่านบล็อกเลย ไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้นมากมายขนาดนี้ พี่เกดสู้ๆ นะ แอบไปดูรูปน้องฟ้ามาแล้ว แก้มแดงมากๆ ด้วย บุญรักษาค่ะ โดย: ลิง IP: 58.8.2.155 วันที่: 27 กรกฎาคม 2553 เวลา:16:28:41 น.
|
บทความทั้งหมด
|