//www.bloggang.com/mainblog.php?id=chuk007&month=10-07-2010&group=1&gblog=30หลังจากที่เขียนเรื่องความสุดยอดของทะเลสตูลไปแล้วตามลิงค์ข้างบน และได้รับรู้ความจำเป็นของชาวสวนยางพารา และผู้ประการการขนส่งยางพาราในพื้นที่ภาคใต้ ทำให้เห็นว่า ทั้ง 2 ฝ่ายมีเหตุผล และน้ำหนักพอๆกัน ดังนั้นบทสรุป จึงอยากให้ ทั้ง 2 ฝ่าย "พบกันครึ่งทาง"
ความจริง ท่าเรือน้ำลึก กับชาวบ้าน น่าจะต้องพบกันครึ่งทางดีกว่าไหม เพราะ ท่าเรือฝั่งอันดามันมันจำเป็นจริงๆ เรื่องนี้ ผู้ประกอบการ ขนส่งยางพารา เขารู้กันดี วันนี้เราต้องจ่ายค่าผ่านทางให้ประเทศมาเลเซีย ปีๆหนึ่ง เป็นหมื่นล้าน เพื่อขนยางพาราของเรา ไปใช้บริการท่าเรือน้ำลึกปีนัง ซึ่งต้นทุนพวกนี้ เป็นต้นทุนแฝง ที่ทำให้ผู้ส่งออกต้องไปกดราคายางพาราชาวบ้าน ทำให้ชาวสวนยางพาราต้องแบกรับต้นทุนตรงนี้ไปด้วย
รถขนสินค้าฝั่งไทย (ส่วนใหญ่คือยางพารา) ต้องต่อคิวยาวเป็น สิบๆกิโล เพื่อขนสินค้า ไปขึ้นที่ท่าเรือปีนัง ซึ่งค่าธรรมเนียมผ่านแดนประเทศมาเลเซีย กับค่าใช้ท่าเรือปีนัง แต่ละปี เราต้องจ่ายให้ประเทศมาเลชียปีละเป็นหมื่นล้านยิ่งมาเลเซียมันรู้ว่า เราสร้างท่าเรืออันดามันไม่ได้ มันก็ได้ที ขึ้นค่าระวางเรือ ขึ้นค่าธรรมเนียมผ่านด่านกันสนุก ถ้าไม่เชื่อ ไปดูได้ที่ด่านนอก กับด่านปาดังเปซาร์ รถขนสินค้า ยางพารา ต่อคิวยาวเป็นสิบๆกิโล เพื่อจะเข้าด่านมาเลเซีย ใครไม่อยู่ในวงการขนส่งก็จะไม่รู้ข้อมูลนี้เลย
ยังไงก็อยากให้ อย่าคัดค้านกันจนหัวชนฝา ยอมๆฟังเหตุผล ของแต่ละฝ่ายกันบ้าง พบกันครึ่งทาง ซึ่งท่าเรือฝั่งสตูล รัฐก็ปรับให้เป็นท่าเรือขนาดกลางแล้ว เพราะรัฐเขาก็เลงเห็นเหมือนกันว่า ทะเลสตูลนี้มันสวยสุดยอด ก็ไม่มีใครกล้าเถียงจริงๆ และน่าจะสามารถเอามาพัฒนาเป็นแหล่งท่องเที่ยวระดับโลกได้
แต่เราก็ต้องคำนึงถึง สินค้าเกษตร ยางพารา ในภาคใต้ โดยเฉพาะภาคใต้ตอนล่างของเราด้วย ส่วนเรื่อง ท่อน้ำมัน ปิโตรเคมี นิคมอุตสาหกรรมหลังท่าเรือ ในพื้นที่สตูล ตอนนี้รัฐเขาถอยแล้ว เพราะเขารู้ว่า ได้ไม่คุ้มเสีย ท่อน้ำมันจะไปเชื่อมกับปีนังแทน ส่วน นิคมอุคสาหกรรม จะมาอยู่ที่ ต.ฉลุง จ.สงขลา เพราะมันเป็นนิคมอุตสาหกรรมอยู่แล้ว และยังใช้ไม่เต็มพื้นที่
ตอนนี้ในพื้นที่สตูล เหลือโครงการแค่ 3 โครงการ คือ 1.เจาะอุโมงเชื่อมรัฐเปอร์ริส 2.ท่าเรือปากบารา ปรับเป็นท่าเรือขนาดกลาง เพื่อขนส่งสินค้าเกษตร และยางพาราในพื้นที่ภาคใต้ (เพื่อลดการยืมจมูกมาเลเซียหายใจ) 3.ทางรถไฟรางเดี่ยว ขนาดราง 1 เมตร เพื่อสนับสนุนการขนส่งสินค้าเกษตรยางพาราในพื้นที่ ภาคใต้ และเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวในพื้นที่ปากบารา
ยังไงก็ขอให้พบกันครึ่งทาง เพราะการอยู่ร่วมกัน ไม่มีใครได้อะไรดังใจทุกอย่าง
ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [