จาก..ละครหลังข่าว..ถึง..หลินปิงแชนแนล ได้เห็นข่าวกระทรวงวัฒนธรรมได้รับงบร่วม 200 ล้านสำหรับนโยบาย Creative Economy ของภาครัฐ ใจหนึ่งก็รู้สึกดีใจว่ารัฐบาลให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ ประเทศไทยจะได้เงยหน้าอ้าปากก้าวไปเทียบเทียมเกาหลีในตลาดโลกกะเค้ามั่ง แต่อีกใจหนึ่งก็ออกเป็นห่วง ไม่แน่ใจว่าบุคลากรในกระทรวงจะมีวิสัยทัศน์และเข้าใจวงการบ้านเราสักแค่ไหน งบประมาณที่ได้จะถูกละลายได้กับบุคลากรหน้าเดิมๆ ในวงการบันเทิงบ้านเราเหมือนเคยหรือไม่? กำลังรอฟังรายละเอียดอยู่เหมือนกันว่ามันจะออกหัวออกก้อยประการใด เพราะเงินแค่ 200 ล้าน..หายใจไปสองที ฮั้วกันไปฮั้วกันมา แผลบเดียวก็อันตรธานไปได้ง่ายๆ เรานึกถึงอันดับแรกเลยที่ควรปรับปรุง นั่นคือละครทั้งก่อนข่าวและหลังข่าวหน้าจอทีวีทุกช่องในตอนนี้ ก่อนจะนึกถึงหนังโรงหรือหนังสารคดีเสียด้วยซ้ำ เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นความบันเทิงราคาถูกที่คนทุกชั้นทั่วประเทศเสพ (ติด)กันเป็นรายวัน ตั้งแต่เด็กเล็กยันไปถึงเฒ่าชรา ซึ่งภาครัฐคงไม่ได้นึกหรอกว่า อิทธิพลของมันได้แทรกซึมเข้าไปในสายเลือดคนไทยชนิดหยั่งรากลึก จนวันหนึ่ง ทัศนคติของตัวละครพวกนั้นจะถูกฝังลงไปใต้จิตสำนึกของประชาชนคนไทยโดยไม่รู้ตัว คนไทย..ยังไงก็ชอบดูหนังดูละครแบบไทยๆ มากกว่าดูวัฒนธรรมต่างชาติ หากแต่เรตติ้งและผลประโยชน์ทางการค้าได้สร้างบรรทัดฐานโง่ๆ ใหม่ให้กับสังคม สถานีต่างแข่งกันแย่งตำแหน่งเรตติ้งสูงสุด กลายเป็นวัฒนธรรมนายทุนที่ต้องทำอะไรก็ได้ในการลากชาวบ้านให้มาติดหนึบหน้าจอ เพื่อรายได้จากโฆษณาสินค้า คำสั่งในการสร้างละครทุกวันนี้ถึงวนเวียนซ้ำซากอยู่กับเรื่องราวของดราม่าน้ำเน่าตบตีด่าทอข่มขืนวางยาพิษ ถึงแม้นานๆ จะมีแนวบู๊ๆ แฟนตาซีหลุดๆ หลงมาบ้าง แต่คุณภาพการนำเสนอก็คงแค่ดูกันเองตามรสนิยม(ลิเก)บ้านๆ แบบชาวเรา อย่าไปนึกเทียบเคียงกับระดับสากล ขณะที่หนังทีวีของฝรั่งเขาก้าวไปถึงขั้นที่คุณภาพเหนือกว่าหนังโรงเสียด้วยซ้ำ ที่น่ากลัวคือ สูตรสำเร็จละครน้ำเน่าล้วนเน้นความรุนแรงโลภโมโทสันเป็นธีมหลัก จนแทบจะทำให้สิ่งเหล่านี้กลายเป็นชีวิตประจำวันอันแสนธรรมดาของประชาชนคนไทยไปแล้ว ด้วยบทที่เขียนอย่างหลวมๆ ด้นกันเองไม่มีการค้นคว้ารีเสิร์ชแบบเมืองนอกเขา ละครไทยที่ทำดูเบาสมองชวนติดตาม (และไม่ร้ายเกิน) ที่พอจะนึกออกก็คือ ผู้ใหญ่ลีกับนางมา ซึ่งมีวิธีการนำเสนอที่บ่งบอกความเป็นมืออาชีพของคนทำอยู่บ้าง แต่ร้อยวันพันปีก็จะได้ดูสักเรื่อง ขนาด สูตรเสน่หา ที่ว่าดังๆ ก็อาศัยได้แค่ความสามารถส่วนตัวของนักแสดงที่ทำให้เรื่องเด่นขึ้นมาได้ หากแต่บทและการกำกับก็ยังคงกระโดกกระเดกลุ่มๆ ดอนๆ ไปตามเรื่อง โดยไม่ต้องพูดไปถึงเรื่องแนวดราม่า(น้ำเน่า)อื่นๆ อีกมากมาย ที่ดูไปดูมาแล้วจับมาขยำรวมกันตัดต่อใหม่ ก็สามารถดูเป็นเรื่องเดียวกันได้สบายๆ ขนาดคนที่บ้านซึ่งเรียกได้ว่าเป็นแฟนละครขึ้นสมอง ถึงวันหนึ่งก็ยังบ่นเลยว่ายิ่งดูยิ่งเครียด จนวันหนึ่งคลิกไปดูช่องแพนด้าโดยบังเอิญ กลับกลายได้เห็นปรากฏการณ์อะไรบางอย่าง บรรดาขาละครทั้งหลายต่างหันมาเป็นแฟนคลับหลินปิงกันโดยมิได้นัดหมาย ทั้งๆ ที่รายการก็ทำกันอย่างลุ่นๆ ไม่ประดิดประดอย ถ่ายทำกันแบบทื่อๆ (อ้างว่าเรียลลิตี้) ประมาณประหยัดงบว่างั้น เรื่องราวก็ไม่มีอะไร แค่ติดตามชีวิตประจำวัน และการทำงานของทีมศูนย์วิจัยแพนด้า แต่ความไร้เดียงสาของแพนด้าน้อยและความน่ารักของมัน ทำให้ทุกคนติดตามไปโดยไม่รู้ตัว ผลที่ติดตามมาน่าสนใจยิ่ง อารมณ์ที่เคยป่วนๆ ของคนในบ้าน หรืออาการหงุดหงิดเศร้าซึมของบางคนนั้นคลี่คลายไปในทางดีขึ้น ซึ่งเข้าข่ายทฤษฎีของ Pet Therapy หรือการบำบัดด้วยสัตว์เลี้ยง ซึ่งเมืองนอกเขาทำกันมานานแล้ว บ้านเราเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้นะ แต่เขาใช้สัตว์ที่เป็นมิตรกับคนอย่างหมาแมวเป็นเครื่องมือในการช่วยรักษาอาการทางจิตของคน โดยเฉพาะเด็ก และผู้สูงอายุจะมีผลอย่างมาก เพราะสัตว์นั้นไร้เดียงสา ให้ความรู้สึกอบอุ่นปลอดภัย และจริงใจ เขาจึงฝึกสัตว์ให้เข้าร่วมกิจกรรมบำบัดกับคนเหล่านี้ ผู้สูงอายุจะมีชีวิตชีวาขึ้นอย่างเห็นได้ชัด อยากมีชีวิตอยู่ต่อ ไม่เหงาไม่ซึมเศร้า ส่วนเด็กๆ ที่ป่วยหรือถูกทำร้ายมา ก็จะมีอาการดีขึ้นอย่างรวดเร็ว เด็กบางคนที่ไม่ยอมพูดเป็นเดือนๆ ก็มีอาการดีขึ้นทันตาเห็นได้ก็เพราะเจ้าหมาน้อยที่ถูกฝึกมาเพื่อการนี้นี่แหละ หลินปิงแชลแนลจึงดูเข้าข่าย Pet Therapy ได้เลยทีเดียว แสดงให้เห็นว่า สังคมของคนยุคนี้ นอกจากความเป็นส่วนตัวสูงขึ้น จนไม่ค่อยสื่อสารกันเอง (หันไปสื่อสารกับสื่อ?) ยังเต็มไปด้วยความเครียดกับสถานการณ์รอบตัว ทั้งข่าวไม่เป็นมงคลทั้งหลาย และสภาพเศรษฐกิจ สื่อทีวีซึ่งถือได้ว่าเป็นความบันเทิงราคาถูกที่สุดแล้ว ก็ยังถาโถมเอาความบีบคั้น ความโหดร้ายทั้งหลายแหล่มาสุมกันอยู่ในละครบันเทิงกันถ้วนทั่วทุกช่อง จะหาหนังสารคดีให้ความรู้แฝงบันเทิง หรือรายการทางเลือกอื่นๆ (นอกจากเกมส์โชว์) แทบจะไม่ได้ สังเกตดูก็แล้วกันว่าสารคดีคุณภาพทั้งหลายถ้าอยากจะดูก็คือเป็นผลงานของประเทศอื่น ของไทยเรานอกจากพาโนราม่าแล้วแทบมองไม่เห็น การที่หลินปิงแชนแนลมีแฟนคลับเพิ่มขึ้นมาทุกวัน จนมีคนเขียนจดหมายส่งของเล่นของขวัญสารพันอย่างมาให้ จึงนับเป็นเงาสะท้อนอันดีถึงความล้มเหลวของวงการทีวีบ้านเรา คนส่วนใหญ่มักจะแสดงความคิดเห็นในแง่มุมของความผูกพันที่มีต่อครอบครัวแพนด้า อารมณ์ที่เย็นลง อาการป่วยที่ดีขึ้น ความสุขความเพลินเพลินที่ได้รับจากการดูแพนด้าน้อย ฯลฯ ซึ่งเป็นตัวบ่งชี้ที่น่าสนใจว่าหลินปิงมีอิทธิพลทางจิตกับผู้ชมจากหลากหลายที่มาทั่วประเทศ สะท้อนให้เห็นถึงสภาวะทางจิตของคนไทยทุกวันนี้ได้ดี (ว่ามีความสุขขนาดไหน?) และสะท้อนทางเลือก (ซึ่งไม่เคยมี) กับสื่อทีวีของไทยเรา ถึงเวลาแล้วหรือยัง..ที่งบประมาณของกระทรวงวัฒนธรรมจะกระจายมาถึงสื่อละครน้ำเน่าพวกนี้ สร้างละครตัวอย่างดีๆ ที่มีคุณภาพและดูสนุกด้วยในเวลาเดียวกันให้เห็นกันสักที ปัญหาคือ คนเก่งๆ ดีๆ ในวงการมันจะมีเหลืออีกหรือ และมีสักกี่คนที่ทำเป็น ไม่ใช่ดูถูกนะ หากเพราะรู้เห็น (และรู้จัก) มาพอสมควร วงการนายทุนทีวีทำลายคุณภาพของคนเหล่านี้ไปนานแล้ว คนที่มีความสามารถจริงๆ ต่างหนีวงการไปทำอย่างอื่นหมด การสร้างบุคลากรใหม่ๆ ที่มีคุณภาพก็ไม่เคยมีในสารบบ คนในที่เคยทำงานดีๆ ต่างหมดกำลังใจยอมกลายสภาพไปตามน้ำ ส่วนคนนอกวงการจะหวังเข้าไปมีส่วนร่วมนั้น แทบเป็นไปไม่ได้ เพราะต้องผจญกับด่านร้อยแปดอรหันต์ ใครลิ้นกระดาษทรายน้ำลายชะแล็คก็ตีกินไป... อะไรๆ ก็ไม่สำคัญเท่าเรื่อง “รสนิยม” ของผู้ใหญ่ และนายทุนบ้านเรานั่นแล....   Create Date : 21 มกราคม 2553 9 comments Last Update : 23 มกราคม 2553 2:56:46 น. Counter : 632 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีตอนบ่ายครับ หนังท้องตึง หนังตาย่อน เจ้านายก็ไม่อยู่ หลับดีฝ่า z Zz ZZ   โดย: ผมชอบกินข้าวมันไก่ 21 มกราคม 2553 13:33:28 น.

ดูแพนด้า ได้ความรู้เรื่องเพื่อนร่วมโลก แถมได้ความสงบอีกต่างหากค่ะ   โดย: lekatuayao IP: 124.122.164.78 21 มกราคม 2553 16:14:14 น.

ช่วยแสดงความคิดเห็น ตอบแบบสอบออนไลน์เพื่อการศึกษา ของนักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ หน่อยค่ะ ตาม link //spreadsheets.google.com/viewform?formkey=dFBZSVJOeks5QUJxeHVGNy1ISlplMnc6MA ปล. หากเป็นการรบกวนต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ   โดย: kaewnumsai 21 มกราคม 2553 17:17:50 น.

เห็นด้วยมากมายค่ะ เราดูหลินปิงเพราะเบื่อละครเหมือนกัน มีแต่เรื่องไม่ค่อยสร้างสรรค์ ดูหลินปิงเงียบดี ไม่มีเสียงกรี๊ดกร๊าดแสบหู แถมได้ความรู้เกี่ยวกับสัตว์ด้วย   โดย: หนูถั่ว IP: 210.213.57.132 21 มกราคม 2553 17:20:14 น.

ให้มันเป็นไปครับพี่หมี คิดมากปวดหัว ร้องเพลงดีกว่า เน้นบันเทิงและฮา ปล.เพลง ธนูรัก ผมจะลองหาดูนะครับ แต่เวอร์ชั่นออเคสตร้านี่จะมีรึเปล่าน้อ   โดย: JohnV 22 มกราคม 2553 10:52:48 น.

หวัดดีค่ะพี่หมี.. ป้าโซอยากให้บล็อกนี้ของพี่หมีไปตีพิมพ์บนหนังสือพิมพ์หรือสื่ออะไรก็ได้ที่มีคนอ่านมากมาย.. เหลือเกินนน.. ทำไงดีเนาะ สิ่งที่พี่หมีเขียนออกมานี่ ใช่เลยค่ะ มันสะท้อนให้เห็นถึงวงจรที่ซ้ำไปซ้ำมาเปลี่ยนคนให้ตามน้ำไปอย่างน่าเสียดาย ป้าโซคงไม่ต้องเม้นท์อะไรมากมายถึงสิ่งที่พี่หมีเขียน เพราะมันใช่ทุกอย่าง.. เย้ยยย.. แต่ไม่ใช่เป็นเพราะป้าโซไม่มีความคิดเป็นของตัวเองนะคะเฟ้ยยย รายการทีวีที่นี่ที่ป้าโซเห็นๆ จะเป็นละครนับเรื่องได้ ซึ่งป้าโซไม่เคยดูเหมือนกัน ฮี่ๆๆ ถึงแม้ว่าแนวของเขาจะอิงกับความเป็นจริงในชีวิตประจำวันที่พบๆเห็นๆกันอยู่ก็ตาม แล้วส่วนมากดราม่าพวกนี้จะไม่ค่อยมีฉายในช่วงที่คนนั่งกินข้าวเย็นกันอยู่ด้วยนี่สิคะ หรือที่อื่นมีไม่ทราบ แต่ที่ป้าโซไม่มี จะเน้นไปทางเกมโชว์ซึ่งพาไปเที่ยวที่ต่างๆ และถามคำถามกลับมา ที่ชอบก็คือการได้ไปเห็นที่ต่างๆทั่วโลกว่าเขาเป็นอยู่กันยังไง มีวัฒนธรรมอะไรบ้าง ส่วนเรื่องเกี่ยวกับสัตว์นี่.. ไม่ต้องพูดถึง มีตลอดอยู่แล้ว เห็นเพื่อนป้าโซติดหนึบกับปิงมากมาย จนแทบผันตัวเองไปเป็นสมาชิกครอบครัวหมี รู้ความเป็นไปทุกอย่าง ตอนแรกป้าโซก็ไม่ค่อยเข้าใจนะคะว่าอะไรจะขนาดนั้น แต่พอมาอ่านที่พี่หมีเคาะมานี่ .. เข้าใจละค่ะ ไปละค่ะ .. ท่าจะเป็นจดหมายน้อยมากกว่าเม้นท์ซะแว้ววว..   โดย: ป้าโซ 23 มกราคม 2553 9:59:00 น.

ขอบคุณประชาชีที่แวะเวียนมา... หิหิ น้องจอห์นนี่ไม่ชอบคิดมาก เดี๋ยวปวดหัว ..คราวหน้าจะแถมไทลีนอลให้ด้วยจ้ะ ขอบคุณสำหรับ"ธนูรัก"ล่วงหน้าด้วยนะ เปล่าหรอก มันคงไม่มีเวอร์ชั่นออเคสตร้า หากแต่จะช่วยเติมสีสันให้ดูอลังการสักหน่อยก็คงดี โอว..ป้าๆๆ มิได้หมายฟามว่าการคิดเหมือนกันจะกลายเป็นพฤติกรรมบงการอะไรเรยนะจร๊า นั่นเพราะเรามี Something in common ต่างหาก ต้องแทงคิวที่มาเล่าเรื่องทีวีญี่ปุ่นให้ฟัง น่าสนใจเลยทีเดียว แสดงว่าผู้ใหญ่บ้านเขาเข้าใจถึงน้ำหนักในการนำเสนอรายการ   โดย: พี่หมี (Bkkbear ) 23 มกราคม 2553 23:49:47 น.

ช่วงนี้งานเข้าครับพี่หมี แต่มีซาวด์ดนตรีเก็บอยู่ในกรุอีกหลายเพลง ก็เลยยังพอมีเวลาช่วงค่ำๆนั่งร้องเพลงได้ เพียงแต่ไม่มีเวลาฟังเสียงตัวเองว่าเพี้ยนหรือเปล่า พอมาฟังในบล็อกถึงรู้ว่าเพี้ยน แต่คงไม่แก้แล้วล่ะครับ ส่วนเพลงของแกร็นเอ็กซ์เดี๋ยวจะลองหาดูครับ และเพลง ธนูรัก เวอร์ชั่น ออเครสต้านี่จะทำยังไงน้อ เดี๋ยวลองมั่วๆดูก็แล้วกันนะครับ จอห์นนี่มิมีฝีมือทางด้านออเครสตร้าเลย นี่สิคือปัญหา อิอิ   โดย: JohnV 25 มกราคม 2553 11:12:44 น.

สาวดีหลินปิง ชอบดูหลินปิง   โดย: ด.ช.วงศกร เสน่ห์วงศ์สกุล IP: 61.90.76.211 20 เมษายน 2553 9:32:48 น.