เช้าวันรุ่งขึ้น ผมแวะที่คลินิก ผู้ช่วยหมอพอเห็นหน้าผม บอกให้นั่งรอที่ห้องโถง สักพักเธอเรียกและบอกให้ผมเข้าไปที่ห้อง หมอยืนรออยู่แล้วบอกด้วยหน้าตายิ้มแย้มว่า “ไม่มีชื่อ” ฟื้นแล้ว ผมบอกกับหมอว่า ความจริงได้ขุดหลุมเตรียมไว้แล้ว หมอก็ยิ้มแล้วบอกว่าต้องรอดตาย แต่ให้รับตอนเย็น จะได้ให้น้ำเกลือจนหมด 

ผมพูดกับ “ไม่มีชื่อ” ว่าจะมารับตอนเย็น สัญญาว่าจะซื้อปลาทูให้กิน ผมมีความรู้สึกโล่งอกที่ได้พยายามช่วย “ไม่มีชื่อ” และสำเร็จ

ตอนเย็น ผมไปซื้อปลาทู 3 เข่ง แล้วทอดน้ำมัน จากตลาดตอนเย็น กลับมาที่คลินิกจ่ายค่ารักษาเพิ่มอีก 330 บาท แล้วเก็บ“ไม่มีชื่อ” เข้าไปในกระเป๋า

เมื่อมาถึงบ้าน ทันทีที่เปิดประตูบ้าน ลูกแมวทั้งสี่ยืนอออยู่ที่ประตู พร้อมกับส่งเสียงร้องเจี๊ยวจ๊าว เมื่อเปิดกระเป๋าปล่อย “ไม่มีชื่อ” ออกมา ลูกวัย 1 เดือนครึ่ง วิ่งเข้าไปจูบแม่ทันที แม่ก็จูบปากและเลียขนลูกตัวหนึ่งตั้งแต่หัวถึงหาง แล้วเปลี่ยนไปจูบและเลียขนลูกอีกตัว จนครบทุกตัว นี่เป็นบรรยากาศอันแสนอบอุ่นไปด้วยความรัก

เมื่อเปิดถุงปลาทู วงแห่งความรักก็แตก บรรดาลูกแมววิ่งตามผมมาทันที แน่นอน ผมให้ปลาทูกับ “ไม่มีชื่อ” 2 ตัว

พอรับประทาอาหารเย็น ต้อยตะโกนถามจากที่หน้าบ้านของผม ว่า 

“แม่แมวเป็นยังงัยบ้าง”

“แม่แมวกลับมาแล้ว ไม่เป็นไรแล้ว เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง” ผมเปิดประตูบ้านตะโกนตอบเธอที่ยืนอยู่ที่ประตูรั้ว 

ผมเดินไปบ้านของต้อย เล่าเหตุการณ์วันนี้ ตั้งแต่ไปเยี่ยมตอนเช้าจนกลับมาถึงบ้าน จนถึงแม่ลูกจูบกัน

“แม่ ลูก รักกันดีน่ะ” ต้อยพูดพร้อมด้วยรอยยิ้ม

“ธรรมดา เวลาแม่แมวเรียกผม เสียงจะแข็งกร้าวมาก น่าจะเคยยิน” 

ต้อยพนักหน้า แล้วตอบว่า “ใช่ เคยได้ยิน เสียงของมันดุมาก” 

“เวลาแม่แมวกลับเข้าบ้าน จะส่งเสียงเรียกลูกที่อ่อนหวานมาก เสียงไม่เหมือนกับเสียงปกติที่เคยได้ยิน พอลูกแมวได้ยินเสียงเรียกก็จะวิ่งออกมาจากที่ซ่อน มากินนม บางทีตัวลูกพยายามกินนม แต่แม่ยังเดินไม่หยุด กลายเป็นเดินไปกินนมไป พอได้ที่ว่างๆ ไม่ขวางทางเดิน แม่แมวก็นอนลง ลูกๆ นอนเบียดเสียดดูดนมเรียงกัน” ผมพูดถึง “ไม่มีชื่อ” แล้วเล่าต่อว่า

“ความจริงไม่ได้ตั้งใจเลี้ยง ตัวนี้มาที่บ้านหลังน้ำท่วม มักจะเข้าตอนสายๆ แล้วขึ้นไปนอนที่หน้าห้องนอน หรือบันไดขั้นบน แล้วก็จับหนูเก่งมาก จับได้เป็นสิบ จนหมดบ้าน”

“เก่งแบบนี้ต้องเลี้ยงไว้” ชาติให้ความเห็น

ผมเล่าต่อ

“แต่ผมไม่เคยให้อาหาร เพราะเห็นว่าเป็นตัวเมีย ถ้ามีลูกจะยุ่งยากกับเพื่อนบ้าน จนกระทั่งสักสิงหาคมปีที่แล้ว เห็นเจ้าตัวนี้ขาหลังเป็นแผลใหญ่ ตั้งแต่ต้นขาถึงเข่า ก็กลัวว่า มันจะหากินได้ยังไง แย่งอาหารกับแมวตัวอื่นได้หรือเปล่า เพราะเดินก็ยังเดินไม่ไหว”

“เห็นเหมือนกัน เจ้าแมวตัวนี้เป็นแผลใหญ่มาก หนังลอกออกหมด เห็นแต่เนื้อแดง ตอนที่มานั่งๆ นอนๆ อยู่ในกอต้นกล้วยในบ้านเฮีย ใช้เวลาหลายเหมือนกันกว่าจะหาย แล้วรักษายังไง” ต้อยเสริม แล้วพูดต่อว่า 

“ไม่ได้ทำอะไร เห็นป้าบ้านทางโน้นมาทายาให้ แล้วเอาอาหารให้กิน เล่าให้ฟังว่า กัดกับแมวตัวอื่นแล้วตกลงไปในกระทะน้ำมัน”

“รู้สึกว่า เจ้าตัวนี้จะตั้งท้องประมาณธันวาคม ตอนที่เห็นมันวิ่งมาแล้วตัวถูกขาเฮียตอนกลับมาถึงบ้านตอนค่ำ เลยบอกว่า สงสัยตัวนี้จะตั้งท้อง คงจะมาขออาหาร แมวท้องจะกินมากขึ้นเอาไปเลี้ยงลูกในท้อง”

“แมวท้องกินมากขึ้นจริงๆ ตอนท้องกินเพิ่มเป็นเดือนละ 2 ถุง ธรรมดาเดือนละถุง พอคลอดแล้วกินเพิ่มเป็นอาทิตย์ละถุง” 

เมื่อการสนทนาจบลง ผมกลับเข้าบ้านพร้อมกับคิดว่า น่าตั้งชื่อให้ “ไม่มีชื่อ” เป็น “เซอร์ไวว่า” ภาษาอังกฤษ Surviva มาจาก Survive มันเคยตกกระทะน้ำมัน ขาเป็นแผลสาหัสไปแล้วครั้ง ครั้งนี้กินยาเบื่อก็รอดตาย