โรอัลด์ดาห์ลเป็นชื่อหนึ่งที่ประทับใจของผู้อ่านวรรณกรรมเยาวชนจำนวนมากจากหลายยุคหลากสมัยเพราะเอกลักษณ์จากการเล่าเรื่องด้วยภาษาเรียบง่ายประสานเข้ากับจินตนาการอันน่าตื่นเต้นพิศวง และซื่อตรง ทำให้แม้ปัจจุบันก็หาผู้มาเทียบได้ยาก

หนังสือเรื่องนิ้ววิเศษเป็นหนึ่งในหนังสือของโรอัลด์ ดาห์ลที่ผมชอบมากเรื่องราวกล่าวถึงเด็กหญิงผู้มีนิ้ววิเศษที่จะใช้งานได้ในเวลาโกรธจัด และเมื่อเธอชี้นิ้วไปยังใครแล้วคนๆ นั้นก็จะถูกสาปไม่เว้นแม้แต่เพื่อนบ้านอย่างครอบครัวเกร๊กก์ซึ่งชื่นชอบการล่าสัตว์ก็เผลอปลุกความโมโหในตัวเธอจนถูกสาปด้วย

ลึกๆส่วนตัว... ผมเชื่อว่า โรอัลด์ ดาห์ล กำลังแก้แค้นทางความคิดเป็นการโต้กลับต่อความอยุติธรรมผ่านงานเขียน โดยการให้ผู้เล็กน้อย (เด็กผู้หญิง)มีพลังวิเศษในการลงโทษผู้ที่ใหญ่ซึ่งเย่อหยิ่ง จองหอง (ครอบครัวเกร็กก์)

หนังสือเล่มนี้จะเป็นวรรณกรรมเยาวชนที่สั้น(มาก)แต่กลับทิ้งสายพู่แห่งความคิดไว้ยาว... หลังอ่านจบแก่นสารที่ผู้เขียนถ่ายทอดมานั้นดังสะท้อนก้อง ทำให้ผมระลึกถึงคำถามที่เคยคุยเล่นกับเพื่อนๆว่า

"ทำไมพระเจ้าถึงไม่ให้มนุษย์เรามีอำนาจวิเศษเหมือนอย่างซุปเปอร์ฮีโร่ในหนัง"

หลังจากอภิปรายอย่างยาวนานพวกเราสรุปว่า หากมนุษย์มีความสามารถพิเศษอย่างนั้น โลก (ที่ไม่ค่อยสงบสุขสักเท่าไหร่)อาจจะวุ่นวายมากกว่านี้ เพราะเมื่อเราได้รับอำนาจเราก็ไม่อาจรู้ว่าเราจะควบคุมจิตใจของเราไม่ให้หลงใหลจนกลายเป็นทาสของอำนาจนั้นได้หรือไม่

และต่อให้เราคิดว่าสิ่งที่เราตัดสินใจทำลงไปนั้น เหมาะสม... แต่เราจะแน่ใจได้อย่างไรว่าบรรทัดฐานที่เรานำมาใช้วัด เป็นบรรทัดฐานที่ถูกต้องหรือแค่ถูกใจ

แม้เด็กหญิงในเรื่องนิ้ววิเศษจะใช้พลังของเธอในการลงโทษคนนิสัยไม่ดีอย่างครอบครัวเกร็กก์แต่หากวันนึงเธอต้องเผชิญหน้ากับเรื่องยุ่งยากซับซ้อนมากกว่าปัญหาระดับเด็กวัยประถมเธอจะมั่นใจได้อย่างไรว่า เธอยืนข้างสัจจะ มิใช่ความเห็นส่วนตัว!

ถึงเราจะไม่มีนิ้ววิเศษอย่างในหนังสือเล่มนี้(หรืออาจจะมี ฮ่า ฮ่า ฮ่า) แต่ทุกวันนี้เราต่างก็พบว่ามีผู้คนจำนวนมากที่มี "อำนาจ"ในการลงโทษผู้อื่น บางคนมีอำนาจมาก บางคนมีอำนาจน้อยต่างกันตามหน้าที่และตำแหน่งและเราก็ได้พบผู้ที่ใช้อำนาจอย่างถูกต้องเพื่อสร้างสันติ กับผู้ที่ใช้อำนาจเพื่อรับใช้ตนเองจนก่อเกิดความเดือดร้อนทุกหย่อมย่านที่เขาเหยียบย่างถึง

อำนาจเป็นของหวานล้ำค่าที่สวรรค์ประทาน ผู้ใดควบคุมมันได้ อำนาจก็เป็นพรวิเศษแต่ผู้ใดตกเป็นทาสของมัน อำนาจก็กลายเป็นยาพิษเคลือบน้ำตาล

นิ้ววิเศษ...วรรณกรรมเยาวชนอีกเรื่องหนึ่งที่น่าอ่าน ด้วยความที่มีขนาดสั้นมากจึงเหมาะที่จะอ่านอย่างสบายๆ และหากคุณได้อ่านแล้วบางทีคุณอาจตกหลุมรักมนต์วิเศษในตัวอักษรของโรอัลด์ ดาห์ล อย่างผมก็เป็นได้