คีโมครั้งที่สอง หนนี้ผ่านไปได้ด้วยดี

สวัสดีค่ะ ทุกคน ไม่ได้อัพมานานเลย หลังทำคีโมครั้งที่สองเนี่ย ค่อนข้างเพลียค่ะ เลยไม่ได้เข้ามาอัพบล็อกเลย อีกอย่างปากไม่ค่อยรู้รสอาหาร แล้วพาลทำให้ไม่อยากทานเท่าไหร่ เลยต้องกระตุ้นตัวเองด้วยการไปดูอาหารต่างๆ ตามบล็อกเำืำื่พื่อนๆ แล้วก็ไปขลุกอยู่ห้องก้นครัวน่ะค่ะ แต่ก็ได้ผลนะคะ หิวทั้งวันเลยทีนี้ แต่พอทำอาหารเองแล้วมันไม่อร่อยค่ะ คนอื่นทำให้เนี่ย เจริญอาหารมากๆ เลยค่ะ นี่ก็เริ่มเค้าดาวน์แล้วค่ะ เพราะวันอังคารหน้าพ่อกับแม่ก็มาถึงเยอรมันแล้ว รอไม่ไหวแล้วเนี่ยค่ะ จะมีอาหารอร่อยๆ ให้กินตลอดแล้วค่ะ

วันจันทร์ที่ 1 มีนา ครั้งที่สองของการทำคีโม ลุ้นมากๆ ว่าผลเลือดจะออกมาเป็นไง เพราะถ้าดูไม่ดี คุณหมอก็จะไม่ให้ทำคีโม แต่โชคดีค่ะ วันนั้นรู้สึกว่าตัวเองแข็งแรงดี อีกอย่างผลเลือดก็ออกมาดีมากๆ เลย เลยได้ทำค่ะ หลังทำเสร็จอาการก็มาเลยค่ะวันนั้น ปากไม่รู้รส แล้วก็เหนื่อยเอามากๆ พยายามบอกให้ตัวเองทานอยู่ตลอดเวลา แต่ว่ามันรสไงไม่รู้บอกไม่ถูก สองสามวันแรกเลยทานได้ไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ แล้วยิ่งรู้ว่าวันเสาร์จะต้องไปบ้านแม่สามีและค้างอยู่สองคืน จิตเริ่มตกค่ะ ไม่อยากไป เพราะแม่ชอบพูดแบบไม่ให้กำลังใจอ้ะค่ะ อีกอย่างชอบให้เราทำตามใจแบบไม่มองเหตุผลเลย และอีกหลายๆ อย่าง ทำให้รู้สึกอึดอัดทุกครั้งที่เจอแม่สามี เกดก็พยายามไม่คิดมากนะคะ เพราะว่าอยากให้ย่าทวดได้เจอเหลนด้วยค่ะ ท่านอายุมากแล้ว ก็มีความสุขนะคะที่ได้เจอเหลนแต่ละครั้ง ส่วนสามีก็พอกันค่ะ เจอแม่แบบอารมณ์ไม่มีเหตุผลหลายรอบ เริ่มเบื่อ ไม่อยากไปอยู่นานๆ เหมือนกัน แต่เพราะว่าไกล อย่างน้อยขอค้างเอาแรงซักสองคืนละกัน เราก็โอเคค่ะ อีกอย่างหนนี้หิมะตกๆ หยุดๆ ไม่รู้เอาไงแน่ อากาศช่วงนี้

อีกอย่าง เพื่อกันไว้ก่อน คุณหมอไม่อยากให้เราต้องมานอนโรงพยาบาลอีก หนนี้คุณหมอให้ฉีดยาเพิ่มเม็ดเลือดขาวไว้เลย เป็นเวลา 6 วันๆ ละเข็มจ้ะ เริ่มฉีดเข็มแรกก็วันศุกร์ที่ 5 มีนาคม ฉีดเข้าที่ท้องจ้า วันนั้นคุณสามีขอคุณพยาบาลดูบิลค่ายาค่ะ มี๊เกดเห็นแล้วช็อคเลย ค่าทำคีโมเนี่ยตกครั้งละ 700 ยูโร ส่วนยาเพิ่มเม็ดเลือดขาวเนี่ย เข็มละ 200 ยูโรจ้า โชคดีว่าระบบประกันสุขภาพที่นี่ดีมากกก ประกันจ่ายหมดจ้า

วันเสาร์ก่อนออกเดินทางเราก็แวะฉีดที่โรงพยาบาลก่อนไปบ้านแม่สามีกัน พร้อมทั้งพกยาไปด้วย 2 เข็มให้คุณหมอที่โรงพยาบาลแถวบ้านแม่สามีฉีดให้ จริงๆ แล้วมี๊เกดจะฉีดเองก็ได้น่ะค่ะ แต่ปอดแหกกลัวเข็มฉีดยา ส่วนคุณสามีก็พอกันค่ะ ปอดแหกกลัวไม่กล้าฉีด สุดสัปดาห์นั้นทุกอย่างผ่านไปอย่างราบรื่น เราสองคนสามีภรรยาพยายามทำตัวเป็นปาท่องโก๋ให้มากที่สุด เพราะสามีไม่อย่างให้แม่มาพูดให้เราไม่สบายใจอีก (แม่ชอบแอบมาพูดกับเราคนเดียวตอนสามีเผลอน่ะค่ะ) หนนี้แม่เป็นเอามาก เชื่อว่าที่ลูกสะใำำำภ้อีกเช่นเคย อยากให้เราดื่มเครื่องดื่มเสริมอาหารทุกวัน (ว่าที่พี่สะใำภ้เกด อายุ 30 ค่ะ แต่ปลดเกษียณแล้ว เพราะกระดูกสันหลังพัง และปัญหาเรื่องสุขภาำพจิตที่เธอพยายามฆ่าตัวตายมาหลายครั้งแล้ว) แม่สามีเชื่อทุกอย่างที่ว่าพี่สะใำำำภ้พูด ไม่ว่าใครเป็นโรคอะไร เธอเคยทำงานแผนกนั้นมาซะทุกแผนก รู้ซะหมดทุกเรื่อง (เอ่อ...จริงๆ เหรอคะ ที่พยาบาลหนึ่งคนที่มีอายุการทำงานได้ไม่ถึง 10 ปีเลย จะผ่านงานมาทุกแผนกในโรงพยาบาลขนาดเนี้ย) แม่เป็นหนักขนาดว่า ไม่ให้เกดเชื่อที่หมอบอก แต่ให้เชื่อที่ว่าที่พี่สะใภ้บอก ไม่เอาด้วยหรอกค่ะ พยาบาลอ่อนประสบการณ์จะรู้ดีเท่าหมอไ้ด้ไงอ้ะค่ะ

ส่วน เรื่องอาหารการกิน ที่เยอรมัน ค่อนข้างลำบากเลยที่เดียวค่ะ จะทานอาหารที่มีประโยชน์ เหมาะกับคนเป็นมะเร็งเนี่ยทำได้ยากมาก ก็เลยต้องพยายามมากกว่าปกติ ตอนนี้รู้สึกดีขึ้นมาก เพราะว่าแม่จะมาแล้ว เรารอดตายแล้วค่ะ

เมื่อเช้านี้ ก็ไปตรวจเลือด และคุยกับคุณหมอมา ผลเลือดยังต่ำอยู่ แต่สุขภาพเราโอเค เรารู้สึกโอเค หมอเลยให้มาตรวจเลือดอีกทีวันพรุ่งนี้ และหวังว่ายาเพิ่มเม็ดเลือดขาวจะช่วยเพิ่มเม็ดเลือดขาวขึ้นมาหน่อย เราถามหมอเรื่องเครื่องดื่มที่ว่าที่พี่สะใภ้บอก คุณหมอบอกว่าไม่จำเป็นเลย อีกอย่างเกดยังทานวิตามินรวมซึ่งเหลือจากตอนท้องอยู่ คุณหมอบอกว่าก็เหมือนกัน ไม่ต้องไปดื่มเครื่องดื่มนั้นเพิ่มอีก นอกนั้นก็ทานอาหารที่มีประโยชน์ พักผ่อนให้เพียงพอก็โอเคแล้ว

จากนั้นก็ไปฉีดยาก่อนกลับบ้าน ตอนนี้เกดขอตัวไปทานอาหารกลางวันก่อนนะคะ เพราะตอนนี้กลับมาเจริญอาหารตามปกติแล้วค่ะ

Create Date : 09 มีนาคม 2553 Last Update : 9 มีนาคม 2553 18:54:56 น. Counter : 1012 Pageviews.		15 comments
Share Tweet

	Day..10 โฮมสเตย์ริมน้ำ (16 มิ.ย. 2568 12:13:29 น.)		Note: 40 Mins (250 Cals) peaceplay (14 มิ.ย. 2568 03:58:30 น.)
	โจทย์ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 378 - "ฝันที่ไม่เคยเป็นจริง" ทนายอ้วน (13 มิ.ย. 2568 07:57:06 น.)		โรคพาร์กินสันซ โรงพยาบาลบํารุงราษฎร์ newyorknurse (17 มิ.ย. 2568 04:31:21 น.)