ต้นธันวาแล้วนะ รีบๆหน่อย

สวัสดีค่ะ วันนี้ก็เริ่มต้นเดือนของเดือนสุดท้ายของปีแล้ว (เยี่ยมเลยรอมาตั้งนาน)
แล้วก็เป็นวันแรกที่งานเกษตรของมหาลัยได้เริ่มขึ้นค่ะ จัดจนถึงวันที่11นู่นเลย ตอนแรกแอบดีใจนึกว่าจะได้กลับบ้าน เพราะตั้งแต่มาเรียนที่เชียงใหม่ได้กลับบ้านนานสุดแค่ 6 วันเท่านั้น แต่ก็ไม่ได้รับความเห็นใจเลย เด็กปีหนึ่งห้ามลาตั้งแต่วันที่1-8 พระเจ้า วันพ่อก็ไม่มีละเว้น
มหาลัยทดแทนให้ไปลาวันที่9-13แทน แต่วันที่ 10 มีงานของสาขา วันที่ 12มีเรียนวิชาเมเจอร์ แล้วข้าพเจ้าจะหยุดเรียนได้ยังไงกัน ในเมื่อวันที่19ก็สอบแล้ว ตอนนี้ก็ได้แต่รอให้มันจบๆปีหนึ่งสักที (ทำไมเวลา 4เดือนมันถึงช้าจังฟะ)
งานเกษตรที่มหาลัยก็น่าเดินดูงานดีค่ะ มีตั้งแต่ต้นไม้ยันของกินของใช้ เสียดายที่พ่อกะแม่มาไม่ได้เพราะไกลบ้านมาก ต้นไม้เยอะแยะดี ของกินก็เยอะดี(จากปกติที่ถ้าเป็นวันเสาร์-อาทิตย์กินมาม่าไปเถอะ)
ช่วงนี้ก็เป็นเวลาที่ต้องไปจองหอนอกแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้ไปสักที จนที่ดีๆใกล้มหาลัยมันเต็มไปหมดแล้ว มองหาหอที่ใกล้จากมหาลัยหน่อยก็น่าจะโอเค เพราะยิ่งใกล้มหาลัยก็ยิ่งแพง ราคา2500 ได้ห้องพักกับเครื่องใช้ไฟฟ้าชิ้นเดียว ไกลจากมอสักกิโล 2500 ได้เครื่องใช้ไฟฟ้าครบ ทั้ง ทีวี ตู้เย็น พัดลม โต๊ะ ตู้ เตียง คีย์การ์ด เน็ต เครื่องทำน้ำอุ่น ก็ถือว่าราคาพออยู่คนเดียวได้ ขืนอยู่กับคนอื่นก็ซวยตัวเองอีก เพราะจากที่อยู่กับรูมเมทมาได้เทอมกว่าๆ ก็รู้ว่าไม่สามารถอยู่ได้กันได้ ไม่มีเรื่องทะเลาะกันแต่ดูจากนิยายถ้าอยู่ด้วยกันเราน่าจะเป็นฝ่ายอึดอัดมากกว่า เขาไม่ชอบอะไรเรา เขาก็บอกก็พูดเลย เราก็โอเคพยายามไม่รบกวนเขา เรื่องหลักก็อาจจะเป็นเพราะเสียงนาฬิกาปลุกของเราที่ทำให้เขาตื่นทั้งที่เพิ่งนอนไปได้2-3ชั่วโมง ก็ไม่รู้จะแก้ยังไงดี เราก็พยายามปิดเมื่อได้ยินเสียง แต่บางครั้งมันก็ดังเป็นครั้งที่สองเราถึงได้ยิน อันนี้ก็รู้สึกผิดจริงๆที่ทำให้เขาต้องรำคาญแต่เช้า แต่พอเป็นฝ่ายเราเองก็เกรงใจที่จะบอกไปตรงๆกลัวมีปัญหา เพราะทางนั้น3คน เราแค่คนเดียว พูดไปก็เหมือนหาเรื่องใส่ตัวเองด้วย แต่จะทำไงได้ คนมันนอนเร็ว ตื่นเช้าอ่ะ ช้าสุดก็คือนอนตอนเที่ยงคืนในขณะที่รูมเมท นอนกัน ตี2-3 (ไม่รู้ทำอะไรกันนักหนา) แถมคุยกันเสียงก็ดัง หัวเราะก็ดัง ยังเปิดเพลงดังอีก ห้องข้างๆเขาเคยว่ามาก็ไม่เข็ด เราก็ต้องตื่นมาเพราะเสียงดังทุกคืน แต่ไม่ได้บอกก็แสดงตัวว่าตื่นแล้วนะเพราะเสียงพวกเธอแหละ คลุมโปงเงียบๆฟังตัวเองโดนนินทาบ้าง คนอื่นโดนนินทาบ้าง ก็สนุกดี เพราะกว่าจะนอนหลับอีกทีก็เกือบๆสองชั่วโมง เยี่ยมเลย

และความเห็นก็มักจะไม่ค่อยตรงกันสามคนที่เหลือเท่าไหร่ จึงมักโดนรุมประจำแถมไม่คิดจะฟังเหตุผลเราบ้าง พอแยกมาเดินคนเดียวก็เลยจะถูกหาว่าขี้น้อยใจเป็นประจำ ความจริงไม่ได้ขี้น้อยใจ แต่แยกตัวออกมาบางครั้งเพราะต้องปรับอารมณ์ ปรับความคิด ไม่อยากรู้สึกไม่ดีกับเพื่อน เพราะเวลาแบบนี้จะชอบคิดประจำว่าเขาน่าจะฟังเราบ้างนะ เพื่อนสมัยมัธยมยังฟังเราเลย พยายามจะพูดแสดงเหตุผลที่เราคิดแบบนี้ก็ไม่ได้ ก็เลยต้องใช้เวลาปรับอารมณ์ไม่ให้ตัวเองคิดมาก คิดไปว่าเพื่อนไม่ฟังเราก็ไม่เป็นไร ขอแค่ไม่ทะเลาะกันเป็นเรื่องใหญ่ก็พอ เพราะต้ออยู่กับอีกหลายเดือนกว่ามหาลัยจะเตะออกจากหอใน ก็เดินไปฟังเพลงไป สักพักอารมณ์ดีก็กลับมาเป็นเหหมือนเดิม เรื่องน้อยใจน่ะทำกับพ่อแม่หรือพี่ดีกว่าค่ะ ได้ผลกว่าเยอะ อยากกินก็ได้กิน อยากได้ก็ได้ถ้าสมเหตุสมผลพอ

ความจริงก็เป็นคนที่มีโลกส่วนตัวพอสมควร บางครั้งอยากไปนู่นมานี่ ปกติถ้าเพื่อนไม่ไปด้วยก็จะไปคนเดียวเลย ไม่ค่อยแคร์อะไรอยู่แล้ว ตัวไม่ได้ติดกันจะได้ต้องไปไหนด้วยกันตลอดเวลา แต่มาใช้ชีวิตเด็กหอก็เหมือนอิสระลดลงมั้งคะ อยากไปดูหนังแต่เพื่อนไม่อยากไป จะไปคนเดียวเดี๋ยวหาว่าไม่ชวนไม่รออีก พอรอกลายเป็นว่าเราอดดูหรืออดไปนู่นนี่อย่างที่อยาก ก็ทำใจรอแผ่นล่ะกัน มีครั้งหนึ่งตัดสินใจจะไปดูคนเดียว วันนั้นดันเหลือเมทอยู่ห้องแค่คนเดียวเลยตัดสินใจไม่ไป ทิ้งให้เขาอยู่ห้องคนเดียวคงไม่ได้ ก็อดดู เห็นตัวอย่าง in time มันน่าสนุกอ่ะ เพื่อนสนิทก็บอกว่าหนังมันส์ดี พร้อมปลอบใจว่ารอแผ่นละกันนะ Ok รอแผ่นก็ได้ค่ะ มาเร็วๆนะเดี๋ยวลืม

ธันวานี้ก็เป็นเดือนสุดท้ายของปี53แล้ว รู้สึกดีใจตรงที่อีก3เดือนจะจบปีหนึ่งแล้ว จะได้เริ่มทำอะไรที่อยากทำสักที ทั้งเรียนภาษา เรียนนู่น เรียนนี่ ตอนแรกวางแผนว่าจะเรียนตั้งแต่ปีหนึ่ง แต่ก็หมดสิทธิ์เพราะไม่สะดวกในหลายๆด้าน ใครที่คิดว่าต้องรีบทำอะไรในปีนี้ก็รีบๆหน่อยนะคะเหลือเวลาอีกแค่30วันเอง หรือใครจะเริ่มทำอะไรปีหน้าก็เตรียมตัวดีๆนะคะ

วันนี้หมดเรื่องบ่นล่ะ ใครที่หลงเข้ามาก็ฝันหวานๆนะคะคืนนี้

Create Date : 01 ธันวาคม 2554 Last Update : 1 ธันวาคม 2554 19:50:40 น. Counter : 524 Pageviews.		2 comments
Share Tweet