|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
จำใจจาก
อ้ารพีแอร่มเรื่อเมื่อฟ้าสาง หยาดน้ำค้างพร่างพรมกระแสสินธิ์ คล้ายอกรอนฟอนช้ำน้ำตาริน ใจถวิลเหนี่ยวคว้าทิวายัง
สกุณาร้องรับกระชับคู่ แต่ชื่นชู้กระซิบพร่ำร่ำห่วงหลัง จำพรากแล้วใช่ลาลับกลับคืนรัง ฝากรักฝังกลางใจไม่คลายคลอน
ขออิงแอบแนบซบกับอกอุ่น ขอนอนหนุนแขนพี่ที่แทนหมอน ขอฟังเสียงหยอกเย้าเฝ้าเว้าวอน ก่อนจากจรขออ้อน...กอดประคอง
จะส่งใจถึงพี่ทุกเช้าค่ำ จะจดจำคำพี่มิมีหมอง จะถนอมออมใจไว้คลอครอง คราวเราสองคืนคู่รู้ค่าควร
ตราบสิ้นฟ้าดินดับดาวลับคล้อย ใจดวงน้อยยังคอยรอยลมหวน ครั้นเดือนกลับทอสว่างกระจ่างนวล คงได้ทวนชวนชิดสนิทนาน
ตัดปอยผมอบร่ำพรรณไม้หอม แก้วเจ้าจอมพุดซ้อนประยงค์บาน สารภียี่โถราจำปามาลย์ มะลิสานร้อยปีปกลีบกรรณิการ์
มอบคนดีสอดใส่ไว้ในเสื้อ แล้วอย่าเหลือเผื่อใจให้ใครหนา เตือนรำลึกโปรดนึกถึงแก้วตา ยามนิทราแนบนอนก่อนดังเคย
อ้ารัศมีรวีแรงแสงขานไข จำต้องไกลลาแล้วหรือพี่เอ๋ย อย่าพะวงห่วงหากานดาเลย รอชมเชยเกียรติศักดิ์ภักดิ์ธรา
(กว่าจะจบเกือบตาย ๑๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๖)
Create Date : 26 พฤษภาคม 2549 |
Last Update : 26 พฤษภาคม 2549 6:37:20 น. |
|
0 comments
|
Counter : 161 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|