Bloggang.com : joyaccy : The Return of Yimwan

The Return of Yimwan

แหม .. จั่วหัวข้อ ยังกับเพิ่ง "ตายแล้วฟื้น" ยังไงชอบกล

จริงๆก็คือ อยากกลับมาอัพบล็อกอีกครั้งต่างหาก
หลังจากที่ไม่ได้อัพมานานมากก...

ห่างหายการขีดๆเขียนๆ เพราะมัวแต่ไปปฏิบัติภารกิจ
ย้ายที่ทำงาน กว่าจะเข้าที่ก็ใช้เวลาพอตัว..

มาวันนี้นึกครึ้มอกครึ้มใจ เลยเข้ามาระบายแถวๆนี้ดีกว่า..

*****************************
วันนี้ไหนๆ ก็ไหนๆ มาเม้าท์เรื่องเพื่อนรักให้ฟัง
(หวังว่ามันคงไม่แอบเข้ามาอ่านนะเนี่ย)

เพื่อนยิ้มหวานคนนี้ สมมติว่าชื่อ แมว ละกันนะ

แมวเป็นเพื่อนที่ยิ้มหวานรักมาก สนิทกันตั้งแต่ม.1
จนปัจจุบันก็ยังเจอกันเป็นระยะๆ เรียกได้ว่า ต่อเมื่อไหร่ก็ติด

แมวจะเป็นสาวขี้อายมากกก ตั้งแต่เกิดมา 27 ปี ไม่เคยมีแฟน

จำได้ว่า เมื่อก่อน ยิ้มหวานกับแมว เวลาชอบใคร ก็มักจะโทรเล่าให้กันฟัง
ด้วยเหตุที่ว่าเราเรียนมหาลัยเดียวกัน
เราทั้งสองจึงต่างได้เห็น "project" ของกันและกันทุกคน..

แถมบางทีมีเรียกเพื่อน ไปเป็นกำลังใจ ในการแอบดู project ของตัวเองตามเสาไฟฟ้
ตามต้นไม้ ตามร้านอาหารในมหาลัย อีกต่างหาก
เหมือนกับเล่นมิวสิคอินเดียยังไงยังงั้น

นึกแล้วก็อดคิดไม่ได้ ว่าตูกับเพื่อนนี่ช่าง โบราณ เสียจริง
ถ้าเป็นสาวสมัยนี้บางคน คงกล้าเดินเข้าไปขอเบอร์หนุ่มก่อนเป็นแน่แท้

ล่าสุด.. ยิ้มหวานก็นัดเจอเพื่อนแมวใกล้ๆออฟฟิศ
มันก็ทำหน้าเศร้าใจ ปนอึดอัดใจ
ถามไปถามมา ได้ความว่า แอบไปปิ๊งเทรนเนอร์ของสถาบันสอนภาษาแห่งหนึ่งแถวๆลาดพร้าว
(ไม่บอกนะว่าที่ไหน เดี๋ยวมีคนแห่ตามไปดูหน้า 555

)

มันบอกว่า มันมีเรียนตอนเย็น ตั้งแต่หกโมงกว่าๆถึงสามทุ่มครึ่ง

ที่ทำงานมันอยู่สีลม... บ้านมันอยู่ศรีย่าน (แถวๆสามเสน)... ไปเรียนลาดพร้าว...

ทุ่มทุนสร้าง มากๆ แมวเอ๋ยยยยยย

ถามไปถามมา สืบความได้ว่า ไปเรียนได้หลายเดือนแล้ว
แต่"เขา" ยังไม่รู้จักมันเลยด้วยซ้ำไป

ด้วยความเป็นกุลสตรีทำให้แมว ไม่กล้าแม้แต่จะถามคำถามในชั้นเรียน

แล้วอย่างนี้ วันไหนเค้าจะรู้จักแมวล่ะเนี่ย...

ได้แต่ลุ้น ให้คำแนะนำการเข้าไปคุยแบบไม่น่าเกลียดกับแมวไป..
หวังว่าแมวคงจะนำไปปฏิบัติ

ไม่ได้สอนให้เพื่อนจีบหนุ่มก่อน
แต่สอนให้เพื่อนสร้างโอกาสในการทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ๆ

ไม่แน่ พอรู้จักกันจริงๆ อาจจะไม่ชอบ ไม่เหมือนอย่างที่คิดก็ได้ .. จริงไหม

ได้แต่หวังว่า แมวคงจะได้คุยกับคนนั้นเสียที