ยุคต้นพุทธกาล ผู้ที่เข้ามาบวชยังมีน้อย ยุคต้นพุทธกาล ผู้ที่เข้ามาบวชยังมีน้อย ผู้ที่มาบวชส่วนมากมาจาก 4 กลุ่มหลัก กลุ่มแรก คือนักบวชที่ก่อนบวชฝึกสมาธิมามาก กลุ่มที่สอง คือกษัตริย์และเหล่าเชื้อพระวงศ์ที่เป็นผู้นำแว่นแคว้นต่างๆ กลุ่มที่สาม คือนักการเมืองและนักการทหารที่มีอำนาจค้ำจุนประเทศ กลุ่มที่สี่ คือนักวิชาการที่เดินทางไปโต้วาทะได้ชัยชนะมาทั่วแผ่นดิน เรื่องราวที่นำมาเทศน์ให้คน 4 กลุ่มนี้ฟัง จึงมักมีลักษณะโดดเด่นอยู่ 3 ประการ คือ 1. เนื้อหามาก 2. เนื้อหายาก 3. ใช้เวลาแสดงธรรมมาก ซึ่งใช้เวลาสนทนาถามตอบ ก็ต้องโต้วาทะหักร้างเหตุผลกันยาวนาน กว่าจะจบเนื้อหา กว่าจะเกิดศรัทธา กว่าจะบรรลุธรรม ซึ่งความยาวของเนื้อหาก็เป็นไปตามภูมิปัญญาที่ได้รับการศึกษามาก่อนหน้าของผู้ฟัง  เรื่องราวที่พระบรมศาสดาทรงแสดงธรรมเนื้อหามากและเนื้อหายากนี้ ส่วนใหญ่เป็น "แม่บท" ที่ใช้วางรากฐานให้กับพุทธจักรและอาณาจักรให้เจริญรุ่งเรืองไปด้วยกันทั้งด้านเศรษฐกิจและจิตใจ ส่วนใหญ่บันทึกอยู่ในพระไตรปิฎกส่วนของ "ทีฆนิกาย" และ "มัชฌิมนิกาย" ซึ่งเนื้อหาธรรมะส่วนทีฆนิกายนี้ ไม่ได้มุ่งเน้นแสดงธรรมเพื่อให้ชาวบ้านหรือประชาชนทั่วไปฟัง เพราะตอนนั้นเป็นช่วงบุกเบิกพระพุทธศาสนา ศาสนาพุทธยังไม่ได้รับความศรัทธาแพร่หลายไปยังหมู่ราษฎรหรือชาวบ้านทั่วไป จวบจนกระทั่งต่อมาเมื่อมีพระภิกษุที่เป็นลูกชาวบ้านเข้ามาบวชเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เนื้อหาธรรมะที่สั้นกระชับ จำง่าย เข้าใจง่าย ปฏิบัติตามได้ทันที พระบรมศาสดาจึงค่อยนำมาแสดงธรรม เนื้อหาธรรมะส่วนนี้จะไม่ยาวมากและจะถูกแสดงออกมาเป็นหัวข้อสั้นๆ กระชับไม่ซับซ้อน ใช้เวลาแสดงธรรมไม่มากก็จบลงอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ทรงให้กำลังใจและสอนให้พระภิกษุเหล่านั้นลงมือปฏิบัติธรรม เนื้อหาที่สั้นกระชับเป็นข้อๆ นี้ถูกจัดอยู่ในพระไตรปิฎกส่วนที่เรียกว่า "อังคุตตรนิกาย" และ "ขุททกนิกาย" หัวข้อเรื่อง ปริมาณเนื้อหา ลักษณะคำสอน และวิธีการสอนของยุคต้นพุทธกาลและยุคท้ายพุทธกาลนี้ เป็นข้อเตือนใจว่า การบุกเบิกศรัทธาต้องชนะใจคนทั้งสองกลุ่ม 1. ชนะใจคนกลุ่มบนเพื่อสร้างผู้นำศรัทธาและความปลอดภัยให้พระศาสนา 2. ชนะใจชาวบ้านเพื่อขยายศรัทธา สร้างผู้สืบทอดศาสนา และสร้างความยั่งยืนในระยะยาว ถ้าขาดความเข้าใจในเรื่องนี้เมื่อใด ก็จะเกิดปัญหาตามมาทันที 1. เอาใจคนกลุ่มบนละทิ้งชาวบ้าน ก็กลายเป็นศาสนาของชนชั้นสูง มีแต่ผู้นำไม่มีผู้สืบทอด วันหนึ่งก็ต้องเจอปัญหา พระพุทธศาสนาขาดผู้สืบทอด 2. เอาใจชาวบ้านละทิ้งคนกลุ่มบน ก็กลายเป็นศาสนาของชาวบ้าน มีแต่ผู้สืบทอดไม่มีผู้นำ วันหนึ่งก็ต้องเจอปัญหาเป็นภัยต่อความมั่นคงของประเทศ พระบรมศาสดาทรงมองเรื่องนี้ทะลุปรุโปร่ง พระธรรมเทศนาของพระองค์จึงมีทั้งบทสั้นบทยาว เอาไว้ชนะใจทั้งผู้นำและชาวบ้านที่มีศรัทธาต่อพระพุทธศาสนา "ชนะใจผู้นำเพื่อสร้างความมั่นคง ชนะใจชาวบ้านเพื่อสร้างความยืนยาว" นั่นคือสื่งที่เราต้องเข้าใจว่าทำไมพระนักวิชาการกับพระลูกชาวบ้านจึงเป็นสิ่งที่สำคัญไม่แพ้กัน และขาดแคลนไม่ได้ทั้งคู่ เพราะหากคู่นี้ประสานงานกันสร้างศรัทธาทั้งกลุ่มผู้นำและกลุ่มชาวบ้านอย่างประสบความสำเร็จเมื่อใด ความปลอดภัยและความยั่งยืนของพระพุทธศาสนาย่อมเจริญงอกงามขึ้นในยุคนั้นทันที ดังนั้น ไม่ว่าลูกผู้นำหรือลูกชาวบ้าน เมื่อบวชเข้ามาแล้วตั้งใจบวช ตั้งใจฝึกฝนอบรมตัวเองตามพระธรรมวินัย ก็จะสามารถสร้างความเจริญให้แก่พระพุทธศาสนาได้อย่างกว้างขวางไปทั่วโลกได้ดุจเดียวกัน เพราะถ้อยคำของพระสัมมานั้นทรงคุณค่า ไม่ว่าจะเป็นกรวดจากภูเขาลูกใด เป็นลูกหลานจากชนชั้นใด ย่อมสามารถ "เปลี่ยนกรวดให้เป็นเพชร" ได้ดุจเดียวกัน 1 มกราคม 2565 9.25 น.  cr: Ptreetep Chinungkuro  เฮดบล็อก เรือนเรไร ญามี่... ภาพบีจี กุ๊กไก่...ของแต่งบล็อก โกฟี่แมว... กรอบแต่งบล็อก ชมพร... ไอคอนเล็กๆ 
สวัสดี ค่ะ คุณ TurtleCame to See Me
ขอบใจที่แวะไปให้กำลังใจที่ บล็อกครู จ้ะ รักษาสุขภาพด้วย นะจ๊ะ โดย: อาจารย์สุวิมล
  วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:22:01:29 น.สวัสดี ค่ะ คุณ TurtleCame to See Me
อรุณสวัสดิ์จ้ะ แวะมาทักทาย เช่นกันจ้ะ เขียนบล็อกธรรมะดี ๆ อย่าลืมมาชวนไปอ่าน นะจ๊ะ โดย: อาจารย์สุวิมล
วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:5:14:12 น.ขอบคุณมากนะคะสำหรับกำลังใจ
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ   โดย: Sweet_pills
 วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:23:39:00 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 42 คน [
ขอบคุณมากสำหรับข้อมูล
ของศาสนาพุทธ ที่แสดงให้เห็น
ถึงพระอัจฉริยภาพของพระพุทธ
องค์ในการสั่งสอนและเผยแผ่
พระพุทธศาสนา ค่ะ
"ชนะใจผู้นำเพื่อสร้างความมั่นคง ชนะใจชาวบ้านเพื่อสร้างความยืนยาว" ครูชอบประโยคนี้
มาก ค่ะ แต่ปัจจุบัน ศาสนาพุทธ
ของเรา กำลังสั่นคลอน ทำอย่าง
ไร จึงจะพ้นวิกฤตนี้ไปได้ เป็นสิ่งที่เราจะต้องช่วยกันหาทาง ค่ะ
โหวดหมวด ข้อคิดและธรรมะ