รู้ไม๊ลูก...จะได้เกิดเป็นคนทั้งที มันยากมากนะ

วันนี้ก็ 34 วีคแล้ว....อีกไม่กี่วีคเราก็จะได้เจอกัน
แม่นั่งมองย้อนกลับไปถึงวันแรกที่รู้ว่า มีชีวิตน้อยๆอยู่ในท้องแม่...ตั้งแต่วันนั้น ต้องคอยประคับประคอง ทะนุถนอม ให้ลูกอยู่ดีมีสุข แข็งแรงและสมบูรณ์ที่สุด

วันเวลาผ่านไป สัดาห์เป็นสัปดาห์ เดือนเป็นเดือน เรื่องราวที่ต้องคอยระมัดระวังก็มีมากล้นเหลือ..ยิ่งช่วงหลังๆ อายุครรภ์มากๆ แม่ต้องคอยใจจดใจจ่อกับลูกทุกเวลาเลย.....จิตตก กลัวนู้นนี่นั่น แต่โชคดีที่ลูกของแม่ไม่เคยทำให้แม่รู้สึก กังวลเลย แต่แม่ก็ประมาทไม่ได้เด็ดขาด...เพราะถ้ามีอะไรพลาดไปนิดเดียว มันอาจทำให้แม่เสียใจที่สุดได้...เพราะฉะนั้น แม่สัญญาว่า แม่จะคอยดูแลให้ลูกได้เกิดมาอย่างปลอดภัย พอเราได้เห็นหน้า ได้จ้องตา และได้สัมผัสซึ่งกันและกันแล้ว คำสัญญาต่อไปของแม่ก็จะมีอีกมากมายเลย....

หวังให้ลูก เติบโตมาอย่างสง่างาม ท่ามกลางความรักของพ่อกับแม่ ให้ลูกได้รู้จักการใช้ชีวิตที่ดี แม่จะไม่บงการลูกว่าลูกต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ แต่แม่จะคอยชี้แนะทางที่ดีให้ลูกได้เลือกทำนะ

ทุกวันนี้มีแต่ข่าวอะไรก็ไม่รู้ สะเทือนใจจัง...มันทำให้ย้อนกลับมาคิดว่า การที่จะโตมาได้แต่ละปีนี่ ชีวิตอยู่บนความเสี่ยงทุกวันทั้งนั้น...จงเห็นคุณค่าของการได้เกิดเป็นคนนะลูก....เมื่อลูกโตขึ้น ลูกคงได้อ่าน แม่จะเก็บทุกบันทึกข้อความไว้ให้ลูกได้อ่าน...ถึงเวลานั้นจะเข้าใจ...ว่า เกิดเป็นคนทั้งที มันไม่ได้มีอะไรง่ายเลย...

ลูกต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอดตั้งแต่อยู่ในท้องแม่แล้วนะรู้ไม๊...แม่ก็แค่คนที่คอยประคับประคองลูก และช่วยลูกทุกอย่างเท่านั้น...ฉะนั้น ลูกต้องให้ความร่วมมือกับแม่ จากนี้และตลอดไปนะ

รักลูกจ้ะ

Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2554		2 comments
Last Update : 22 กุมภาพันธ์ 2554 0:43:21 น.
Counter : 582 Pageviews.
Share Tweet