|
|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
คุณโอกับผู้รักษาประตู ตอนที่ 3 |
|
メトロ - M E T R O - เ ม โ ท ร รถไฟฟ้า ตู้ที่ 2 ของเวลา .05 นาที
แหม...เดี๋ยวนี้ฝีปากกล้า ไม่น่ารักเล้ย?!?
คุณโอแสร้งบ่นอุบอิบทั้งที่ยังอมยิ้มอยู่ เธอกำลูกโป่งที่เอาลมออกหมดแล้วเก็บลงกระเป๋า พลางนึกย้อนถึงเหตุการณ์ที่ทำให้รู้จักผู้รักษาความปลอดภัยรถไฟฟ้าประจำสถานีที่ 12
สองปีก่อน...

“ว่าไงนะ!”
“อะไร! ทำไมถึงไม่ได้ แค่นี่เอง!!!”
เสียงโวยวายของชายคนหนึ่งดังขึ้นมาจากชั้นขายตั๋วโดยสารรถไฟฟ้าในสถานีที่ 12 คุณโอกับหญิงสาวแปลกหน้าหันมาสบตากันแทบจะทันทีเพราะไม่รู้ว่า...เมื่อก้าวถึงพื้นสถานี และเดินเลี้ยวตรงหัวมุมขวา พวกเธอจะต้องเจอกับสิ่งใด ??
“ก็ลูกผมถือมาจะให้ทำไง!!”
“เห็นแก่เด็กน่า จะอะไรนักหนาวะ!!!”
สถานการณ์กำลังร้อนระอุตามคาดเมื่อพวกเธอมาถึงเครื่องตรวจหาโลหะอันเป็นด่านหน้าก่อนเข้าสู่ระบบรถไฟฟ้าใต้ดิน
“ค.. คือ... ขอโทษนะครับผู้โดยสาร” “มันเป็นกฏของสถา....”
ผู้รักษาความปลอดภัยรุ่นลุงพูดไม่ทันจบประโยคก็ต้องก้มหน้ารับฟังต่อไปเพราะถูกอีกฝ่ายรัวคำใส่เป็นชุด ข้างๆ เจ้าอันธพาลนั่นคือลูกโป่งใบใหญ่ในมือลูกสาวตัวจ้อย ต้นเหตุของเรื่อง
คุณโอมองดูเหตุการณ์ตรงหน้า หวนนึกถึงรปภ. สถานีที่ 15 ที่ทำให้เธอต้องนั่งแท็กซี่ขี้บ่นกลับบ้านยามดึกเพราะสเปรย์ปรับอากาศ ทันใดนั้น เธอก็พลันหงุดหงิดขึ้นมา

“นี่ น้องคะ!”
คุณโอเรียกหญิงสาวที่ลงบันไดเลื่อนมาพร้อมกับเธอ
“รู้มั้ยคะ”
“พี่นะเคยถูกห้ามเข้าสถานีเพราะสเปรย์ปรับอากาศค่าาา”
ผู้หญิงคนนั้นเองก็อยากช่วยแต่ไม่รู้จะเริ่มอย่างไรจึงตามน้ำไปราวกับรู้จักกันมานาน... “อ้าว เกิดอะไรขึ้นคะ”
“อ๋อ มันเป็นกฏของสถานีห้ามนำวัตถุไวไฟเข้าไปค่ะ พอดีวันนั้นพี่ลืมว่าซื้อมาด้วย สรุปคือ ต้องตัดใจไปนั่งแท็กซี่แทน ลำบากมากเลย! แต่เอาจริงๆ อะไรที่อัดแก๊สนี่อันตรายนะคะน้อง ถ้าระเบิดขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ....”
พอเธอพูดจบผู้ชายคนนั้นก็สวนกลับฉับพลัน
“นี่คุณ อย่ายุ่งได้มั้ย? ลูกโป่งที่ไม่ได้อัดแก๊สก็มีถมไ.....”
“แล้ววันนั้นนะ ดึกมากกก..ค่ะ รถไฟเที่ยวสุดท้าย พี่ว่าจะบอกเค้าว่ามันไม่มีแก๊ส แต่ก็นะ.... เราพิสูจน์ไม่ได้ ใครจะรู้”
คุณโอไม่ใส่ใจคนอันธพาล เธอตั้งหน้าตั้งตาพูดต่อไปไม่หยุด ซ้ำยังขู่จะแจ้งความต่อหน้าผู้โดยสารแวดล้อมที่เพิ่มจำนวนมากขึ้น
“โอ๊ย! นี่ถ้าใครได้สิทธิ์มากกว่า พี่ไม่ยอมนะคะ พี่จะแจ้งตำรวจ กล้องวงจรปิดก็มี กลัวอะไร”
“แล้วเสียงลูกโป่งแตกก็ดังยังกับระเบิด ถ้าคนแตกตื่นจะทำยังไง”
“นั่น... เจ้าหน้าที่คะ” “เจ้าหน้าที่.....”
คุณโอเดินผ่านเครื่องตรวจหาโลหะทำทีเป็นสอบถามพูดคุยกับพนักงานรถไฟฟ้า จนกระทั่งพ่อนักเลงนั่นสบถใส่และล่าถอยไปพร้อมลูกสาวของตน
เมื่อสองพ่อลูกเดินคล้อยหลังไป คุณโอจึงเดินกลับมาหาลุงรปภ. ใหม่อีกครั้ง “รบกวนตรวจกระเป๋าให้ด้วยค่ะ” เธอพูดด้วยสีหน้าสดใส ก่อนจะจากลาไปด้วยรอยยิ้มเหนื่อยๆ ของผู้รักษาความปลอดภัยที่มีใบหน้าเหี่ยวย่น
“ขอบคุณมากนะครับ”

Create Date : 15 ธันวาคม 2562 |
|
13 comments |
Last Update : 5 เมษายน 2563 3:19:02 น. |
Counter : 755 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: หอมกร 16 ธันวาคม 2562 8:27:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 16 ธันวาคม 2562 9:23:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: หอมกร 10 กุมภาพันธ์ 2563 14:57:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 10 กุมภาพันธ์ 2563 22:10:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 11 กุมภาพันธ์ 2563 7:29:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: หอมกร 11 กุมภาพันธ์ 2563 12:45:21 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์ |
|
Rss Feed |
| ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]
|
สวัสดีค่ะ รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ ขอบคุณที่แวะมาทักทายและอ่านงานเขียนที่ Blog ซ่อนคำค่ะ
|
|
|
|
จะมาเป็นกำลังใจเล็กๆให้เสมอจ้า