วันหนึ่งในห้องคลอด

มีใครเคยคิดบ้างใหมว่าในชีวิตๆหนึ่งของเรานั้นจะได้พบได้เจอเรื่องราวต่างๆมากมายที่คิดว่าน่าจะมีโอกาสน้อยมากๆๆๆๆที่จะได้ประสบพบเจอหรือบางคนบางท่านก็ไม่มีโอกาสอันนั้นเลย ในโลกนี้มีสิ่งต่างๆมากมายที่เข้าอยู่ในกลุ่มนี้ซึ่งมันก็แล้วแต่วาระอีกนั่นแหละ แต่เรื่องที่ผมจะได้บอกกล่าวผ่านตัวหนังสือต่อไปนี้เป็นเรื่องที่ไม่มีทางเกิดกับผมหรือกับเพศชายทุกๆคนแน่นอน อั่นแน่งงล่ะซิ กะลังคิดไปต่างๆนานาอ่ะเด่ะ ไม่ต้องคิดหรอกจะบอกให้แล้วอ่ะว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับอาไร ก็เรื่องในห้องคลอดไงล่ะ สมาชิกบล็อกท่านใหนพอรำลึกได้บ้างว่าสมัยตอนเรียนมัธยมปลายอ่ะ มันจะมีโครงการหนึ่งที่ทางโรงเรียนเขาจะส่งนักเรียนไปศึกษาดูงานตามโรงพยาบาลอ่ะ (บางท่านอาจจะนึกลำบากหน่อยอ่ะนะแห่ะๆๆ เพราะมันล่วงเลยมาเป็นเวลานานๆๆๆๆๆมั่กๆอ่ะ ล้อเล่ง) หลายคนอาจจะคิดว่าแล้วมันเกี่ยวอารายกะกรูว่ะ อันนี้ก็ไม่รู้ว่ามังเกี่ยวกันหรือเปล่าเพราะว่าอันกระผ้มก็แค่อยากจะเล่าประสบการณ์ให้หลายๆคนได้ฟังว่าตัวกระผ้มนั้นโชคดีแค่ใหนอ่ะ เข้าเรื่องเลยละกันนะ เรื่องของเรื่องมันก็มีอยู่ว่าตอนผมอยู่ประมาณมัธยมปลายทางโรงเรียนเขาให้นักเรียนเลือกไปดูงานที่โรงบาล(สำหรับนักเรียนสายวิทย์ฯ) เราก็เลือกไปโรงบาลประจำอำเภออ่ะ(อันที่จริงก็เป็นโรงบาลที่ใกล้บ้านที่สุดแหะๆเป็งเด็กชนบทอ่ะ) ที่โรงบาลเขาก็จะจัดเวรให้แต่ละคนว่าแต่ละวันจะให้ไปประจำการอยู่ที่ส่วนใหน ช่วงวันแรกๆของกระผ้มก็ไปอยู่ตามวอร์ดอ่ะ วันนั้นก็เจอเรื่องตื่นเต้นเลยอ่ะ(ไม่รู้ว่าเอาเรื่องคนไข้เขามาเล่านี่เขาจะฟ้องร้องหรือเปล่าไม่รู้นิ) ประมาณตอนบ่ายๆของฤดูหนาวของปีนั้นที่โรงบาล ก็มีผู้ป่วยกุมมือที่โชคไปด้วยเลือดร้องโอดโอยมาไอ้เราก็เหวออ่ะไม่รู้ทำยังไงจะยืนตรงใหนทำอะไรไม่ถูกเลย คิดต่างๆนาๆจะเกะกะหมอกับพยาบาลหรือเปล่า ตัวงี้ลีบเหลือซักสองนิ้วได้มั้งพยายามหลบอยู่ในมุมอับที่สุดเท่าที่จะทำได้แหละ แต่เท่าที่สังเกตุเห็นไม่ว่าจะเป็นหมอเอ็กซ์เทิร์นหรือพยาบาลไม่เห็นมีใครตื่นตระหนกตกใจไอ้เราก็ตื่นตูมตกใจอยู่ดี ก็คนไม่เคยเห็นนี่ก็นิ้วเขาขาดแล้วเลือดโชกอย่างนั้นจริงป่ะ หมอกับพี่พยาบาลเขาก็เข้ามาช่วยกันทำแผลทีนี้หมอเขาก็จะเย็บแผลอ่ะแล้วเขาคงเห็นว่าเอ๊ะไอ้นี้มายืนปั้นจิ้มปั้นเจ๋อทำหน้าเอ๋ออยู่ ก็เลยเรียกเข้าไปให้ช่วยจับนิ้วผู้ป่วยให้แล้วหมอก็ทำการเย็บให้เห็นสดๆเลย มือผมงี้สั่นงั่กๆ ใจสั่นตุ๊บๆ ถึงตรงนี้หลายๆคนที่เสียเวลาอ่านก็รู้สึกว่าเอ๊ะมันมะเห็นจาเกี่ยวอารายกับที่เกริ่นไว้ตอนแรกเลยนิ กรูโดนหลอกให้อ่านเปล่านิ ทำจายเย็นๆไว้ประเดี๋ยว จะเข้าเรื่องและ ก็เรื่องมันก็เกิดอีกวันนึงอ่ะ วันนั้นตอนเช้าพอไปถึงโรงบาลหมอก็บอกว่าวันนี้น้องๆโชคดีนะมีผู้ป่วยรอทำคลอดอยู่นะ ไอ้เราและเพื่อนก็หนุกหนานอ่ะไม่รู้หรอกว่าเป็นยังไง เพื่อนๆผู้หญิงก็ยังคงกระดี๊กระด๊าอยู่ว่าโชคดีที่ได้ดูเขาทำคลอด พอซักพักพี่พยาบาลก็มาบอกว่าใครที่อยากดูก็ให้เปลี่ยนชุดเข้าห้องคลอดได้แล้วไอ้เราก็ตื่นเต้นเอาวะกรูขอเข้าไปดูหน่อยเห๊อะ เปลี่ยนเสื้อกาวน์เสร็จสรรพ ก็ก้าวเข้าไปเลย ภาพแรกที่เห็นก็เห็นว่าที่คุณแม่นอนอยู่บนเตียงในท่าเตรียมพร้อม(อันนี้ไม่รู้จะโดนแบนหรือเปล่าเพราะออกจะติดเรตหน่อยๆนะ) ก็จินตนาการตามละกันนะครับ ถ้านึกไม่ออกก็ไงดีล่ะ ก็นอนหงายแล้วยกขาทั้งสองพาดขาหยั่งอ่ะ(อันนี้คิดว่าผู้หญิงทุกคนคงเห็นภาพชัดเจนเพราะเคยถามพี่ที่ทำงานว่าเวลาไปตรวจภายในเขาทำไงอ่ะก็คงเหมือนกันอ่ะ) พี่ๆพยาบาลเขาก็ให้ว่าที่คุณแม่เบ่งพร้อมกับช่วยกันเบ่งอึ๊บๆๆๆ ( ก็ไม่เห็นว่าจะเหมือนในละครนะที่เวลาจะคลอดก็ร้องลั่นบ้านอ่ะ)ไอ้เรากับเพื่อนๆก็บ้าจี้ก็ช่วยกันเบ่งใหญ่เลย ดีนะที่ไม่ได้ปวดท้องหนัก ไม่งั้นมีหวังวงแตก 555 ซักประเดี๋ยวพี่พยาบาลก็บอกว่าเห็นหัวเด็กแล้วพอได้ยินเท่านั้นไอ้นิสัยสอดรู้สอดเห็นก็พุ่งจี๊ดขึ้นสมองเลยเดินเข้าไปใกล้เตียงอีกนิดเพื่อให้เห็นได้ถนัดตาหน่อยเห๊อะ ก็เห็นอ่ะนะเหมือนมีอะไรปูดๆโผล่ออกมาจากช่องคลอดอ่ะนะ หมอเขาก็ให้ว่าที่คุณแม่เบ่งต่ออีกหน่อยแล้วก็ให้หยุดเบ่งพร้อมกับในมือถือเข็มฉีดยามากระบอกหนึ่ง จากนั้นนิ้วจำนวนหนึ่งของพยาบาลก็ล้วงเข้าไปในช่องคลอดเพื่อให้ฉีดยาชาได้ถนัดๆอ่ะ พอฉีดเสร็จไม่ถึงห้าวิฯ กรรไกรเหล็กสีเงินมันวับก็บรรจงตัดลงไปที่ช่องคลอดดังฉับพร้อมกับเลือดมากมายที่พุ่งทะลักออกมาเต็มเตียงนอน จากจุดนี้ผมและเพื่อนๆเริ่มอึ้ง เงียบ ยิ่งโดยเฉพาะเพื่อนผู้หญิงนี่ยืนน้ำตาไหลพราก ขอเบรกตัดไปที่พี่พยาบาลครับ พี่เขาให้คุณแม่เบ่งอีกทีเวลาผ่านไปซักประเดี๋ยวครับเห็นหัวเด็กครึ่งหนึ่งโผล่ออกมาครับ พร้อมกับเสียงช่วยเบ่งอึ๊บๆ ของพี่พยาบาลทำให้พวกผมได้สติกลับมาช่วยคุณแม่เบ่งครับ แค่ช่วงเวลาประเดี๋ยวเดียวหัวเด็กก็โผล่ออกมาเต็มไปด้วยน้ำเมือกและเลือดครับ นอนคว่ำออกมาครับพี่พยาบาลเขาก็เข้าไปจับเด็กให้กลับหัวอยู่ในท่าหงายหน้าครับแล้วก็ค่อยๆดึงออกพร้อมกับช่วยแม่เบ่งครับ เริ่มจากไหล่ออกมาครับช่วงนี้ยากลำบากมากครับ พอออกมาได้ก็เป็นช่วงสะโพกครับพอพ้นก็เหมือนหลุดออกมาโดยง่ายครับเป็นเด็กผู้ชายครับตัวงี้เหี่ยวย่นเชียวครับ น่าเกลียดพิลึก แล้วพี่พยาบาลเขาก็เข้ามาดูดน้ำคร่ำและเสลดออกจากคอครับแล้วก็นำไปเช็ดตัวให้แห้ง ผมเห็นเพื่อนๆแต่ละคนต่างก็พากันรู้สึกโล่งใจที่เด็กคลอดออกมาได้อย่างปลอดภัยครับผมเองก็รู้สึกผ่อนคลายลงครับหลังจากที่รู้สึกมีแรงบีบคั้นที่ไม่มีตัวตนบีบหัวใจอยู่ครับ ซักพักก็แว่วได้ยินเสียงพี่พยาบาลพูดว่าตัวเด็กเขียวไปครับ เห็นเพื่อนแต่ละคนรู้สึกกังวลใจกันครับทุกคนก็ลุ้นให้เด็กปลอดภัย จนใจที่สุดก็ได้ยินเสียงร้องแรกของเด็กคนนี้ครับ ตัวเขาก็เริ่มแดงขึ้นครับ ทุกคนก็โล่งใจเป็นที่สุดดีใจด้วยครับ ก่อนที่ทุกคนกำลังจะออกจากห้องคลอดก็มีเสียงพี่พยาบาลอีกคนพูดขึ้นมาว่า มีอีกคนนี่ ทุกคนก็หยุดแล้วหันหลังกลับเข้าที่อีกครับแต่เด็กคนนี้ใช้เวลาคลอดไม่นานครับ คลอดง่ายกว่าพี่มาก แล้วพวกเราก็รอให้รกออกมาจนหมดสิ้นกระบวนการทำคลอดครับจากนั้นก็ออกจากห้องคลอด ผมชำเลืองไปเห็นเพื่อนผู้หญิงที่สนิทกันคนหนึ่งยังคงตาแดงก่ำอยู่ครับ ก็เลยเข้าไปคุยด้วย เพื่อนก็เลยพูดมาว่า “เราจะไม่แต่งงานมีลูก” และจะเป็นลูกที่ดีของแม่ น่าขันครับที่หลายๆคนที่พูดเช่นนี้ป่านนี้แต่งงานไปแล้วครับ 555 สงสัยจะลืมช่วงเวลาอันบีบคั้นนั้นหมดแล้วครับ(เอ๊ะหรือว่ามีความสุขจนลืม!!!!!!) นั่นแน่ รู้นะว่าคิดอารัย ไปละครับจบแล้ว อ่อแต่ทุกคนก็เป็นลูกที่ดีของแม่ตามที่ได้พูดเอาไว้ครับ จบแล้วจบจริงๆแล้ว

Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2550 Last Update : 9 กุมภาพันธ์ 2550 10:56:37 น. Counter : 559 Pageviews.		24 comments
Share Tweet

	:: กะก๋าแนะนำหนังสือ - โจน :: กะว่าก๋า (8 ม.ค. 2564 06:29:08 น.)		:: กะก๋าแนะนำหนังสือ - รัก โลก :: กะว่าก๋า (10 ม.ค. 2564 06:40:54 น.)
	อุทยานแห่งชาติ รามคำแหง พายุสุริยะ (7 ม.ค. 2564 18:02:14 น.)		ขนมปังอบ "เนย &กระเทียม" สมาชิกหมายเลข 3661152 (14 ม.ค. 2564 13:12:12 น.)