BlogGang.com : : สมาชิกหมายเลข 5545933 : คุณโอกับผู้รักษาประตู ตอนที่ 2

メトロ - M E T R O - เ ม โ ท ร
รถไฟฟ้า ตู้ที่ 2 ของเวลา .05 นาที

ติก ติก ติก .. ...

เสียงเข็มนาฬิกากำลังเดินหน้าในขณะที่หญิงสาวคนหนึ่งกำลังนับเวลาถอยหลัง อีกไม่กี่นาทีข้างหน้ารถไฟฟ้าขบวนสุดท้ายก็จะออกจากสถานี คุณโอในฐานะผู้โดยสารเร่งสับส้นสูงสีแดงสดตรงไปยังคุณน้าที่ยืนประจำอยู่ด้านหน้าของเครื่องสแกนโลหะโดยไม่ลังเล

“ขออนุญาตค่ะ”

เสียงเคร่งขรึมเอ่ยทักพร้อมกับเสียงเปิดสวิตช์ไฟฉายดังคลิ๊ก รปภ. หญิงวัยกลางคนส่องลำแสงสีขาวลงไปในถุงใบใหญ่ในมือของคุณโอเพื่อตรวจสอบสัมภาระแล้วกล่าวว่า

“ต้องขอโทษผู้โดยสารด้วยนะคะ”

“อันนี้นำเข้าไปภายในเขตระบบรถไฟฟ้าไม่ได้ค่ะ”

!!?!??

“กระป๋องสเปรย์...หรอคะ!?!”

หญิงสาวปากสีเดียวกับรองเท้าโพล่งออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ เธอลืมไปเสียสนิทว่าเพิ่งซื้อสเปรย์ปรับอากาศหนึ่งแถมหนึ่งจากห้างสรรพสินค้ามาถึงครึ่งโหล คุณโอก้มลงมองกระป๋องที่เบียดเสียดอยู่ในถุงอย่างชั่งใจ แม้จะรู้สึกชื่นชมผู้รักษาความปลอดภัยท่านนี้ แต่ครั้นจะกลับแท็กซี่...ก็กลัวจะดวงซวยโบกได้คนขับช่างสาธยาย

“เอ่อ....”

ผู้โดยสารกระอึกกระอักในลำคอเพราะไม่รู้จะพูดต่อว่าอย่างไรดี จะให้ขอร้องผู้ปฏิบัติหน้าที่อย่างเคร่งครัดซึ่งหาได้ยากยื่งในสมัยนี้ย่อมไม่ใช่สิ่งที่ควรกระทำ

ความดีความร้ายภายในสมองของคุณโอตอบโต้กันอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงบรรยายข้อสรุปผ่านทางคำพูดและสีหน้า

“หนูเข้าใจค่ะ”

“ขอบคุณมากนะคะ”

คำขอบคุณและรอยยิ้มจากผู้โดยสารทำให้ความภาคภูมิใจในอาชีพผู้รักษาความปลอดภัยประจำสถานีที่ 15 ของน้ายามพุ่งทะยานขึ้นจนถึงขีดสุด ดวงตาทั้งสองข้างเป็นประกาย เปี่ยมล้นด้วยความตื้นตันใจอย่างเป็นสุข น้ายามรีบยิ้มรับทั้งยังทำวันทยหัตถ์ก่อนจะกล่าวตอบ

“ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือค่ะ”

คุณโอโค้งให้คุณน้าและเดินจากไปพร้อมกับแรงบันดาลใจอันเหลือล้น และแล้ว... สองปีหลังจากนั้น คุณโอก็ใช้แรงบันดาลใจนี้ทำให้มีสุดยอดผู้รักษาประตูที่ดีที่สุดในระบบรถไฟฟ้าเกิดขึ้นมาในสถานีที่ 12 ของเธอ

-- จบตอน --