การเขียนที่ง่ายที่สุด คือการเขียนสิ่งที่คิดการมีแรงบัลดาลใจ

แรงบันดาลใจ นี่แหละ สิ่งที่ยาก

เพราะมีอินเตอร์เนต เฟซบุ๊ช อินสตาแกรม พันทิปมันทำให้เหมือนสมองเราหยุดทำงาน และคิดอะไรใหม่ๆ

และ ชั้นก้อติดเหลือเกิน จนมันมีวันนึงหลังจากอะไรๆ ผ่านมาในชีวิตชั้น จนขาดการอัพเดทไปแรมเดือนแรมปี มันมีสิ่งนึงที่ชั้นคิดอยู่ในหัว

ว่า ตอนนี้ชั้นช่างโชคดีเพียงใด

มันติดอยู่ในหัวระยะนึง จนวันนี้ชั้นอยากเขียนมันออกมา

และ เปิดเข้ามาในบล็อคของตัวเอง เอ๊ะ บล็อคล่าสุดนี่ชั้นยังพูดถึงผู้ชายคนเก่าเหรอ???

ว๊ายยย ต๊ายยย ตายยย อกอีแป้นจะแตก นั่นมัน old news จ๊ะ

ข่าวเก่า ข่าวโบร่ำโบราณซะไม่มี

เพราะวันนี้ ชั้นกำลังจะแต่งงานกับผู้ชายคนใหม่ค่ะ

ค่ะ เรื่องจริง!!

บาง ทีโชคชะตาก้อเล่นตลกช่วงเวลาหนึ่่งปีนิด ผู้ชายที่ชั้นเขียนถึงล่าสุด ใครนะSteward??? โอ้วว โน่..โน่ ก้อโดนสะบัดหลุดวงโคจรและมีใครบางคน แฝงตัวเข้ามาเนียนๆ ราวกับนินจา

จะอะไรซะอีกล่ะ ก้อ รักแท้ แพ้ใกล้ชิดหราาาา??

โอ้ว... โน่..โน่... ถึงคุณชายสจ๊วตจะอยู่เมืองไกลถึงมาเลเซียถึงเราจะเจอกันแค่ 3 ครั้ง แต่มันไม่ใช่รักแท้

มันแค่การแสวงหาบางอย่าง ที่เราคิดไปเองว่าน่าจะใช่ แต่มันไม่ใช่

ถึงเราจะค่อนข้างดีต่อกัน แต่บางอย่างที่เค้าปฏิบัติ กับชั้นมันไม่ใช่สิ่งที่ชั้นจะทนไปได้ซักแค่ไหนหรอกนะ

เรา มีทัศนคติต่างกัน เราพูดกันคนละภาษา(ที่ไม่ใช่ภาษาอังกฤษ กับ ไทย แต่มัน ภาษาอังกฤษกับต่างดาว)บางครั้งชั้นยังฉงนว่า "มันคิดอะไรของมันวะ" แลดูเฮียแกจะอยู่คนเดียวในโลกส่วนตัวมากเกินไป จนเฮียเริ่มคิดว่าตนเองเป็นเทพบุตรกรีกที่จะเที่ยวตัดสินคนยังไงก้อได้

แต่ เฮียแกก้อมีส่วนดีนะ ที่จริงๆแล้วเค้าก้อมีจิตใจดีอยู่ แต่เฮียแกมีเกราะป้องกันตัวเองสูงมากกก...จนบางทีก้อแสดงกริยาห่ามๆ ออกมาซะส่วนใหญ่จนไม่มีใครอยากจะยุ่งด้วย

แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ชั้นจะทนไม่ได้หรอกนะสิ่งที่ชั้นรู้สึกอยู่ในใจคือ การที่เค้าไม่ให้เกียรติชั้นเท่าที่ควร

การที่อยู่ในความสัมพันธ์ที่เราไม่แน่ใจว่าเราอยู่ในความสัมพันธ์นั้นด้วยกันจริงๆเหรอมันไม่ใช่เรื่องดีหรอกนะ

เหมือนเราบอกใครว่า เค้าเป็นแฟนชั้นนะ แล้วเพื่อนอีกคนบอกว่าแล้วเค้าคิดว่าเธอเป็นแฟนเค้าด้วยรึเปล่า

มันไม่โอเคเลยอ่ะ

อย่าให้เม้าท์มันเลย... ยาวววว เดี๋ยวไม่เข้าเรื่องซักที

เอาเป็นว่าระหว่างเราไม่แน่ใจในความสัมพันธ์นั้นเราเริ่มมีเพื่อนสนิทคนใหม่

เราคุยแบบเพื่อน คนที่เห็นกันห่างๆ และไม่เคยสนิทสนมด้วยเพราะอคติบางอย่าง

พอได้เริ่มคุยกัน มันโอเคแฮะ เราเหมือนจะคุยกันรู้เรื่อง...

เมื่ออะไรๆ มันดูจะเป็นมากกว่าเพื่อน...สิ่งที่เราต้องทำคือจัดการเคลียร์ตัวเองซะ

สิ่งที่มันไม่ชัดเจน เราก้อทำให้มันชัดเจน

ความสัมพันธ์ที่ไม่เคยชัดเจนและไม่เคยสร้างความมั่นใจให้เราเลยเราก้อตัดมันทิ้งซะ

ความสัมพันธ์ที่มันเริ่มจะชัดเจน เราก้อทำให้มันชัดเจน

สำหรับผู้หญิงวัยแตะสี่สิบ มันไม่มีเวลาให้เราหายใจเล่นหรอกนะ

ถ้าจะไปทางไหน ก้อต้องไปให้สุด ถ้าจะทำอะไร ก้อต้องเต็มที่และเห็นผลไว

ราวกับการเก็งหุ้นระยะสั้นยังไงยังงั้น

แหม ก้ออายุเยอะแล้ว ไม่รีบเดี๋ยวแก่ตายก่อน 5555

และ "เค้า" ก้อให้สิ่งที่ชั้นต้องการ

"ความชัดเจน"

เราเพิ่งคบกันครบ 1 ปี เมื่อเดือนก่อน และสิ่งที่ชัดเจนตั้งแต่เราเริ่มคบกัน คือ เค้าพูดเรื่องแต่งงาน

การ แต่งงาน ไม่ใช่จุดหมายของทุกความสัมพันธ์แต่ความสัมพันธ์ที่มีความชัดเจน มี Commitmentมีความมุ่งมั่น และเป้าหมาย มี"การแต่งงาน"เป็นส่วนหนึ่งในนั้นเสมอ

แต่คำว่า"แต่งงาน"เรอะ จะทำให้ชั้นฝันหวาน ล่องลอยอยู่บนทุ่งลาเวนเดอร์พร้อมกับร้องเพลง The Sound of Music ไปด้วย

ไม่ใช่ว่าชั้นเคยผ่านการแต่งงานมาก่อนหรอกนะ

แต่เพราะใครๆ ก้อเคยพูดเรื่องการแต่งงานกับชั้นมานับไม่ถ้วนแล้วววตั้งแต่แฟนสมัยสาวน้อยบอบบาง

ก้อแหม ชั้นมันคนมีเสน่ห์ น่ะสิ (หลงตัวเอง)

แต่จากผลวิจัยทางประสบการณ์ ส่วนตัว คำพูดที่นำไปสู่การปฏิบัติจริงมีค่าเกือบเท่ากับ "0"

คนสุดท้ายที่ชั้น"เกือบ"ได้แต่งงานด้วยก้อทำให้ชั้นต้องรอถึง 6 ปี!!! ทั้งที่เราคุยกันตั้งแต่ Day1 ว่าชั้นเอาจริงนะ!!

ก้อพูดไม่ได้หรอกนะ ว่าผู้ชายหลอกลวง หรือผู้หญิงคาดคั้น

คบแรกๆ ด้วยความอินจัด ผู้ชายที่อยู่ในสภาวะ "หลุด"ร้อยทั้งร้อย ก้อจะฝันไปไกล

จน เหล่าคทาชายทั้งหลายนึกฝันว่าตัวเองอยู่บนทุ่งลาเวนเดอร์มีบ้านหลังเล็ก มีลูกตัวน้อยจนถึงจุดที่ท่านชายเริ่มวาดฝันให้เรา ว่าเราจะแต่งงานกัน และเราจะวิ่งจูงมือข้ามทุ่งมุ่งสู่ทะเลด้วยกันนะ

หลังจาก 1 ปี 2 ปี 3 ปีความจริงแห่งชีวิตเริ่มทำให้ความฝันเริ่มเป็นภาพรางเลือน และ ทำให้เฮียๆทั้งหลายเริ่มระลึกได้ถึงอุปสรรคมากมายกองเท่าภูผา และได้บทสรุปว่า "เฮียไม่พร้อม!!!"

จนเฮียเริ่มมีข้อแม้ เงื่อนไข ด่านต่างๆนาๆ เริ่มให้เราเข้ามาพันฝ่าเพื่อให้ได้แจ๊คพ็อต

ตั้งแต่ ด่านพ่อ ด่านแม่ ด่านพี่สาว ด่านทดสอบความสามารถ ด่านเศรษฐกิจการเงิน การธนาคาร

เฮ๊ย!!!! ชีวิตคน ไม่ใช่เกมส์โชว์นะโว๊ย!!!

หลังจาก 6 ปี คนที่ช่วยมาทลายแจ๊คพ็อตนั้นคือ"หมอดู"

ชีวิต ผู้หญิงคนนึงที่ศรัทธาชายคนรักเต็มเปี่ยม มันบัดซบเห้ๆ เลย ที่เค้าเริ่มจริงจังเรื่องการแต่งงานเพราะหมอดูมาบอกครอบครัวเค้าว่าลูกชายลื้อแต่งงานได้แล้ว และผ่านการดูโหงวเฮ้ง "ว่าทีลุกสะใภ้"ที่จบด้วยคำว่า "เพี่ยวเลี่ยง"เป็นคำอนุมัติว่าลือแต่งได้!!!

หลังจากนั้น คือละครดราม่า ของนางเอกเจ้าน้ำตา ที่ถูกภาพฝันหลอกหลอนกับสภาพความเป็นจริงอันแสนเลวร้าย

เธอ สู้ฟันฝ่า มองหาสถานที่แต่งงานคนเดียวไปลองชุดเจ้าสาวฝ่ายเดียว ดูแหวนฝ่ายเดียว ทำทุกอย่างคนเดียวโดยที่มีฝ่ายสนับสนุนเป็นแม่และพี่ๆน้องๆของตัวเอง

อย่างกับงานนี้ตรูแต่งคนเดียว

ฝ่าย ว่าที่เจ้าบ่าว ทำอะไรค๊าาา คุณเฮีย TooBusy เกินกว่าจะมามีส่วนร่วมด้วย แต่ยังว่างพอที่จะหาเรื่องตำหนิต่อว่า และฟังเสียงนก เสียงกาสารพัด ได้ตลอดเวลา

เวลาเดียวที่มีส่วนร่วม คือ ตอนที่ลากให้ไปลองชุดเจ้าบ่าวซึ่งเฮียทำหน้าเศร้าเหมือนบรรพบุรุษเสีย โดนม้าลากไส้เดินไปลานประหาร ยังไงยังงั้น

เฮ๊ย นี่แค่ลองชุด ยังไม่ใช่วันจริง พี่อย่าเพิ่งเล่นใหญ่ขนาดนั้น!!

จากกริยาการโครตตตตต.....มีส่วนร่วมของเจ้าบ่าวและหน้าตาแบบไม่สบอารมณ์ของเฮียแก สร้างความ Upset ให้หม่อมแม่ของดิชั้นเป็นอย่างยิ่ง

จนวันที่เราตัดสินใจยุติการจัดงานแต่งงาน และยุติความสัมพันธ์พร้อมกัน

ขุ่นแม่ชั้นก้อพูดว่า "ดีแล้วล่ะ คนแบบนี้อย่าไปเสียเวลากับมันเลยลูก"

ลูก คิดในใจ "แม่... หนู 37 แล้วน้าาาา" แต่ทำไงได้ ต้องเก็บอาการ แล้วเชิดหน้า ทำสตรองต่อไป

ทำไมชั้นต้องนึกถึง อีชาร์ล วะ

ก้อเพราะคนเราถ้าไม่เจอนรกเราก้อจะไม่รู้ว่า"สวรรค์"เป็นอย่างไร

วันนี้ ที่ชั้นจะแต่งงาน มันทำให้ชั้นรู้ว่า "เบนนี่"หนุ่มพนักงานบริษัท คนใกล้ๆ แสนดียังไง

ชั้น ไม่เคยนึกว่า ผู้ชายคนหนึ่งที่พูดจาวาดฝันให้ชั้น เค้าทำให้ชั้นเห็นว่าความจริงมันเกิดขึ้นได้จากสิ่งที่เค้าพูดทีละอย่างๆ ตลอด 1 ปีที่ผ่านมา

ผู้ชายที่สร้างตัวเอง และกำหนดชีวิตของเค้าด้วยตัวเองไม่ต้องมามีด่านพ่อ ด่านแม่ (เพราะแม่ไม่อยู่แล้ว อิอิ) ด่านญาติพี่น้อง ด่านความสามารถพิเศษ พ่นไฟ ตีลังกา มาเป็นข้อแม้ หรือ ข้ออ้างในการสร้างครอบครัวร่วมกัน

เพราะชีวิตของเค้า เค้าเขียนเองแล้วเค้าเลือกแล้วที่จะมีชั้นเป็นส่วนหนึ่งในนั้น

นึกถึงวันที่เดียวดาย ทำทุกอย่างคนเดียว อยู่ในความสัมพันธ์ที่โดดเดี่ยว ขาดคนช่วยคิด คนร่วมทาง ที่ไม่รู้ว่าจะมีแฟน ไว้เกะกะทำไม

แต่ วันนี้ เบนนี่ ใส่ใจ สนใจแม้รายละเอียดเล็กๆ โดยไม่ต้องร้องขอ ไม่ต้องบังคับ เราวางแผนทุกอย่างร่วมกันไปดูโรงแรมด้วยกัน ตัดสินใจร่วมกัน

สิ่งที่น่ารักที่สุดคือเค้าถึงกับทำรายงานสรุป เปรียบเทียบข้อมูลแต่ละโรงแรมมาให้ และทำสรุปพีธีการการแต่งงานที่ได้จากการถอดเทปที่อัดไว้ตอนที่ไปหาซินแส เพื่อดูฤกษ์

การยอมรับ การให้เกียรติ ที่เราปฏิบัติต่อเค้า เราได้รับสิ่งเหล่านั้นตอบแทน ด้วยการที่เค้าให้เกียรติเรา ด้วยการที่ทำให้ความสัมพันธ์นี้เป็นที่รับรู้ และยอมรับในสังคม คนรอบข้าง หมู่ญาติ

การที่เค้าจริงจังที่จะทำให้ทุกคนรับรู้ว่าเค้าตั้งใจที่จะมีกันและกัน ตลอดไป

ไม่ต้องรู้ว่าตลอดไปมันนานแค่ไหนหรอกนะ

แค่ชั้นรู้ว่าเธอตั้งใจ และเต็มใจ ชั้นก้อยินดีมากแล้ว

ขอบคุณนะ เบนนี่