Taylor 814CE-L10 ไม่รู้สิครับ สำหรับผม กีตาร์ไฟฟ้าก็เหมือนลูกชาย กีตาร์โปร่งก็เหมือนลูกสาว กีตาร์โปร่งตัวนี้เป็นกีตาร์ตัวที่ 2 ในชีวิตน้อยๆของ YJM ตัวแรกแม่ซื้อให้ตอนอายุ 12 ขวบ ยี่ห้อ Washburn จำรุ่นไม่ได้ครับ จำได้แต่ราคา 4,000 บาทซื้อจากบูเซ่เมื่อ 20 ปีก่อน แต่น่าเสียดายที่กีตาร์ตัวนี้ไม่อยู่กับ YJM แล้ว แต่สูญหายไประหว่างไปตกระกำลำบากที่เมืองนอก พูดแล้วก็ยังคิดถึงอยู่ เศร้าจริงๆ......... มาดูกล่องกันก่อนเลย ไม่รู้จะถ่ายที่ไหน เลยถ่ายบนเตียงที่เรานอนอยู่นี่แหละครับ กันเองดี เอทำไมในรูปมีดวงไฟพระอินทร์ด้วย ใช่แล้วครับ ยี่ห้อนี้นี่เอง เอ้าดูกันเลยก็แล้วกันTaylor 814CE-L10 เดี๋ยวดูรูปไปจะเล่าไปด้วยครับว่าทำไมถึงยอมแคะกระปุกซื้อ เหตุเกิดขึ้นเมื่อปลายปีที่แล้ว YJM ได้จรลีไปเยี่ยมพี่ฮูก หลังจากที่ได้พูดคุยกับพี่เขาแล้ว พี่ฮูกก็แสนจะใจดีให้โอกาส YJM ได้ลูบๆคลำๆ Taylor ที่พี่เขามีอยู่ทุกตัวครับทุกซี่รี่ส์เลย โอกาสนี้หาได้ยากมากครับ ได้สัมผัสและเปรียบเทียบ Taylor ครบทุกซีรี่ส์ในเวลา 1 ชั่วโมง อันนี้ฟิงเกอร์บอร์ดจ้ะ เป็นไม้ Ebony ผมอยากจะเรียกไม้ถ่านเพราะดำเป็นถ่านเลย พอกลับมาบ้านก็เกิดอาการไข้ขึ้น เพราะกลิ่น Taylor หลายๆตัวมันติดจมูกผมชนิดที่ว่าไม่ยอมจางหายไปเลยครับ ทั้งไม้ KOA / Indian Rosewood / Brazillian Rosewood / Spruce / Sitka / Engelmann โอ้ย จารนัยไม่ไม่หมด หลังจากกลับบ้านมา ผมก็คิดว่าต้องหามาเล่นซักตัวให้ได้ อันนี้หัวครับ ตัวหนังสือเรียบๆง่ายๆแต่ทรงพลัง ทำให้กีตาร์ Taylor ผงาดขึ้นมาในวงการด้วยเวลาไม่นานนักเมื่อเทียบกับคู่แข่งตลอดกาลอีกเจ้า ยังกับฮอนด้าและโตโยต้า ยังไงยังงั้น ไปสอบถามพี่ฮูกว่าซีรี่ส์ไหนดีเพราะไปเห็น 812CE แล้วชอบ พี่ฮูกบอกว่า อย่างเอ็งไม่ไหวหรอกโว้ย 812 กับแกมันเหมือนเห็บเกาะหมาลาบราดอร์ตัวใหญ่ๆ เอา 814CE (เป็นทรงชายเว้าเหมือนกันครับ แต่ใหญ่ขึ้นมาอีกหน่อย) ลูกบิดครับ เป็นไม้ Ebony กลึง มันดำสวยดีจริงๆ เป็นเหตุผลเดียวว่าทำไมผมถึงต้องเอาซีรี่ส์ 8 เพราะต่ำกว่านี้รู้สึกจะไม่มีนะครับ (แต่ก็ไม่แน่ใจนะ จำไม่ได้จริงๆ) ผมพยักหน้าบอก งั้นเอาก็เอาพี่ ไม่อยากเป็นหมาลาบราดอร์ ถึงแม้จะน่ารัก ผู้หญิงชอบมาลูบหัวลูบหางก็เถอะ (มุขหมานี้ผมเปรียบเทียบเองนะครับ พี่เขาไม่ได้พูดหรอก แต่ผมตัวใหญ่ พี่ฮูกบอกว่ากีตาร์มันจะเล็กไปถ้าเอารุ่นเล็ก) แผ่นหลังครับ Indian Rosewood แด๊งแดงเชอะ ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ผมก็ตั้งหน้าตั้งตาเก็บเงินค่าขนมวันละ 10 บาท กินมาม่าต่างน้ำเพิ่งเพื่อจะได้กีตาร์ตัวนี้มาตีคอร์ดเพลง ชู้วับ ชู้วับ เวลาเหงาๆ L10 ถ้าจำไม่ผิด เป็นรุ่นที่เค้าผลิตกีตาร์ขึ้นมาในฤดูใบไม้ร่วงโดยมีสเป็คที่ผิดไปจากมาตรฐานเพิ่มขึ้นมาครับ ให้มันเป็น Limited Edition (อะไรๆก็ limited edition เนอะ ชีวิตคนเรา) ข้ามไปรูปนึงครับ สะพานสายก็เป็น Ebony นะ สามเม็ดนี้ เป็นปุ่มปรับ ทุ้ม แหลม ระดับเสียง ตามลำดับครับ หมุนไปหมุนมาลื่นมือดีจัง ถ้าเป็น Fishman ตัวเก่าผมคงไม่คิดซื้อเพราะผมว่ามันเทอะทะ น่าเกลียดมาก เป็นปุ่มลูกเกดเล็กๆอย่างนี้น่ารักจะตาย จริงมั้ยเพื่อนๆ อันนี้คือที่เสียบสายออกแอมป์ครับ มีที่เปลี่ยนถ่านด้วย จุ๋มจิ๋มจริงๆ คิดได้ไง ไม่รู้ว่างานไหนจะได้เล่นออกแอมป์บ้างเนี่ย สงสัยอยู่ รูปสุดท้ายแล้วครับ ให้ดูด้านหลังเต็มๆ กีตาร์โปร่งไม่รู้จะถ่ายอะไรมาก สุดท้ายขอขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม และขอบคุณพี่ฮูกที่เป็นที่ปรึกษาและเป็นสาเหตุทำให้ผมเสียตังค์ในครั้งนี้ครับ "ไปศรีราชา เสร็จทุกราย" ฮิฮิ เรื่องราคา ถ้าอยากทราบจริงๆรบกวนถามที่ลัคกี้จะดีกว่านะครับ สำหรับผม กีตาร์ทุกตัวพอมาอยู่ในมือแล้ว ราคาจะเป็นศูนย์หมดครับ เครื่องดนตรีชิ้นอื่นๆก็เหมือนกัน เพราะตั้งใจว่าจะไม่ขายนะครับ ดังนั้นจะว่าไปมันก็เหมือนไม่มีราคานั่นเอง งงดีมั้ยจ้ะ ออกแนวปรัชญา คาริล ยิบราล หน่อยๆ ฮิฮิ. Create Date : 05 กุมภาพันธ์ 2550 Last Update : 5 กุมภาพันธ์ 2550 0:18:14 น. 0 comments Counter : 3085 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก