บทสุดท้ายของการรอคอย... ลมพัดแผ่วพลิ้ววัยร่วงโรย สายฝนโปรยปรายฤทัยข้อง ทวนจิตคล้องใจน้ำตานอง ชีวิตหมองหม่นเฝ้าตรอมตรม สุดท้ายจักเป็นเพียงการรอคอย สุดท้่า็ยจักเป็นเพียงห้วงเวลา ที่ผันแปรผ่านไปในเสี้ยวชีวิตของนาง แล...สุดท้ายความงมงายเพียงบังเกิดแด่ตัวข้าผู้เดียว ...... .... .. .
เศร้า จังนะคะ
 โดย: Alex (sandra29
 ) วันที่: 26 พฤษภาคม 2550 เวลา:11:34:00 น.บางทีความสมหวังก็ปะปนอยู่กับความผิดหวัง แล้วจะทำยังไง......ก็ชีวิต...ก็เดินต่อไป...เป็นหน้าที่ของคำว่ากำลังใจที่เราจะต้องทำความรู้จักกับมัน...กำลังใจที่สร้างขึ้นจากตัวเรานั้นหนักแน่นและมีพลังมากที่สุด เป็นกำลังใจให้นะคะ ไว้ว่างๆมาคุยกันทางmsnได้นะคะ
โดย: ฟ้าใส IP: 203.113.71.36 วันที่: 26 พฤษภาคม 2550 เวลา:12:08:11 น.
สายฝนกระหน่ำพรั่งพรูถลาโถม สายลมหอบรักมาห่าใหญ่ สายน้ำลดเลี้ยวเกี้ยวกันไป สายใยรักของข้าเพ้อหาเธอ อย่าเศร้าไปเลยนะคะ  คิดซะว่า..เอาน่ะ..วันนี้ก้อยังมีคนให้คิดถึง ให้นั่งเพ้อหาถวิลถึง การรอคอยก้อทำให้เกิดบทกวีสวยๆได้ จริงมั๊ยคะ  โดย: ดาวทะเล
วันที่: 26 พฤษภาคม 2550 เวลา:18:26:12 น.หวัดดีค่ะคุณแม็ค...
พร่างฝนโปรยผ่านไป..ใจชื้นหมาด ร่องรอยหยาดน้ำตารินถวิลหวล หมองรอยคราบน้ำตาใจดื้อรวน เฝ้าชมชวนหลงรูปเงา"นาง"เปล่าดาย หักใจนะ ก้าวออกมาจากทางฝัน ในคืนวัน จริง จริง มิอาจหมาย รัก ชวดชม ทนฝืนสะอื้นใย เถอะ หักใจ หักอาลัยก้าวออกมา ลืมตาตื่นจากภาพฝันครั้งเก่าก่อน แม้คอยหลอน..คอยลวงใจให้เห หา จักขอเตือนให้เพื่อนยั้ง ฟังสักครา เถอะ ออกมาให้พ้นภาพรอยอาวรณ์ อาจเจ็บแปลบใจแทบขาด บาดแผลจิต ซานซมพิษรัก ไข้เพ้อละเมอหลอน แม้แววตายังฉายแววยังเว้าวอน เพียงลมคลอน..คงสั่นไหว..มลายลง.. .............................................................. โดย: ่jaikaew(เจ้าเดิมจ้าา) (ณ กมล
) วันที่: 29 พฤษภาคม 2550 เวลา:21:40:00 น.เจ้าของบ้านหายไปไหนน๊าา....
กลับมาได้แล้ววว....ทำงานอย่างเดียว..พักซะมั่งสิ.... อากาศเปลี่ยนแปลงอีกแล้ว..ดูแลหัวใจให้ดีนะ...  โดย: ณ กมล
วันที่: 1 มิถุนายน 2550 เวลา:19:19:51 น.หวัดดีค่ะ ได้พักผ่อนบ้างอะป่าวเนี่ย....
เป็นกำลังใจให้นะคะ....อากาศเปลี่ยนอีกแล้วดูแลสุขภาพกายและใจให้ดีล่ะคะ... โดย: ณ กมล
วันที่: 4 มิถุนายน 2550 เวลา:11:36:38 น. ตอนนี้มองไม่เห็นซึ่งท้องฟ้า...ก็ด้วยว่าเธอนั้นมาพลันหาย... ก็เธอเป็นท้องฟ้า..มิใช่ หรืออย่างไร... แล้วใยเธอหายไปจากสายตา... ................................................................... ปล่อยทิ้งบ้านให้อ้างว้าง..ฝุ่นเกาะ หรือเป็นเพราะการงานหนักนักหนา พักผ่อนบ้างนะ..พักกายา พักสายตา..พักใจไปฟังเพลง ...............มีเพลงเพราะๆมากมายนะในหลายๆบ้านของเพื่อนชาวบล็อก......................... เหนื่อยนักพักมั่งนะ.. โดย: ณ กมล
วันที่: 9 มิถุนายน 2550 เวลา:14:26:11 น... ผ่านมา แล้ว ก็ผ่านไป เหลือทิ้งไว้เพียง..ความว่างเปล่า . . . โดย: Dying To Be Alive
วันที่: 10 มิถุนายน 2550 เวลา:3:34:41 น.ร้อยเรียงถ้อยคำเพื่อน.........เตือนมอบ
ยามร้างไร้ใครปลอบ............ปลอบขวัญ เตือนจิตคิดรอบคอบ............คำเตือน เพื่อนเฮย อย่าละเลยคืนวัน.................เปล่าเปลืองหมดไป. ........................................................ใจแก้ว.. ...........................................๑๙..๐๖..๒๕๕๐.  โดย: ณ กมล
วันที่: 19 มิถุนายน 2550 เวลา:19:05:26 น.จ๊ะเอ๋...จขบ.หายไปไหนหว่า..ทิ้งบ้านไว้ฝุ่นจับหมดแย้ววว!
มาปัดฝุ่นให้คร๊าบบ...  โดย: ณ กมล
วันที่: 22 มิถุนายน 2550 เวลา:1:26:44 น.บทสุดท้ายของการรอคอย...
ลมพัดแผ่วพลิ้ววัยร่วงโรย สายฝนโปรยปรายฤทัยข้อง ทวนจิตคล้องใจน้ำตานอง ชีวิตหมองหม่นเฝ้าตรอมตรม สุดท้ายจักเป็นเพียงการรอคอย สุดท้่า็ยจักเป็นเพียงห้วงเวลา ที่ผันแปรผ่านไปในเสี้ยวชีวิตของนาง แล...สุดท้ายความงมงายเพียงบังเกิดแด่ตัวข้าผู้เดียว ...... .... .. . ********************** ขอยืมหน่อยนะเตี้ย แบบว่าโดนจัยโคด T_T โดย: วิงเวียน (vivian
) วันที่: 4 ธันวาคม 2550 เวลา:19:57:35 น. |
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [