2 - 6 ก.ค.: เนเน่น้อยกับช่วงชีวิตที่อยู่โรงพยาบาล

นับถึงเมื่อวันเสาร์ที่ 9 ก.ค. เนเน่น้อยก็มีอายุครบ 1 สัปดาห์พอดี

ตลอด 1 สัปดาห์ที่ผ่านมา มีเรื่องราวหลากหลาย
มีผู้คนมากมายเข้ามาเยี่ยมเยียนครอบครัวเรา อย่างไม่เคยมีมาก่อน

แต่อย่างแรกที่อยากบอกคือ
รู้สึกดีใจและรู้สึกว่าคิดไม่ผิดจริงๆที่เลือกคลอดที่โรงพยาบาลเซ็นหลุยส์
เพราะที่โรงพยาบาลนี้ เน้นเรื่องการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่อย่างแท้จริง
ถ้าหากไม่ได้คุณหมอ พี่ๆพยาบาล และพี่ๆห้องเนิร์สเซอรี่ ที่คอยดูแล
ช่วยสอนเรื่องการอุ้ม การให้นม ช่วยกระตุ้นน้ำนม และให้กำลังใจในการให้นมแม่ตลอด 4 วันที่อยู่โรงพยาบาล ป่านนี้แตงคงตัดใจยอมแพ้
เลี้ยงลูกด้วยนมผสมไปแล้วแน่ๆเลย

ก็หลังจากแตงที่ออกมาจากห้องผ่าตัดและกลับขึ้นห้องพักมาประมาณ 2 ทุุ่มครึ่ง พยาบาลก็มาช่วยกันแต่งตัว แล้วก็เช็คดูให้ว่าน้ำนมมารึยัง
ซึ่งตอนนั้นรู้สึกว่าจะยังไม่มา แต่พยาบาลก็ให้กำลังใจว่า
เดี๋ยวพรุ่งนี้จะพาลูกขึ้นมาที่ห้องพักให้ช่วยดูดกระตุ้นน้ำนม
แล้วเดี๋ยวน้ำนมก็จะมาเอง

วันรุ่งขึ้น
หลังจากตั้งตารอ ประมาณ 9 โมงกว่าๆ
พี่ห้องเนิร์สเซอรี่ก็เข็นเตียงเล็กๆ มีเด็กน้อยน่ารักคนนึงนอนมาอยู่ข้างใน

เด็กคนนั้นตัวเล็กนิดเดียว
มือเท้าเหี่ยวๆ แต่นิ้วเรียวยาว ตาไม่มีเหล่าเต๊ง ปากบางๆเหมือนปะป๊า
แต่จมูกโตและแก้มยุ้ยเหมือนแม่เลย

พี่ห้องเนิร์สสอนให้อุ้มเข้าอกเพื่อดูดนม
ข้างขวาไม่มีปัญหา แต่ข้างซ้ายลำบากหน่อย เพราะหัวนมสั้น
แต่ก็ได้กำลังใจมาอีกนั่นล่ะ ว่าให้ดูดไปเรื่อยๆ แล้วต่อไปเขาก็จะชินและดูดได้เอง

รูปนี้มีคนบอกว่าเหมือนเด็กกำลังเลี้ยงเด็ก 

แรกๆแตงเองก็เก้ๆกังๆ
ไม่รู้จะอุ้มจะจับเค้าตรงไหน จับแรงไปคอจะหักรึเปล่า กังวลไปสารพัด
แต่ด้วยความที่พี่ห้องเนิร์สขยันเข้ามาสอนอยู่เรื่อยๆ ทำให้แตงเริ่มคล่องมากขึ้น
และมั่นใจกับการให้นมลูกมากขึ้น

ระหว่างวันก็มีพี่ป้าน้าอามาเยี่ยมดูนู๋น้อยเนเน่กันไม่ขาดสาย

อันนี้ทำให้พี่เจกับแตง
เพิ่งจะรู้ตัว ว่าเราทั้งคู่ก็เป็นที่รักของคนอื่นๆอยู่เยอะเหมือนกัน
ไม่คิดว่าจะมีเพื่อน มีญาติ มีผู้ใหญ่ที่รักเรามากมายขนาดนี้

แต่ที่ตลกก็คือ
ไม่ว่าจะมีคนมากมายแค่ไหน ทำเสียงดังเท่าไหร่ เนเน่ก็ไม่เคยตื่นมาร้องไห้โยเยเลยแม้แต่น้อย
หลับสนิทอยู่ในที่นอนของตัวเอง จนกระทั่งแขกกลับหมดแล้วนั่นแหละ
หนูถึงจะตื่นขึ้นมาแผลงฤทธิ์

โดยเฉพาะตอนดึกๆ ประมาณตี 2 ... จากที่พี่ๆห้องเนิร์สว่าจะปล่อยไว้ให้นอนกับพ่อแม่ให้พ่อกับแม่ลองหัดเลี้ยงดู คืนแรก คืนที่สองก็แล้ว พ่อกับแม่ก็ไม่สามารถทำให้นู๋สงบได้ ต้องเรียกพี่เขามารับกลับไป ขนาดคืนที่ 3 มีคุณย่ากับคุณยาย 2 แรงประสานช่วยกัน ก็ไม่เป็นผล จนแตงนอยด์ไปเลย คิดว่าตัวเองคงไม่มีน้ำนมเลี้ยงลูกแน่ๆ ลูกถึงได้ร้องไห้หนักขนาดนั้น แถมยังรู้สึกคัดนมมากๆ ปวดไปหมด ลองเอาที่ปั๊มนมมาปั๊มก็ปั๊มไม่ออก ย่ากับยายก็มายืนกดดัน แล้วก็บอกว่าเพราะไม่มีน้ำนมนี่ล่ะลูกถึงได้ร้อง  ...สรุปคืนนั้นแตงก็เลยแอบนอนร้องไห้ด้วยล่ะ  ... เฮ้อ...

เช้าวันรุ่งขึ้น คุณหมอมาตรวจ แตงก็เลยบอกไปว่าคัดหน้าอกมากๆ หมอก็เลยบอกให้ผู้ช่วยพยาบาลมาประคบหน้าอกให้ .. ดีมากๆเลย

นอกจากจะช่วยสอนเรื่องนมแล้ว ที่โรงพยาบาลยังสอนเรื่องการอาบน้ำ แต่งตัวให้ลูกด้วย

ดีนะที่เขาสอน เพราะตอนที่ตั้งท้อง แตงว่าจะไปลงคอร์สเรียนพวกนี้ตามโรงพยาบาลต่างๆ แต่ก็ไม่เคยทันซักที เต็มตลอด...

และแล้วก็มาถึงเวลากลับบ้าน

เนเน่น้อยโดนห่อมาเป็นหนอนน้อยอย่างนี้เลย

ตอนแรกอาม่าจะอุ้มหนูกลับมาบ้าน แต่คุณพยาบาลไม่ยอม บอกให้แม่อุ้มกลับเองล่ะ

พอกลับมาถึงบ้าน คุณยายก็พาไปไหว้เจ้าที่เจ้าทางของคอนโด ขอให้หนูเข้ามาอยู่อาศัยอย่างสงบสุข สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองให้หนูแข็งแรง เลี้ยงง่ายๆ

พอมาถึงห้องหนูก็อารมณ์ดี นอนเล่นกับปะป๊าได้ตั้งนานแน่ะ

ส่วนชีวิตหนูและคนอื่นๆจะเป็นยังไง หลังจากที่หนูเข้ามาอยู่ในครอบครัวนี้แล้ว โปรดติดตามตอนต่อไปก็แล้วกันนะคะ

Create Date : 10 กรกฎาคม 2554		6 comments
Last Update : 12 กรกฎาคม 2554 11:45:38 น.
Counter : 1726 Pageviews.
Share Tweet