Bloggang.com : เจ้าทานตะวัน : เรื่องเล่าบอกต่อ

เรื่องเล่าบอกต่อ

วันนี้ช่วงเช้าๆ อากาศเย็นแบบมีลมพัดค่ะ
เดินดูงานอยู่ข้างนอกต้องวิ่งกลับไปเอาเสื้อคลุมที่รถ
หรือมีนไม่ชินที่แถวนี้มีลมพัดด้วย ก็ไม่ทราบ
เย็นจนรู้สึกว่ามือสั่นน่ะ จมูกเย็นไปด้วยเลย

สายๆ ไปเดินๆดูงานอยู่แถวๆริมบึง
แถวนั้นมีต้นไม้เยอะ ไม้พุ่มเตี้ยๆ ไม่เชิงรกหรอกน่ะ
ตกใจเห็นอะไร ขยับพรืด เจองู ๕๕ อือ อ่านไม่ผิดหรอก
เคยรู้สึกว่าตาจ้องกันกับสัตว์อะไรไหม มีนรู้สึกตัว
ว่าตาจ้องกับเขา แล้วร้องเฮ้ยย แต่ไม่ได้เฮ้ยดัง
รู้ตัวว่าจ้องเขาไม่กระพริบเลย ตกใจน่ะ ตัวใหญ่ไปนิด
เขาก็จ้องมีนน่ะ แต่เขาหันตัวไปอีกทาง
นึกตอนนี้ขำเลยว่าสงสัยเขาก็คิดเหมือนกันว่า
เอ็งจะมาเฮ้ยทำไมข้าก็ตกใจเช่นกันหล่ะ
แถมข้าหนีเอ็งอีกผู้หญิงอะไรไม่หนีข้าแบบนั้น ๕๕

จริงๆ มีนก็ไม่ใช่ไม่ตกใจกับงูหรอกน่ะ
เพียงแต่อยู่ที่นี่เจอจนชิน ยิ่งเป็นงูกินปลา
งูอะไรที่อยู่ในบ่อหลังบ้าน เจอแล้วยืนเฉยๆ
เขาก็จะไปอีกทาง หรือบางทียืนดูบ่อดินหลังบ้าน
ก็มองเห็นมันเลื้อยหากินปลาหากินอะไรในบ่อ
เลยเฉยๆ คล้ายจะชินน่ะ ส่วนตัวที่เจอนั่น
เห็นคนงานบอกว่าเคยเห็นแต่ยังเห็นไม่ชัด
ว่างูอะไร

จำได้ตอนเด็กๆ มีนเล่นอยู่ข้างบ้านเป็นป่า
เจองูแบบนี้เลย แต่ไม่ใช่ประเภทนี้หล่ะ
พี่คนเลี้ยงมีนน่ะเขาบอกว่า งูเห่า บอกพ่อว่า
งูเห่า หนนั้น พ่อสั่งรื้อกระจุยแล้วพบงูกับรัง
มีตัวเล็กๆ ด้วย ก็ทำการฌาปนกิจกันไป
หนนั้นเจ้ามีนตัวเล็ก ยืนดูด้วยความสงสารงูว่า
พ่อไปทำมันทำไมหนอ มันมีลูกเล็กๆ ด้วยน่ะพ่อ
พ่อมีคำอธิบายแบบพ่อชัดเจนว่า บางทีเราก็
ต่างคนต่างอยู่นะลูก แต่บางครั้งมันก็ทำไม่ได้
สัตว์มีพิษที่บางทีพบเห็นแล้วก็ต้องทำให้เขา
หายไป เพราะแค่คิดจะปล่อยไป ก็กังวลใจว่า
เขาจะไปทำให้คนอื่นบาดเจ็บเมื่อไหร่อีก

จำได้ว่าหากพ่อพบงูตามไซด์งานนอกจาก
จะมีคนงานที่เดินไปเดินมา
ยังมีเด็กๆ ลูกคนงานด้วย
ก็จัดการราบเหมือนกัน

แต่ผู้รับเหมาที่นี่มีนเห็นเขาเฉยๆ มีนก็เลยเฉยไปด้วย
ให้ทำไงได้ล่ะน่ะ แต่มองดูลักษณะปากจากที่มีนเจอ
เขาคงไม่มีพิษ แต่ก็นั่นหล่ะน่ะ พิษน้อย พิษเยอะ
หากกัดเด็กแบบตกใจที่เด็กไปเหยียบก็วุ่นอยู่ดี

เชื่ออยู่อย่างว่า งูเองก็ไม่ชอบคน ได้ยินเสียงดังๆ
ก็คงเลื้อยเข้ารกเข้าป่าไป หรือไม่ก็ลงน้ำ
แต่มาอยู่นี่ความเชื่อแบบนั้นคลายๆ ลง
เพราะงูจากบ่อหลังบ้าน พยายามกับการเข้าบ้านมีน
ไม่น้อย ถ้ามีพี่เมฆอยู่ จะเจอซากงูเยอะมาก
เพราะไม่เคยผ่านด่านมาได้ พี่ชายมีนเคย
พูดปลงๆ ว่าเป็นธรรมดา ที่เวลาคนเจองู
แล้วต้องทุบ จะให้จับปล่อย ก็ไม่ใช่เรื่อง
ยิ่งเป็นงูพิษ ก็จะยิ่งคิดอยู่ดี ว่าปล่อยไว้ในที่
ที่เราเจอเป็นอันตรายกับคนโน้นคนนี้

เคยอ่านหนังสือธรรมะของพระอาจารย์ที่
มีนจำชื่อไม่ได้ ท่านสอนว่า งูก็เหมือนกิเลส
ลองปล่อยวางเขาไป อย่าไปสนใจแตะต้อง
อย่าไปดึงอย่าไปเพิ่มความสนใจ เขาจะไป
ในทิศทางของเขาเอง และในที่สุดก็ไม่พบ
ไม่เจอกันอีกเลย

แต่บางหน ความที่มีนยังเป็นคนธรรมดาอยู่
มีนว่างูเป็นสัตว์ที่เราควบคุมไม่ได้ เราไม่ได้
เลี้ยงเขามานี่ ถึงให้เลี้ยงก็คงไม่เลี้ยงอีกอ่ะน่ะ
อีกอย่างเขาก็คิดเหมือนเรา ว่าเราเป็นศัตรูของเขา
เช่นกันน่ะหล่ะ มีนเลยได้คิดว่าที่ตรงที่มีนไปตรวจงานวันนี้
ปกติเป็นป่ารกทึบมาก เพียงแต่พอถนนสายเลี่ยงเมือง
ตัดผ่านก็ ดูเจริญหูเจริญตาขึ้นมา
พอปรับที่ วางโครงสร้างสวน วางอะไรแล้ว
สวยผิดหูผิดตา ที่เก่าๆ ที่บรรดาพวกงูงูอยู่
เลยเหมือนโดนบุกรุกไปมากขึ้นเรื่อยๆ
คิดไปคิดมาก็นึกเหมือนกันน่ะ ว่าสุดท้าย
เขาจะไปอยู่ที่ไหนกันล่ะนี่

อ้าว วันนี้เลยเล่าแต่เรื่องงูน่ะ แปลกๆ
เอวังดีกว่าช่วงบ่ายๆ ใกล้เย็นมีนคงมีงานออกไปอีก
อยู่ดี ;')

Create Date : 06 ธันวาคม 2548

Last Update : 6 ธันวาคม 2548 13:56:28 น.

0 comments

Counter : 331 Pageviews.