กวดวิชา ระทึก ลึกรัก ตอนที่ 20(ตอนจบ)

ณ
ตึกที่กำลังถูกไฟไหม้

โอโม่เดินกลับเข้ามาในห้องจัดเลี้ยงอีกครั้ง
คราวนี้โอโม่เห็นผู้หญิงตัวเล็กๆอยู่ในเงามืดคนหนึ่ง

“เธอเอาน้ำนิ่งไปไว้ที่ไหน”โอโม่ถามผู้หญิงคนนั้น

เมื่อผู้หญิงคนนั้นได้ยินเสียงโอโม่ก็หันมาทันที
ใช่แล้ว เธอคือเครปนั่นเอง

“เธอพูดเรื่องอะไรของเธอน่ะ”เครปถามโอโม่

“อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าเรื่องทั้งหมดมันเป็นยังไง
รวมถึงเรื่องเมื่อ7ปีก่อนด้วย”โอโม่กล่าวด้วยเสียงหนักแน่น

เครปผงะเล็กน้อยก่อนหันมาถามอย่างใจเย็น

“หึหึ งั้นเหรอ น่าสนุกดีนิ
เธอรู้เรื่องอะไรบ้างล่ะ เล่าให้ฉันฟังหน่อยสิ”

“เรื่องการระเบิดของตึกนี้ไงล่ะ
ที่เธอมารับงานออแกไนซ์ตึกนี้ก็เพื่อที่จะทำให้เธอเข้าออกตึกนี้ได้สะดวกขึ้น
เข้าออกแต่ละห้องได้ง่ายขึ้นโดยไม่มีใครสงสัย ” โอโม่บอก

“งั้นเหรอ แล้วฉันทำเพื่ออะไรล่ะ”เครปถามอย่างกวนประสาท

“หึหึ ทำเพื่ออะไรงั้นเหรอ
ก็ทำเพื่อทำลายหลักฐานเมื่อ7ปีก่อนไงล่ะ” โอโม่เริ่มบอก

เครปเริ่มเหงื่อตกแต่ยังเก็บอาการไว้อยู่

“เมื่อ 7 ปีก่อน วันสุดท้ายของการเรียนพิเศษ
ได้เกิดเหตุฆาตกรรมขึ้นบนตึกที่เราเรียนพิเศษอยู่ ซึ่งคนที่ถูกฆ่าตายก็คือเพื่อนของเธอ โดยที่คนร้ายได้ถูกจับไปแล้ว
แต่ยังถูกจับไม่หมด ยังเหลือคนบงการสำคัญอีก1คนที่ยังยืนอยู่ข้างๆเราตรงนี้
ใช่แล้ว คนๆนั้นคือเธอไง”โอโม่บอกพร้อมกับชี้ไปที่หน้าเครป

เครปเริ่มเหงื่อตกมากขึ้นเรื่อยๆ
ตัวเริ่มสั่น

“ใช่แล้ว
เธอรู้เห็นเหตุการณ์ที่เพื่อนเธอถูกฆ่ามาตลอด
เพราะเธอเป็นคนยืนดูเพื่อนเธอถูกฆ่าอยู่หน้าห้องน้ำนั้นไง”โอโม่กล่าวอย่างเสียงดัง

“ไม่จริง เธอรู้ได้ไง”เครปตกใจมากที่มีคนรู้เรื่องนี้

“เมื่อเธอเห็นเพื่อนเธอถูกฆ่าเรียบร้อย
เธอก็รีบแนะนำให้คนที่ฆ่าเพื่อนเธอรีบหนีไปทางบันไดหนีไฟ
และเธอก็คงแนะนำให้เขาไปขโมยวิดีโอในห้องวงจรปิดเพื่อทำลายหลักฐานด้วยสินะ คนคนนั้นเขาคงคิดว่าเธอใจดี
ช่วยเหลือเขา แต่ความจริงแล้วไม่ใช่อย่างนั้นหรอกนะ เธอให้เขาไปขโมยเพื่อไม่ให้ใครเห็นว่าเธอเป็นคนบงการต่างหาก” โอโม่กล่าวอย่างรู้ความจริง

“ไม่จริง ฉันไปบ้านมันทำลายวิดีโอหมดแล้วนี่หน่า”เครปตกใจมากที่สุด

“เธอคงไม่รู้สินะว่าวันนั้นฉันลงบันไดหนีไฟนั้นก่อนหน้าไอ้ฆาตกรนั้น แล้วฉันก็แอบเข้าไปเล่นในห้องวงจรปิด
จึงได้เห็นเรื่องชั่วๆของเธอไง ตอนแรกฉันคิดว่าหลักฐานขนาดนี้เธอคงไม่รอดแน่ๆ
ประกอบกับตอนนั้นฉันโกรธน้ำนิ่ง ฉันจึงไม่ไปแจ้งตำรวจ แต่ก็ลืมคิดไปว่าจะต้องมีคนมาขโมยวิดีโอไปแน่นอน และที่เธอกลับมระเบิดตึกนี้ ก็เพราะว่าเธอต้องการจะทำลายหลักฐานในอดีตเมื่อ7ปีก่อน เพราะเธอคงจะกลัวว่า อาจจะมีข้อมูลที่หลงเหลืออยู่ถูกถ่ายโอนมาเก็บไว้ที่ตึกนี้สินะ”โอโม่ยังคงกล่าวต่อเนื่อง

เครปหันกลับมายิ้มให้โอโม่พร้อมกับรินไวน์ไว้สองแก้ว
แล้วส่งให้โอโม่แก้วนึง

“อะไรของเธอนะ”โอโม่ประหลาดใจ

“ไม่ยักรู้นะว่านอกจากจะเป็นหมอแล้วเธอยังเป็นนักสืบชั้นยอดอีก
ฉลาดจริงๆที่รู้แผนการทั้งหมดของฉัน แต่ว่า เธอไม่รู้เหรอว่าการที่เธออยู่บนตึกนี้ก็เท่ากับรอเวลาตายไปเปล่าๆ
ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เรามาดื่มฉลองให้กับความฉลาดของเธอดีกว่า ถือเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้” เครปกล่าวอย่างมีเลศนัยในตอนแรก

“และก็ดื่มให้กับความรักที่ไม่สมหวังของฉัน” เสียงเครปเริ่มสั่นคลอนอีกครั้ง
น้ำตาเริ่มกลั้นไว้ไม่อยู่

“ก็ได้” โอโม่ยิ้มอย่างมีเลศนัยพร้อมดื่มไวน์แก้วนั้นเข้าไป

“หึหึ แต่ขอโทษนะ ที่เธอบอกว่าเราจะตายไปด้วยกันนะ
คงไม่มีทางหรอก เพราะฉันเรียกเฮลิคอปเตอร์ไว้แล้ว” โอโม่บอกพร้อมกับล็อกแขนเครปไว้ไม่ให้ขยับไปไหนได้

“แล้วพอเราออกจากตึกนี้ไปได้ ฉันจะจับเธอส่งตำรวจ ”โอโม่กล่าวในขณะที่กำลังล็อกเครปไว้อยู่

“ทีนี้เธอก็บอกมาได้แล้วว่าเอาน้ำนิ่งไปไว้ที่ไหน” โอโม่ถาม

“เธอคงรักน้ำนิ่งมากสินะ”เครปถามพร้อมกับน้ำตาที่เริ่มไหล

“ใช่ ฉันลืมน้ำนิ่งไม่ได้” โอโม่ยอมรับ

“ฉันถามหน่อยสิ ฉันไม่ดีตรงไหนเหรอ”เครปถามจากความรู้สึกเสียใจจริงๆ

“ความรักต้องใช้สมองคิดด้วยเหรอ
มันใช้หัวใจต่างหาก ต่อให้เธอสวยกว่านี้ซัก10เท่า สูงกว่านี้ซัก10เซ็นติเมตร
ฉันก็คงชอบเธอไม่ได้อยู่ดี เพราะคนที่ใช่สำหรับฉันคือ น้ำนิ่งเท่านั้น”โอโม่กล่าว

เครปร้องไห้ออกมาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
โดยหารู้ไม่ว่า แนน วิเวียน หม่อน โจ๊ก ไฮเตอร์ แวนิช ได้ยินการสนทนาระหว่างเครปกับโอโม่ทุกอย่าง
เพราะแนนโทรไปหาเครปแล้วตัวเครปไปกระแทกกับอะไรบางอย่างทำให้กลายเป็นกดรับโดยไม่รู้ตัว

ทันใดนั้นโอโม่ก็เริ่มรู้สึกวิงเวียนศีรษะ

“นี่เธอ... หรือว่า.....” และโอโม่ก็สลบลงไป

ใช่แล้ว
เครปใส่ยานอนหลับไปในแก้วโอโม่

“ขอโทษด้วยนะที่ต้องทำแบบนี้
ฉันคงปล่อยให้คนดีๆอย่างเธอตายไม่ได้หรอก ” และเครปก็ลากโอโม่ที่กำลังสลบอยู่ไปชั้นดาดฟ้าเพื่อรอเฮลิคอปเตอร์มารับโอโม่

“แต่ฉันก็ปล่อยให้คนเลวๆอย่างตัวฉันเองรอดไปไม่ได้เหมือนกัน”เครปพูดบอกกับตัวเอง พร้อมกับคิดไปในหัวถึงตอนม.6
ช่วงชีวิตที่มีแต่ความสนุกสนาน มิตรภาพระหว่างเพื่อนในกลุ่ม เสียงหัวเราะ รอยยิ้ม
ที่ตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว

เครปร้องไห้ออกมาอย่างที่สุด
รู้สึกผิดในสิ่งที่ตัวเองทำลงไป คิดกลับย้อนไปถึงตอนที่บอกให้แนนเลิกกับไฮเตอร์
โกหกน้ำนิ่งทำให้โอโม่กับน้ำนิ่งต้องเลิกกัน
รวมถึงตอนที่ตัวเองกำลังมองดูป๊อกโดนฆ่าตายอย่างเลือดเย็น

“ลาก่อนนะ เพื่อนๆทุกคน”เครปเดินลงไปชั้นล่างพร้อมกับน้ำตา
แล้วหายเข้าไปในกองไฟที่กำลังลุกโชติช่วงอย่างไม่มีวันกลับมา......

**

2วันต่อมา
เรื่องร้ายๆได้ผ่านไปหมดแล้ว เครปเสียชีวิตจากการฆ่าตัวตายโดยเดินเข้าไปในกองไฟให้ไฟเผาร่างตัวเอง
ส่วนน้ำนิ่งก็ฟื้นขึ้นมาแล้วจากการโดนของแข็งฟาด โดยที่มีเพื่อนๆ
และโอโม่เฝ้ารออยู่ข้างๆเตียงคนไข้

“อะไรนะ น้ำนิ่งรู้แล้วเหรอว่าเครปเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด”แนนตกใจ

“ใช่ ตอนที่เราโดนไม้ฟาดหัวอ่ะ
เรายังไม่สลบไปเลยหรอกนะ มันทำให้เราได้ยินคำสารภาพจากปากเครปเองแหละ
แต่เราก็ทนไม่ไหวแล้วก็สลบไป”น้ำนิ่งบอก

“น่าสงสารเครปเนอะ เป็นเพราะความรักแท้ๆเลย
ไม่น่าเลยเครป”หม่อนกล่าว

“เอ๊ะๆๆ แล้วนี่อะไรกันเนี่ย ><”น้ำนิ่งถามเมื่อเห็นว่าแนนจับมือกับไฮเตอร์อยู่

“ก็ อิอิ เหตุการณ์วันนั้นก็ทำให้เราเข้าใจกันอ่ะน้ำนิ่ง เราว่า
เราก็โตๆกันแล้วเนอะ เราจะไม่คิดถึงอดีตและกลับมาเริ่มกันใหม่อีกครั้ง” แนนบอกไปเขินไป
ทันใดนั้นไฮเตอร์ก็ดึงมือแนนขึ้นมาหอม

“วี๊ดดดวิ๊วว”เสียงเพื่อนๆแซวแนนกันใหญ่

“นี่ แต่มีคนนึงเขาก็รอน้ำนิ่งเหมือนกันนะ”วิเวียนบอกพร้อมกับชี้ไปที่โอโม่ที่กำลังยืนอย่างอายๆ

น้ำนิ่งเมื่อเห็นดังนั้นก็เบือนหน้าหนีทันที

“น้ำนิ่งๆ เราขอโทษนะ เหตุการณ์ในอดีตอ่ะ
เราอธิบายได้นะ คือ..”โอโม่พยายามจะอธิบาย

“ใช่ๆ น้ำนิ่ง ตอนนี้ทุกอย่างก็ดีขึ้นแล้วนะ
แกก็น่าจะให้อภัยแล้วกลับมาเริ่มต้นใหม่ได้นะ เหมือนคู่ของเราไง”แนนบอก

น้ำนิ่งเงียบไปซักพักแล้วก็พูดว่า

“แล้วเมื่อไหร่จะมาจีบใหม่ละ” น้ำนิ่งพูดพร้อมกับยิ้มออกมา ทุกคนในห้องที่ช่วยกันลุ้นก็ต่างพากันดีใจกันใหญ่
เรื่องวุ่นวายทุกอย่างได้จบลงไปแล้ววว

***จบบริบูรณ์***

Create Date : 25 เมษายน 2554		9 comments
Last Update : 25 เมษายน 2554 10:39:36 น.
Counter : 441 Pageviews.
Share Tweet