ภาพถ่ายชุดนี้ เก็บมาจากศูนย์พักพิงผู้ประสบอุทกภัย
ค่ายนวมินทราชินี มณฑลทหารบกที่ ๑๔ (มทบ.14) จ.ชลบุรี

ช่วงบ่ายของวันที่ 6 พ.ย. 54 นะคะ ^^

แผนที่ค่ะ หาของมทบ.ล้วนๆไม่ได้ แปะแผนที่รวมไปเลยดีกว่า แฮ่ม :)
(มทบ.14 อยู่สี่เหลี่ยมที่ 3 นะคะ)



(ขอบคุณที่มาจากคลื่น Sunshine Pattaya ค่ะ)


บอกทางง่ายๆ คือมาจากกทม.โดยทางด่วนบูรพาวิถี
ลงทางด่วนมาปั๊บ ให้ตรงเข้าถนนสุขุมวิท
ขับมาอีกประมาณ 5-10 กิโล อยู่ถัดจากวัดเขาบางทราย
เลี้ยวซ้ายเจอมทบ.14 แจ้งพี่ทหารตรงป้อมว่า
มาบริจาคของ/ มาเยี่ยม/ มาเลี้ยงอาหารกลางวันในศูนย์อพยพ

พี่ทหารจะบอกทางให้เลี้ยวขวาเข้ามาอีกทีค่ะ

.
.
.

พอเลี้ยวมาก็จะเจออาคาร ด้านหลังใช้ตากผ้า ประมาณนี้



.
.
.

เราก็มาด้านหน้าสิ ไม่ตีท้ายครัวนะคะ ^^



ฟ้าสวย...

.
.
.

มองป้ายด้วยค่ะ ^^'



.
.
.

โรงเรือนประมาณนี้นะคะ :)



.
.
.

จุดรับอาหาร



.
.
.

มีกางเต้นท์ด้วยล่ะ แล้วทางซ้ายนั่น... ^^ พี่ทหารแอบงีบ



.
.
.

ที่ล้างจานค่ะ :)



.
.
.


มีสนามเด็กเล่น และมุมพักผ่อนให้ด้วยนะคะ



.
.
.

แอบถ่ายป้ายชื่อ อาร์ตนิดๆ แต่รกซะเยอะ แหะๆ ^^



.
.

มีศาลาสำหรับทำกิจกรรมด้วยนะคะ



.
.
.

เด็กๆมาหัดร้อยลูกปัดกันยามบ่ายค่ะ



.
.
.

เท่าที่ดู สุขภาพจิตดีและร่าเริงกันเป็นส่วนใหญ่นะคะ :)



.
.
.

น้องหมาถูกออกมาล่ามไว้กับตู้โทรศัพท์



.
.
.

ดูๆ ทำตาละห้อย ^^'



.
.
.

ทางนี้เจ้าของก็เครียด ^^'



.
.
.

สัตวแพทย์มาช่วยฉีดยากันพยาธิหนอนหัวใจ



.
.
.

ฉีดเสร็จยิ้มได้ทั้งคนทั้งหมาเลย :)



.
.
.

ห้องน้ำห้องท่า พร้อมค่ะ :)



.
.
.

ศูนย์นี้รับคนชราและผู้บาดเจ็บเป็นส่วนใหญ่นะคะ
รูปนี้ขออนุญาตคุณยายก่อนถ่ายแล้วค่ะ :)



.
.
.

คุณยายบุญช่วย ดาวเด่นประจำศูนย์
กับเรื่องราวลุ้นระทึก



.
.
.

มองดีๆ คุณยายท่านนี้ เดินไม่ได้ค่ะ



คุณยายบ้านอยู่หลังรพ.ภูมิพล เล่าให้ฟังว่า
ตอนแรกก็ไม่ได้คิดจะหนีไปไหน เพราะเคยเจอทั้งน้ำท่วม
และสงครามโลก พร้อมกันเมื่อ พ.ศ. 2485 สู้มาแล้ว
เพียงแต่ตอนนี้ยายอยู่คนเดียว บ้านคุณยายเป็นบ้านไม้ 2 ชั้น
สามียายก็ตายไปแล้ว ก่อนตายสามีสั่งเสียไว้ทุกอย่าง
บันไดให้เก็บไว้ในห้องนะ มีค้อน งัดหน้าต่างเอานะ แล้วเอาบันไดพาด
คืนวันเิกิดเหตุเมื่อ 2 ทุ่ม น้ำยังมาแค่หัวเข่าอยู่เลย
ยายก็ขึ้นไปนอนด้านบน สักพักพอตีสอง น้ำทะเลหนุนสูง
ระดับน้ำถ้าลงไปยืนก็คงถึงอกแล้ว

ยายคว้าไฟฉายโผล่หน้าไปตรงหน้าต่าง
ไม่มีใครเลย ก็เอาไฟฉายส่งไปข้างนอก
ทำเป็นสัญญาณขอความช่วยเหลือ
จนน้ำท่วมขึ้นมาถึงชั้นบน เสื้อผ้าเปียกไปหมด
ยายก็ไต่ออกมาทางหน้าต่าง
ส่งสัญญาณออกไปจนกระทั่งปอเต๊กตึ๊งพายเรือมารับ
พอมารับก็ต้องหอบหิ้วยายออกมาเพราะยายเดินไม่ได้
ไปถึงศูนย์พักพิงที่นึงตอนเช้า ไม่มีชุดเปลี่ยน
ยายต้องใส่ชุดเปียกอยู่อย่างนั้น รอจนแห้ง
เขาก็มาบอกว่าต้องย้ายศูนย์อีก ยายก็เอา ไปไหนก็ไป

แล้วก็ได้มาอยู่ที่นี่

น่านับถือคุณยายที่ไม่ยอมแพ้แก่โชคชะตา
คุณยายบุญช่วยป๊อบปูลาร์มากภายในศูนย์
ใครมาเยี่ยมเขาก็พามาหาคุณยายนี่แหละ
ยายจะแนะนำคนอื่นๆอีก เราก็ขอตัวกัน

เดี๋ยวมาเยี่ยมใหม่ค่ะ ^^'

.
.
.

มีเด็กคนนึงวิ่งตามมา เอาลูกปัดมาโชว์คนสอน
'อาจารย์คะ หนูร้อยลูกปัดเสร็จแล้ว สวยไหมคะ'



เด็กที่นี่น่าจะถูกป้ายหลังมือด้วย gential violet เพราะเด็กจะซน
ไม่ค่อยชอบติดบัตรไว้กับเสื้อ เลยต้องทำสัญลักษณ์
ให้รู้ว่าเป็นเด็กของศูนย์ฯ จะได้ไม่หลงหูหลงตานะคะ


.
.
.

ที่หันหลังเล่นเปตองอยู่นี้ เป็นผู้พักพิงหมดเลยนะคะ



โดยสรุปคร่าวๆ การจัดที่นอน เวลาปิด-เปิดไฟ การกินอยู่
ของศูนย์พักพิงนี้ค่อนข้างเป็นระเบียบ เพราะมีทหารดูแล
ผู้พักพิงสุขภาพจิตดี เพราะรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย

เป็นอีกหนึ่งศูนย์ที่บริหารจัดการได้ดี มีโอกาสก็น่าแวะมาเยี่ยมกันค่ะ :)

Create Date : 06 พฤศจิกายน 2554
Last Update : 20 พฤศจิกายน 2554 9:07:55 น.		12 comments
Counter : 2672 Pageviews.
Share Tweet