กลับจากโรงพยาบาลแล้ว..ดีใจ








ดีใจได้ออกจากโรงพยาบาลเสียที...

คุณหมออนุญาตให้กลับบ้านได้ในวันอังคารที่ 5 เมษายน

หกคืนที่นอนอยู่ห้องพิเศษ ตึกเทพรัตน์ ชั้น 6… คิดถึงบ้านแทบตาย

คิดถึงหมา (น้องหมุ่น)..เพราะรู้ว่ามันต้องรอคอย

ไปนอนโรงพยาบาลตั้งแต่วันพุธ 30 มีนาคม

เย็นนั้น คุณหมอปริญญาเข้ามาเยี่ยม

และบอกว่าได้ปรึกษากับคุณหมอเกรียงศักดิ์แล้ว

ว่าอาจจะต้องใช้กระดูกจากสะโพก แทนซี่โครง

เพราะจะได้กระดูกชิ้นใหญ่กว่า...เอาไงก็เอา


เราได้คิวผ่าตัดเช้าวันรุ่งขึ้น คือวันพฤหัสบดี 31 มีนาคม

เจ้าหน้าที่เข็นรถขึ้นมารับตั้งแต่เก้าโมงเช้า...ก็ยังตื่นเต้นอยู่ดี

ตื่นเต้นและแอบเครียดตอนที่ถูกเข็นไปนอนรอก่อนเข้าห้องผ่าตัด

วิสัญญีแพทย์และพยาบาลวิสัญญีเข้ามาซักประวัติ

ปัญหาของเราก็เรื่องเดิม คือใส่เครื่องช่วยหายใจลำบาก ใส่ทิวบ์ทางจมูกไม่ได้

ก็ต้องใส่ทางคอเหมือนเดิม

ทีมวิสัญญีแพทย์ก็น่ารักกันทุกคน หน้าตาท่าทางใจดีอีกต่า่งหาก ..

ผลัดเปลี่ยนกันเข้ามาถาม และสั่งการให้เจ้าหน้าที่เตรียมทิวบ์ไว้หลายๆ ขนาด

จากนั้นเราก็ถูกเจาะเส้นเลือดเพื่อให้น้ำเกลือ..แล้วก็นอนรอ

หันไปมองเตียงข้าง ๆ ..ที่กำลังรอจะเข้าห้องผ่าตัดเหมือนกัน

เธอเป็นผู้หญิง นอนนิ่งเลย..ต้องผ่าตัดเพราะกระดูกไก่ติดคอ..โอ้..



ราวครึ่งชั่วโมง เราก็ถูกเข็นเข้าห้องผ่าตัด

ถูกย้ายลงมานอนบนเตียงผ่าตัดเล็กๆ แคบๆ ปูด้วยผ้าสีเขียว

ข้างบนเป็นโคมไฟดวงใหญ่สองสามดวง เห็นจะได้..

"ตื่นเต้นไหมคะ ?" คุณพยาบาลวิสัญญีถาม

"ตื่นเต้นค่ะ โดยเฉพาะตอนดมยาสลบ" 555555

แหม แล้วบรรยากาศในห้องผ่าตัดมันก็ขรึมขลังน้อยอยู่เมื่อไหร่

หนาวยะเยือกเหมือนเคย..มีแต่เครื่องไม้เครื่องมือเต็มไปหมด


คราวนี้ถูกวางยาสลบเร็วมาก ...แทบไม่ทันตั้งตัว

พอหมอฉีดยาอะไรให้สักอย่าง ก็รู้สึกตัวชา แปร่งไปทั่วตัว

แล้วหน้ากากพลาสติกใสๆ ก็ครอบลงมาที่จมูก..ได้ยินว่าสูดออกซิเจนหน่อย

หายใจเข้าลึก ๆ...โธ่ หมอคะ นี่มันยาสลบนี่คะ หนูรู้! (ใจเต้นตุบๆ)

และแล้วก็เหมือนถูกปิดสวิตซ์อีกครั้ง

หลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ 5555



มารู้สึกตัวอีกทีก็สะลึมสะลือ เวลาบ่ายสองโมงครึ่ง..ที่ห้องพักฟื้น

ไม่อยากจะลืมตา ไม่มีแรง

แล้วก็ถูกส่งตัวกลับมาที่ห้องพิเศษเบอร์ 18 ห้องเดิม

ผ่าตัดคราวนี้เจ็บที่สะโพกมาก ไม่รู้หมอเฉือนกระดูกไปเท่าไหร่

เวลาเข้าห้องน้ำ เดินแทบไม่ได้เลย พี่สาวต้องหิ้วปีก..พอเท้าขวาจรดพื้นปุ๊บ

ก็เจ็บแปล๊บบบบบบบบ....เจ็บโคตร โคตร !!!



นอกจากจะเดินแทบไม่ได้แล้ว ก็ทรมานมากเวลานอน

เพราะนอนหงายได้อย่างเดียว มือซ้ายก็เข็มให้น้ำเกลือ

สะโพกขวาก็สาย drain ที่เอาเลือดเสียออก โอ้..แม่เจ้า

หน้าตางี้บวมดูแทบไม่ได้ 555555 แต่ก็แอบถ่ายรูปไว้แล้วหละ อิ อิ

คืนแรกพี่สาวและหลานมานอนเฝ้าเป็นเพื่อน คอยพยุงเข้าห้องน้ำ

ทรมานสิ้นดีเลยเรา

เดี้ยงสนิท..



วันที่สอง..(วันศุกร์) เพื่อนๆ มาเยี่ยม

คุณหมอมาดูอาการ ว่าเป็นยังไงมั่ง ทั้งคุณหมอปริญญาและุอาจารย์หมอ

เกรียงศักดิ์ หมอบอกให้ดื่มน้ำเยอะๆ..แล้วก็ให้พยายามกลิ้งตัวไปมา

เอ้อเฮอ.....




หนูป่าน (ลูกศิษย์) มานอนเฝ้าสามคืน วันที่สามเริ่มเดินดีขึ้น ไม่เจ็บมากแล้ว

แต่ก็นอนทรมานเหมือนเดิม เพราะนอนตะแคงไม่ได้

พอต้องนอนหงายอย่างเดียว มันก็เลยทำให้หายใจไม่ค่อยสะดวก

เมื่อยหลังมาก เวลาจะลุกเข้าห้องน้ำแต่ละทีก็ลำบากยากเย็น

เหมือนเด็กเพิ่งหัดเดินยังไงยังงั้น

เพิ่งรู้ซึ้งถึงยามที่คนเรามีสุขภาพดี เดินเหินไปไหนมาไหนได้สะดวก

กินอิ่ม นอนอุ่น ก็คราวนี้เอง



คุณนิวแมนโทรมาวันเสาร์ ตอนที่เขากำลังไปปั่นจักรยานนอกบ้าน

วันนี้คงอากาศดีใช้ได้ แต่ก็ยังได้ยินเสียงลมพัดแรงอยู่

ตอนนั้นเริ่มพูดได้ชัดขึ้นแล้ว หุบปากได้บ้าง

แต่หัวเราะมากไม่ได้ เพราะสะเทือนเจ็บไปถึงกระูดูกสะโพก

ถ้าจาม..ยิ่งไม่ต้องพูดถึง...เจ็บจนสุดจะบรรยายเลยเชียว

ช่วงนี้กินได้แต่อาหารอ่อน ๆ..ข้าวต้ม น้ำำผลไม้ โอวัลติน นมเย็น ฯลฯ

แต่มันก็ไม่ค่อยอยู่ท้อง มีวันหนึ่งหิวมาก..ให้หลานไปซื้อข้าวกระเพราไก่

ไข่ดาว มาจากเซเ่ว่น อีเลเว่น ..โอ้...กินแบบไม่ต้องกลืนน่ะ 55555

อร่อยดี แม้จะกินลำบากลำบนอยู่สักหน่อยก็ตาม

แผลผ่าตัดในปากไม่เคยเจ็บเลย..แต่ยังตึงๆ อ้าปากกว้างมากไม่ได้

ส่วนใหญ่จะเจ็บแผลที่สะโพกเวลาเดินเท่านั้น แต่อาการก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ทุกวัน




หลังจากผ่าตัดก็นอนอยู่แต่ในห้อง ดูหนัง ดูละคร กดรีโมทจนเมื่อยมือ

ดูข่าวทีวี ก็มีแต่ข่าวน้ำท่วมภาคใต้...กับรายงานข่าวโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ที่ญี่ปุ่น

ที่ยังแก้ไขไม่ได้

เพื่อนที่ทำงานพากันมาเยี่ยม...ทำให้ไม่เหงาจนเกินไป

เพื่อนเก่าโทร.มาหา บอกว่ากำลังอยู่ที่สุราษฏร์

พาครอบครัวไปเที่ยว และแวะไปเยี่ยมเพื่อนสมัยที่เรียนเชียงใหม่ด้วยกัน

ไม่น่าเชื่อ ว่าเพื่อนๆ เราจะมีลูกกันหลายคนแล้ว

(มัวแต่คิดว่าตัวเองอายุยังน้อย) เหอ ..ๆๆ



ตอนสายวันอังคาร 5 เมษายน คุณหมอมาเยี่ยมและอนุญาตให้กลับบ้านได้

เย้!!!! ดีใจสุดๆ....

อุตส่าห์แอบลุ้นมาทั้งคืน ว่าจะได้กลับไหม

คุณพยาบาลมาปิดแผล ดึงสาย drain ที่ระบายเลือดเสียออกให้

มือเบามากกกกกกกกกก....ไม่เจ็บเลย

แม้กระทั่งตอนที่เธอดึงเข็มให้น้ำเกลือออกจากหลังมือ ก็แทบไม่รู้สึกเลย

สรุปแล้วผ่าตัดคราวนี้ ยังใช้สิทธิ์เบิกจ่ายตรงได้ทุกอย่าง เพราะเป็นการรักษา

ต่อเนื่องจากเคสเดิมเมื่อ 3 ปีที่แล้ว

มีที่ต้องจ่ายเิพิ่มคือส่วนเกินค่าห้อง 6 คืน 3,600 บาท

ค่ายานอกบัญชียาหลักแห่งชาติห้าร้อยกว่าบาท และค่าอุปกรณ์ทางการแพทย์

ที่ใช้ในห้องผ่าตัดอีก 30 บาทเท่านั้น

ไชโย!!!!!!!!!

ก่อนหน้านี้เราได้ถามอาจารย์หมอว่า ถ้าผ่าตัดในโรงพยาบาลเอกชน

จะเสียค่าใ้ช้จ่ายประมาณเท่าไหร่...

คุณหมอบอกว่าก็เกือบๆ แสน !!!

แล้วคุณหมอ (ซึ่งเป็นคนดีมาก) ก็ให้คำแนะนำว่าให้มาผ่าตัดที่โรงพยาบาล

พระปกเกล้า จะได้ไม่ต้องเสียเงินเยอะ เพราะไม่ว่าจะผ่าตัดที่ไหน

คุณหมอก็จะทำให้สุดฝีมือเท่ากัน หมอบอกว่า หมอเป็นข้าราชการ

ทำงานกินเงินเดือนหลวง หน้าที่ของหมอคือผ่าตัด รักษาคนไข้

หมอก็ต้องทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด

เรางี้อึ้งเลย..



วันแรกที่กลับบ้าน..

ได้รับการ์ด "Get Well Soon" จาก Dad และ Mam ส่งมาให้จากแคว้นเวลส์

ขอบคุณมากค่ะ

เจ้าหมุ่น ดีใจสุด ๆ พอเห็นเราก็จะตะกาย จะกระโดดใส่ท่าเดียว

มันคงสงสัย ว่าเราหายไปไหนมา

เห็นแล้วก็นึกถึงภาพสุนัขที่รอดจากสึนามิที่ญี่ปุ่น ที่ได้พบกับเจ้าของ

นาทีที่ได้พบกันนั้น คงเป็นความดีใจอย่างสุดชีวิตของมันแล้ว

ขนาดเราไม่ได้เจอหมุ่นแค่อาทิตย์เดียว ยังคิดถึงแทบแย่




หมายเหตุ :

ด้วยความขอบคุณอย่างสุดซึ้งแด่

@ คุณหมอเกรียงศักดิ์ บริรักษ์ ,คุณหมอปริญญา และ ทีมวิสัญญีแพทย์

โรงพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี

@ คุณพยาบาลที่น่ารัก ตึกเทพรัตน์ ชั้น 6 โรงพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี

ที่คอยดูแล เอาใจใส่ด้วยดีตลอดมา

ขอบคุณมากค่ะ










Create Date : 09 เมษายน 2554
Last Update : 9 เมษายน 2554 13:42:40 น.
Counter : 1833 Pageviews.

2 comments
นุดเบาหวานรายงานตัว ครบ 1 เดือนแล้วจร้า nonnoiGiwGiw
(18 เม.ย. 2567 11:46:58 น.)
สุขสันต์วันปีใหม่ไทย ๒๕๖๗ haiku
(13 เม.ย. 2567 10:13:33 น.)
ระยองฮิสั้น จันทราน็อคเทิร์น
(12 เม.ย. 2567 15:33:48 น.)
Bangsaen 21 The Finest Running Event Ever 2023 บางแสน แมวเซาผู้น่าสงสาร
(12 เม.ย. 2567 10:20:55 น.)
  
สวัสดีค่า

เจนมาชวนไปอ่านเรื่อง เสียวๆ สยองขวัญและหนุกหนาน

ที่เพิ่งเกิดกับเจนมาหมาดๆวันนี้เองค่ะ

รับรองว่า ขนพองสยองกล้าเลยค่ะ อิอิ
โดย: JenNy & Tristan @ The UK วันที่: 10 เมษายน 2554 เวลา:2:22:10 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

6000miles.BlogGang.com

หกพันไมล์
Location :
จันทบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]