The journey of life
การเดินทางของชีวิตที่เราเลือกทางเดินเองได้
|
||||
เสพสมบ่มิสม..ฉบับหลุดโลก สวัสดีค่ะ อาหมอที่เคารพ หนูติดตามอ่านคอลัมภ์ของอาหมอมานานแล้วค่ะ จากถุงกล้วยแขกที่แม่หนูขาย หนูชอบอ่านเรื่องความทุกข์ ความเจ็บปวดของชาวบ้านค่ะ นึกไม่ถึงว่าวันนี้มันย้อนมาหาหนูเข้าเต็มเปา คราวนี้หัวเราะไม่ออกค่ะ อาหมอคะ หนูอายุ 17 ขวบแล้ว เมื่อปีกลางมะโรงที่ผ่านมาหนูได้รู้จักกับผู้ชาย ที่โรงเรียน เขาชอบมองหนูค่ะ แต่หนูพยายามไม่สนใจเขา เพราะเราต้องตั้งใจเล่าเรียนจริงไหมค่ะ เขามาชวนหนูคุยหนูก็พยายามเลี่ยง พอเขาชวนกินข้าวหนูก็กินค่ะ เพราะเขาออกเงินให้นี่คะ เราคบกันอยู่นานค่ะ เกือบ 2 วัน เขาก็ชวนหนูไปดูหนังค่ะ หนูรีบปฏิเสธค่ะ แต่พอเขาบอกว่าเขาเลี้ยงเองหนูก็โอเค ในโรงหนังเขาพยายามจับมือจับไม้หนู หนูไม่ยอมเพราะข้าวโพดคั่วมันจะหกหนูเสียดายค่ะ พอดูหนังเสร็จเราก็นั่งรถเมล์กลับบ้าน แต่เขากลับชวนหนูลงกลางทาง หนูเหลือบมองเห็นป้ายด้านหน้าทางเข้า เขียนว่าโรงแรมก็ทั้งโกรธทั้งอายคนเขาค่ะ หนูต่อว่าเขาแล้วรีบวิ่งหนีเข้าไปข้างใน บอกบ๋อยที่วิ่งตามว่าหนู ขอห้องวีไอพีค่ะ หนูเข้าไปนั่งอยู่บนเตียง เขาเข้ามากอดจูบหนู หนูก็ผลักเขาออกแล้วผลัดผ้ามานุ่งผ้าเช็ดตัวหนูกลัวเสื้อยับค่ะ อาหมอคะหนูสู้แรงเขาไม่ได้ค่ะ หนูตกเป็นของเขา ก็ผู้หญิงตัวเล็กๆ จะเอาแรงที่ไหนไปสู้จริงไหมคะ หนูเลย สั่งลิโพมาดื่ม 2 ขวด ก็พอมีแรงหิ้วเขาออกจากห้องกลับบ้านได้ค่ะ หลังจากวันนั้นเขาก็พยายามชวนหนูอีก หนูต้องให้เขารับปากว่า เขาเป็นคนจ่ายค่าห้อง กับค่าลิโพ! หนูถึงตกลงค่ะ อาหมอว่าหนูเสียเปรียบไหมคะ เพราะหนูต้องออกค่ารถเมล์เองค่ะ |
eakine
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] บนเส้นทางที่แสงไฟส่อง ไม่อาจมองไปถึงจุดหมาย ไม่อาจทนความวุ่นวาย ไม่ว่าดี ไม่ว่าร้าย ไม่มีอะไรที่ยั่งยืนและแน่นอน
Group Blog All Blog
Friends Blog
Link |
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |