ความไม่แน่นอนในชีวิต เพราะในอนาคตอันใกล้ อะไรๆก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น อาจจะมีทั้งดี และร้าย สิ่งเหล่านี้เราไม่สามารถหลีกเลี่ยงโดยสิ้นเชิงได้ แต่เราสามารถลดความสูญเสียจากสิ่งร้ายๆที่อาจเกิดขึ้นได้ วันนี้อยากมาเล่าเรื่องเกี่ยวกับความไม่แน่นอน เรื่องแรกนี้เป็นผมเคยอ่านเจอใน forward mailเห็นว่าน่าสนใจดีเลยนำมาเล่าต่อ เรื่องมีอยู่ว่าชายชราคนหนึ่งมีม้าพันธ์ดีฝีเท้าจัดตัวผู้อยู่ตัวหนึ่ง อยู่มาวันหนึ่ง ม้าตัวนั้นกลับหายไป ทำให้ชายชราคนนั้นเสียใจมากและคิดว่าเขานั้นช่างโชคร้าย อีกสามวันต่อมา ม้าของเขากลับมาพร้อมกับม้าแม่พันธ์ชั้นดี ทำให้เขาดีใจมาก ว่าช่างโชคดีอะไรเช่นนี้ วันหนึ่งขณะที่ลูกชายวัยหนุ่มของเขาเล่นขี่ม้าอยู่ แต่ม้าพยศสลัดเด็กหนุ่มจนตกจากหลังม้า เด็กหนุ่มขาหัก ชายชราก็รำพึงในใจว่าเขาช่ายโชคร้ายอะไรเช่นนี้ แต่อาทิตย์ต่อมาก็มีคนของทางการมาที่หมู่บ้านและกวาดต้อนชายฉกรรไปเป็นทหารเพื่อรบที่ชายแดน แต่เด็กหนุ่มขาหัก เลยได้รับการยกเว้น เรื่องที่สองนี้เกิดกับตัวผมเอง ในคืนก่อนวันรับน้องใหม่ ผมก็ตั้งโทรศัพท์มือถือให้ปลุกเวลาตีห้าครึ่ง(5.30AM)เพื่อไปให้ถึงศิริราชก่อนเจ็ดโมงเช้า(งานเริ่ม8.00AM) แต่ไปทำอีท่าไหนก็ไม่รู้ นิ้วผมดันไปโดนปุ่มเปลี่ยนจาก AM เป็น PM ทำให้รุ่งเช้าแทนที่จะตื่นตีห้าครึ่งผมดันตื่นเองตอนหกโมงครึ่ง เหลือบดูนาฬิกา "อิ๊บอ๋าย สายแล้วนี่หว่า" เลยรีบวิ่งผ่านน้ำ แต่งตัวอย่างรวดเร็ว ก่อนออกจากบ้านก็ฉวยนมไปหนึ่งกล่องแล้ววิ่งไปขึ้นรถเมย์ เพื่อไปต่อเรือ พอมาถึงป้ายรถเมย์ก็เป็นเวลาเจ็ดโมง โล่งอก กะว่าคงทัน แต่พอหันไปหันมาก็เจอกลุ่มคนกำลังขุดเจาะถนน ฝุ่นงี้ฟุ้งเชียว ตอนแรกผมก็นั่งรอรถ ผ่านไปซักยี่สิบนาที ทำไมไม่มีวี่แววรถเลยวุ้ย แถมไอ้ลมเจ้ากรรมดันพัดเอาฝุ่นมาทางเราซะงั้น ไอ้เราก็แพ้ฝุ่นซะด้วยสิ ผมเลยตัดสินใจเดินย้อนไปรอรถอีกป้ายหนึ่ง แต่พอเดินไปได้แค่ครึ่งทาง รถเมย์ดันมาพอดี ทำไงดี จะวิ่งกลับก็คงไม่ทันละ งั้นไปขึ้นอีกสายละกัน แต่ปรากฏว่า พระเจ้าโจ๊ก!!! ไอ้รถเมย์สายนี้ดันผ่านสนามหลวง เลี้ยวผ่านวัดโพธิ์ รถติดสุดๆ นั่งอยู่ในรถตั้งนานสองนาน เห็นว่ารถแทบไม่ขยับเลยลงจากรถเดินไปเองดีกว่า เหมือนวันนี้เป็นวันชง พอลงจากรถ เดินไปได้ไม่กี่ก้าว อ้าว รถดันหายติด เวร! สรุปเช้าวันนั้นผมไปถึงศิริราช7.45 AM สายไปนิด แต่อย่างน้อยก็ยังทันเริ่มงาน เช้าของวันนั้นดูเหมือนจะไม่มีอะไรเป็นไปตามที่ผมคิดไว้เลย ทุกอย่างดูจะขัดกับความต้องการของเราหมด แต่ยังดีนะครับที่ยังพอมีสติ ไม่หลงหงุดหงิดไปกับไอ้ความไม่คาดหมายนี้ ไม่งั้นอาจทำให้วันนั้นของผมหมดสนุกไปทั้งวันเลยก็ได้
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 14 คน [
คงต้องปลง.
เรื่องที่สอง ผมว่าใจเราร้อนกว่า เลยทุรนทุราย มองในแง่ดี
คงเป็นว่า รับผิดชอบต่อหน้าที่ครับ