Bloggang.com : space time : เรื่องของจิต ตอน 3

เรื่องของจิต ตอน 3

ตอน 3

ไปบริจาคเลือดคนเยอะมาก ผมได้คิวที่ 303 และแวะลงชื่อเป็นผู้ที่จะบริจาค stem cell

ซึ่งเป็นคล้ายหนังสือแสดงเจตจำนงในการเป็นผู้บริจาค ซึ่งจะต้องลงชื่อใว้ก่อนและนำเลือดของเราไปตรวจเพื่อจะหาว่า stem cell เข้ากับผู้ใดได้บ้างนะครับ ส่วนเขาจะเอาไปใช้อะไรเพื่อรักษาอะไรนั้น คร่าวๆก็คงเป็นมะเร็งและโรคที่เกี่ยวกับเลือดนะครับ

เคยคิดเล่นๆครั้งหนึ่งว่า ถ้าเราเป็นมะเร็งขั้นสุดท้ายที่รักษาไม่ได้ ซึ่งเราจะรู้ระยะเวลาในการมีชีวิต ก่อนที่หัวใจของเราจะหยุดเต้น เราจะบริจาคทุกอย่างให้คนอื่นที่ยังมีชีวิตอยู่ แต่ไม่สมบูรณ์ เช่น ดวงตา หัวใจ ไต ทุกอย่างที่คนอื่นสามารถจะเอาไปใช้ประโยชน์ได้ จะให้เขาไปทั้งหมด ให้เขาชำแหละไปใช้ประโยชน์แก่คนที่เขาต้องการเพราะยังงัยเราก็จะตายอยู่แล้ว ยังเป็นความคิดว่าน่าจะทำอยู่ถ้าได้รับโอกาสนั้นจากมะเร็ง แต่ตอนนี้ผมยังแข็งแรงดีครับ

แต่จริงๆแล้วตอนนี้ผมก็บริจาคร่างกายให้โรงพยาบาลแห่งหนึ่งไปแล้วละ ในตอนนั้นได้คิดว่า เมื่อตายจะเผาทิ้งเฉยๆก็ดูจะไร้ประโยชน์แล้วยังทำลายบรรยากาศด้วยก็เลยไปบริจาคเผื่อจะเป็นประโยชน์อะไรได้บ้าง มิใช่เพราะใจบุญอะไรนะครับ แต่เพราะเหตุผลว่ามันจะเป็นประโยชน์แค่นั้นจริงๆ เรื่องบุญต่างๆนั้นเป็นสิ่งที่ผมยังมองไม่เห็น ผมเห็นเพียงว่าเป็นประโยชน์หรือไม่

ต่อเลยแล้วกัน เมื่อผมจัดที่ทางเรียบร้อยแล้ว ก็เริ่มกำหนดจิต ปล่อยวางทุกอย่าง ทำจิตใจให้สบายที่สุด นี้คือการเตรียมพร้อมในการนั่งสมาธิของผมเอง แต่ในการนั่งในป่าช้านั้น การที่จะทำจิตให้สงบนิ่งนั้นต้องต่อสู้กับความนึกคิดที่ปรุงแต่งของตนเป็นที่สุด เป็นเรื่องของการเริ่มใช้ปัญญาในการชนะจิตใจที่ขาดเขลาของตนเอง เป็นการเริ่มฝึกจิตให้เข็มแข็ง มั่นคง เยือกเย็นและสงบ ผมถึงได้ชอบใจที่ได้มานอนในป่าช้า ทั้งที่ผมก็มีความรู้สึกกลัวเหมือนคนอื่น ทั่วไป แต่ผมอยากจะชนะมัน ก็เท่านั้นจริงๆ

ผมเริ่มทำสมาธิอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้ทำมานานแล้ว ผมจะเป็นอย่างนี้เสมอครับเมื่อผมฝึกมันจน นิ่ง สงบ อิ่มเอิบ เยือกเย็น แล้วผมก็จะหยุด ผมไม่อยากไปไกลกว่านี้ ผมกลัวผมเองกลัวว่าจะไปไกลเกินไป ผมจะหยุดจนผมเริ่มรู้สึกว่าจิตใจผมเริ่มจะหยาบ ความคิดชั่วเริ่มเข้ายึดพื้นที่ของส่วนคิดดี ผมก็จะเริ่มหาโอกาสทำมันจริงจังอีกครั้ง ครั้งนี้ก็เช่นเดียวกัน เมื่อนั่งในท่าบังคับทั่วไปเรียบร้อยแล้ว พยายามให้ทุกส่วนของร่างกายผ่อนคลายที่สุด เริ่มสูดลมหายใจเข้าออกช้าๆ นำความคิดของเรามาจดจ่ออยู่ที่ลมหายใจเข้าออก อย่าให้วอกแวก อย่าให้ไปคิดอะไร จดจ่ออยู่ที่ลมหายใจเข้าออกเท่านั้น ผมเข้าใจครับว่าพูดนะมันง่าย แต่ในความเป็นจริงแล้ว ความคิดของคนเรานี้เป็นสิ่งประหลาด มันมีสันดานที่ไม่ชอบคิดอยู่กับเรื่องๆเดียว มันมีความเพลิดเพลินในการคิดหลายเรื่อง โดยเฉพาะเมือเราต้องการไห้มันหยุดนิ่งมันก็ยิ่งขัดขืนที่จะไม่หยุดยิ่ง มันเป็นธรรมชาติของความคิดครับไม่ใช่เรื่องไหม่หรือประหลาดอะไร แต่ตอนนี้ละครับที่เราจะเริ่มใช้ปัญญา ในการจัดการกับเจ้าความคิดของเราเอง ……

อยากจะฝากคำสอนหนึ่งของ หลวงปู่ดูลย์ อตุโล ใว้ป็นข้อคิด ท่านกล่าว ว่า

“หลักธรรมที่แท้จริงคือจิต จิตของเราทุกคนนั่นแหละคือหลักธรรมสูงสุด ที่อยู่ในจิตใจเรา นอกจากนั้นมันไม่มีหลักธรรมใดๆ เลย… ขอให้เลิกละการคิดและการอธิบายเสียให้หมดสิ้น จิตในจิตก็จะเหลือแต่ความบริสุทธิ์ ซึ่งมีประจำอยู่แล้วในทุกคน”

“สมบัติพัสถานทั้งหลายมันมีประจำอยู่ในโลกนี้มาแล้วอย่างสมบูรณ์ ผู้ที่ขาดปัญญาและไร้ความสามารถ ก็ไม่อาจจะแสวงหาเพื่อยึดครองสมบัติเหล่านั้นได้ ย่อมครองตนอยู่ด้วยความฝืดเคืองและลำบากขันธ์ ส่วนผู้ที่มีปัญญามีความสามารถ ย่อมแสวงหายึดสมบัติของโลก ไว้ได้อย่างมากมายอำนวยความสะดวกสบายแก่ตนได้ทุกกรณี ส่วนพระอริยเจ้าทั้งหลายท่านพยายามดำเนินตนเพื่อออกจากสิ่งเหล่านั้นทั้งหมด ไปสู่ภาวะแห่งความไม่มีอะไรเลย เพราะว่า ในทางโลกมีสิ่งที่มี ส่วนในทางธรรมมีสิ่งที่ไม่มี”

แล้วจะเล่าให้ฟังว่า เรามีวิธีจัดการกับความคิดที่ไม่หยุดนิ่งของเราอย่างไร….

Create Date : 01 พฤษภาคม 2550

Last Update : 15 ธันวาคม 2553 8:43:26 น.

4 comments

Counter : 586 Pageviews.

อนุโมทนาบุญค่ะ

ทั้งบุญในการบริจาคและการปฏิบัตินะคะ น่าชื่นชมๆ

เป็นคนนึงที่ชอบหยุดก่อนเหมือนกัน เพราะเวลามีปรากฏการณ์แปลกๆเกิดขึ้นแล้วกลัวค่ะ ทำให้ฟุ้ง แบบว่าเป็นคนคิดเยอะเป็นทุนอยู่แล้วด้วย พอเกิดอะไรขึ้นแล้วมีการปรุงแต่งจิตขึ้นมานี่ไปไกลเลยค่ะ สมาธิกระเจิงหมด ทำให้ไปได้แค่ครึ่งๆกลางๆ แล้วก็ทุกข์เท่าเดิมเลย

ปัจจุบันเพิ่งรู้จักวิปัสนาได้ไม่นาน รู้สึกว่าใช่เลยค่ะ ^^ เหมาะกับตัวเองมากๆ

ขอบคุณที่เอาคำสอนหลวงปู่ดูลย์มาให้อ่านนะคะมีประโยชน์มากค่ะ

โดย: Hobbit

วันที่: 1 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:57:48 น.