บันทึก ศาสนาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแต่ละพระองค์มีอายุไม่เท่ากัน ในพระวินัยปิฎกมีบันทึกว่า ศาสนาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแต่ละพระองค์มีอายุไม่เท่ากัน บางพระองค์ศาสนาพุทธมีอายุสั้น บางพระองค์ศาสนาพุทธมีอายุยืน สาเหตุที่ศาสนาพุทธแต่ละยุคมีอายุไม่เท่ากันก็เพราะ บางยุค มี กับ บางยุค ไม่มี การบัญญัติพระธรรมวินัย ยุคที่ศาสนาพุทธอายุสั้นนั้น พระบรมศาสดาไม่ได้บัญญัติพระธรรมวินัยไว้ เมื่อสิ้นพระองค์แล้ว หมู่สงฆ์ไม่มีพระธรรมวินัยไว้สืบทอดศาสนาในฐานะเป็นตัวแทนพระบรมศาสดา ศาสนาพุทธจึงสิ้นสุดลงทันที  ส่วนยุคที่ศาสนาพุทธอายุยืนนั้น พระบรมศาสดาทรงบัญญัติพระธรรมวินัยไว้ขณะยังทรงมีพระชนม์ชีพอยู่ เมื่อสิ้นพระองค์แล้ว หมู่สงฆ์ย่อมมีพระธรรมวินัยไว้เป็นตัวแทนพระพุทธองค์ ทำให้เมื่อมีปัญหาต่างๆ เกิดขึ้น ก็ยังสามารถอาศัยพระธรรมวินัยคลี่คลายแก้ไขปัญหาต่างๆ ได้ตามแนวทางที่พระพุทธองค์วางไว้ ศาสนาพุทธจึงได้รับการสืบทอดจากหมู่สงฆ์รุ่นหลังต่อไปได้อีกนานนับพันปีหมื่นปี สาเหตุที่ทำให้พระธรรมวินัยสามารถเป็นตัวแทนของพระบรมศาสดาก็เพราะว่า 1. ปัญหาต่างๆ ที่มีปรากฏอยู่ในพระธรรมวินัยนั้น พระบรมศาสดาทรงได้ตรัสแสดงหลักการและวิธีการคลอบคลุมทุกๆ ปัญหาทั้งหมดไว้ล่วงหน้าเป็นพันๆ ปี แล้ว 2. พระธรรมวินัยเป็นคำสอนที่สมบูรณ์ดีแล้ว โดยในช่วงใกล้ปรินิพพานนั้น พระองค์ได้ตรัสถามย้ำว่ามีผู้ใดสงสัยในคำสอนของเราหรือไม่ ปรากฏว่าไม่มี เมื่อไม่มีเท่ากับการเทศน์สอนของพระองค์เสร็จสมบูรณ์แล้ว พระองค์จึงไม่ทรงแต่งตั้งบุคคลอื่น แต่ทรงแต่งตั้งพระธรรมวินัยไว้เป็นศาสดาแก้ไขปัญหาต่างๆ ในภายหน้าแทนพระองค์ 3. พระบรมศาสดาฝากพรธรรมวินัยไว้กับหมู่สงฆ์ โดยกำหนดว่าหมู่สงฆ์คือผู้รับช่วงต่อทำหน้าที่ดำรงรักษาพระธรรมวินัยไว้ให้มั่นคง อย่าให้อันตรธานหายไปในยุคหน้าของตน จากหลักฐานที่บันทึกในพระวินัยปิฎกนี้เอง ทำให้ได้ข้อสรุปว่า 1. พระธรรมวินัย คือหัวใจของพระบรมศาสดา ซึ่งเป็นทั้งหมดของการสืบอายุพระพุทธศาสนา 2. ความสั้นยาวของพระพุทธศาสนานั้นขึ้นอยู่กับหมู่สงฆ์ยังคงดำรงรักษาพระธรรมวินัยไว้เป็นตัวแทนพระบรมศาสดาหรือไม่ 3. หากหมู่สงฆ์ทอดทิ้งพระธรรมวินัย ศาสนาพุทธก็อายุสั้น หากหมู่สงฆ์รักษาพระธรรมวินัย ศาสนาพุทธย่อมอายุยืน นี่เป็นหลักการง่ายๆ ที่ชัดเจนตรงไปตรงมา 4. การทอดทิ้งพระธรรมวินัย ก็คือการทอดทิ้งพระบรมศาสดา ย่อมเท่ากับเป็นการทอดทิ้งพระพุทธศาสนาด้วย นั่นเท่ากับว่าพระพุทธศาสนาถึงกาลล่มสลายแล้ว ไม่มีหมู่สงฆ์ดำรงรักษาพระธรรมวินัยของพระบรมศาสดาเหลืออยู่แล้ว 5. การรักษาพระธรรมวินัย ก็คือการรักษาพระบรมศาสดา ย่อมเป็นการรักษาพระพุทธศาสนา นั่นเท่ากับว่ายังมีหมู่สงฆ์ที่มีความมั่นคงในศรัทธาต่อพระบรมศาสดา ทุ่มเทชีวิตจิตใจทำงานสืบทอดอายุพระพุทธศาสนาให้ยืนยาวต่อไป ไม่ยอมให้พระพุทธศาสนาสูญสิ้นไปในยุคของตน 6. เมื่อยังมีหมู่สงฆ์ที่ดำรงมั่นในพระธรรมวินัยเป็นใหญ่ ทำหน้าที่สืบอายุพระพุทธศาสนาต่อไป ก็ไม่มีใครต้องตั้งคำถามแบบรำพึงขึ้นว่า "ฤาจะถึงกาลสิ้นยุคเถรวาท" อีกต่อไป -------------------------- 30 พ.ย. 2564 23.22 น. ที่มา เพจPtreetep Chinungkuro  เฮดบล็อก เรือนเรไร ญามี่... ภาพบีจี กุ๊กไก่...ของแต่งบล็อก โกฟี่แมว... กรอบแต่งบล็อก ชมพร... ไอคอนเล็กๆ 
|
BlogGang Popular Award#20
 Turtle Came to See Me
 ผู้ติดตามบล็อก : 42 คน [?]บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||||
 |
|
ท่านเทศน์ได้อรรถรสดี