sonya-c
วัยเด็ก
Life style
คลื่นกระทบฝั่ง
Love
เพรงกวี
เก็บมาฝาก
มกราคม 2553
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
18 มกราคม 2553
+++สุดท้ายใจก็ยังเหงา+++
เมื่อความขี้เกียจมาเยือน
+++สุดท้ายใจก็ยังเหงา+++
พี่อกหัก แต่ผมไม่ได้รักเขาอ่ะ (ติดเรต x ต่ำกว่า 18 ห้ามอ่าน)
+++ช่วยด้วยผมถูกลวนลาม+++
++กินเหล้าเคล้าผู้ชาย++(????!!!!!)
ภาพถ่ายฝีพระหัตถ์สมเด็จพระเทพฯ
จูบปากแล้วจากไป (ทำไม) 5555++++
+++ลมหนาว กับร้านเจ้าชู้ รัชดา+++
+++ เหงา เคยเป็นแบบนี้บ้างไหม+++
Snop เมาไม่ (ได้) จิบ
+++สุดท้ายใจก็ยังเหงา+++
สายลมหนาวผสมแดดอ่อนอุ่นพร่างพรายอยู่รายรอบตัว
เสียงระฆังหง่างเหง่งแว่วหวานขณะที่ฉันก้าวขึ้นบันได
ที่ทอดยาวสู่พระธาตุดอยสุเทพ
นกตัวเล็กร้องจิ๊บ ๆ เสียงเหงา ก่อนที่จะโผบินจากไป
ฉันมาที่นี่หลายครั้งแล้ว แต่ละครั้งก็ให้บรรยากาศที่แตกต่างกัน
...เมื่อมากับเพื่อนฉันสนุกสนานครื้นเครง
...เมื่อมากับพี่ฉันรู้สึกสบายใจ
...แต่มากับตัวเองล่ะ?
วันเวลาเปลี่ยนหมุนเวียนอย่างยากที่จะนำกลับคืนมาได้
เฉกเช่นพระธาตุสีทองระยับจับตาที่ตระหง่านท้าแดดฝน
มาหลายชั่วอายุคน ที่กำลังถูกบูรณะปฏิสังขรณ์
แผ่นสีทองลวดลายวิจิตรบรรจงตามแบบฉบับของตระกูลช่างล้านนา
ดูจะสุกงามเปล่งปลั่งกว่าคราวก่อน
แต่ความหมายลึกๆ ที่แฝงอยู่กลับเป็นความเปลี่ยนแปลง
ยังไงก็ไม่เหมือนเดิม!!!
ฉันไหว้พระธาตุขอพร และหันกลับไปเพ่งพิศพระพุทธรูปที่ยังสงบนิ่ง
เหมือนทุกครั้งที่เคยมา
เสียงกิ๊ก กิ๊ก ของเหรียญที่ถูกหย่อนลงก้นบาตรเบื้องหน้าพระพุทธรูปนาคปรก ทำให้ฉันจิตใจสงบมากขึ้น
ดอกบัวสีขาวที่ก้านอ่อนเหมือนจวักไม่มีอยู่ในมือของฉัน
แต่ฉันก็เดินประนมมือเดินเวียนขวาจนครบ 3 รอบ
วันนี้ผู้คนดูบางตา
ฉันจึงเดินทอดน่องและเก็บภาพที่ระลึกไว้อย่างสบายอารมณ์
สายลมหนาวผสมแดดอ่อนอุ่นพร่างพรายอยู่รายรอบตัว
ค่อยๆ ถูกแทนที่ด้วยละอองเย็นในช่วงใกล้ค่ำ
ฉันกราบลาพระธาตุสีทอง
ก่อนที่จะเดินลูบเกล็ดนาคสีเขียวมรกตจนถึงบันไดขั้นสุดท้าย
สุดท้ายฉันก็ยังเหงา
Create Date : 18 มกราคม 2553
Last Update : 18 มกราคม 2553 15:43:27 น.
7 comments
Counter : 400 Pageviews.
Share
Tweet
ความเหงานคลายได้ถ้าไม่ยึดติดกับ "ความมี" ค่ะ
โดย:
Chulapinan
วันที่: 18 มกราคม 2553 เวลา:19:14:10 น.
มาอยู่เป็นเพื่อนค่ะเ ผื่อจะหายเหงา :)
โดย:
ChocolateStory
วันที่: 18 มกราคม 2553 เวลา:20:02:57 น.
มาส่งกำลังใจให้คลายเหงา :)
โดย:
เหมียวน้อยจอมza@หมาป่าอิสระ
วันที่: 18 มกราคม 2553 เวลา:20:16:24 น.
แง แง เราเลยกลายเป็นเศร้าคูณสองเลยอ่า
ยังดีนะคะที่หายไปเป็นปี ยังมีกะใจไปเยี่ยม
ไม่อยากถามว่าสบายดีมั๊ย แต่อยากถามว่าตอนนี้เป็นไงบ้าง
แวะมาบ้างเหมือนกันค่ะ..แต่เห็นบล็อกนิ่งๆ
ว่างเมื่อไหร่ หรืออยากเข้าไปฝากข้อความอะไรไว้
ยินดีต้อนรับเสมอนะคะ..รักษาสุขภาพด้วยค่ะ^___^
โดย:
กลีบดอกโมก
วันที่: 19 มกราคม 2553 เวลา:4:50:59 น.
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
แล้วจะแวะมาใหม่นะค่ะ
โดย: แม่ไทโย (
taiyokun
) วันที่: 14 พฤษภาคม 2553 เวลา:9:28:29 น.
เหงาเหมือนกัน...แต่เสียงของเหรียญบาทดังกิ๊ก
มันทำให้ใจสงบนิ่งเหรอ???
งงๆ....ว่างๆก็นั่งใต้ต้นไม้ฟังเสียงของสายลมดิ...
เพราะนะ...อยู่ที่เงียบๆแล้วฟัง
ฟังหัวใจตัวเองปลดปล่อยสมองลอยๆไปเรื่อยๆ
บางทีอาจจะหายเหงาได้ชั่วคราวนะคะ
โดย:
ลายมือยุ่งๆของคนไม่มีเวลา
วันที่: 14 พฤษภาคม 2553 เวลา:12:21:51 น.
หวัดดีจ๊ะ
หายไปนาน เลยแวะมาทักทายนะจ๊ะ
โดย: ^pom (
piepom
) วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:16:12:07 น.
ชื่อ :
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
junesany
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
มีสติ รักตัวเองให้มาก
lonelyonearth
สาวอิตาลี
piepom
คืนไร้ดาว
patthanid
boatboat
ApPleNarak999
กลุ่มต้นธรรม
ShoesMonster
ebusiness
เจ้าการเวกเสียงหวาน
Webmaster - BlogGang
[Add junesany's blog to your web]
Bloggang.com