เย็นวันนึงในกรุงปักกิ่ง..กับความเหงา ....ก่อนอื่น..อยากขอให้ผู้อ่านทุกท่าน ปิดเพลงที่ฟังอยูู่่.. หรือถ้าจะให้ดี..อยากให้อ่าน..เวลาอยู่คนเดียวเงียบๆ.. ถ้าเป็นไปได้..บทความนี้จะเข้าถึงคุณได้มากขึ้น.. ๒๗ พฤษภาคม ๒๕๕๐ ..ครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ว่ะ..ที่เปิดอ่านหนังสือทำมือที่พวกมึงทำให้เล่มนี้ เปิดไป อ่านไป ดูรูปไป แล้วก็ขำอยู่กับตัวเองคนเดียว.. คิดถึงเนอะ..ช่วงเวลาดีๆที่ไม่อาจหวนคืนกลับมาอีกแล้ว คิดถึงชิบหายอ่ะ..ความทรงจำทุกอย่างมันปรากฏชัด อย่างกับทุกสิ่งทุกอย่างมาอยู่ตรงหน้านี่ เวลาเปิดอ่านหนังสือเล่มนี้ แต่ก็ได้แค่คิดถึงเท่านั้นเอง.. เคยบอกกับตัวเองหลายครั้ง..ว่าต้องผ่านมันไปให้ได้ ต้องสู้ ต้องอดทน แล้วมันจะผ่านไป ความเหงา..ความเศร้า..ทุกข์ใจ..ทรมาน.. เหนื่อยแสนเหนื่อย..อ่อนล้าเหลือเกินแล้ว.. แต่ทางข้างหน้ายังอีกยาวนัก..จะทนต่อไปได้ถึงไหนกัน เคยถามตัวเองหลายครั้ง หลายครั้งมากๆ ว่าการตัดสินใจในครั้งนี้ เป็นเรื่องที่ดีที่สุดแล้วเหรอ ..เส้นทางที่ทั้งยาวไกล ทั้งมืดมิด และว่างเปล่า....ดีแล้วเหรอ แต่ก็เคยย้ำกับตัวเอง ย้ำๆๆๆอยู่ทุกครั้งที่มันหวนกลับมาหา ไม่สิ..ไม่ใช่หวนกลับมา..มัน..อยู่ตรงนร้ตลอดเวลา อยู่ข้างๆหัวใจนี่เอง เพียงแค่รอคอยโอกาสแสดงตัวตนเท่่านั้น.. และทุกๆครั้งที่มันแสดงตัวตนขึ้นมา..ประโยคนึงก็จะชัดเจนในใจ.. เฝ้าย้ำอยู่อย่างนั้น จนกว่ามันจะยอมแพ้.. "นี่ไม่ใช่ความเศร้า..แต่เป็นความเหงาที่เลือกเอง.." ในเมื่อได้เลือกไปแล้วที่จะเดินเส้นทางนี้.. ความเหงาก็จะกลายเป็นเพื่อนร่วมทางที่ไม่เคยจากไปไหนไกล.. มักจะเดินผ่านไปผ่านมาให้หัวใจได้ทรมานเล่นๆอยู่เสมอ ...จนวันนึง ความคุ้นชินก็เดินเข้ามาเชื่อมเราเข้าด้วยกัน.. เมื่อได้อยู่ด้วยกันบ่อยๆ ได้ทำความรู้จักกันจริงจัง.. ความเหงาเค้าก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เคยเข้าใจ ความเหงาเพียงช่วยให้เราได้อยู่กับตัวเองมากขึ้น ได้อยู่เงียบๆ เพียงลำพัง.. ณ เวลานั้นเราอาจจะกลัว อาจจะทุกข์ทรมานแทบตาย.. แต่ลองตั้งสติดีๆ แล้วตั้งใจฟังความเงียบที่ความเหงามอบให้สิ.. ... ..... .......... ได้ยินไหม.. ... ... ได้ยินรึเปล่า.. เสียงเสียงนึงที่เรามองข้ามตลอดมา.. ี่เป็นเสียงเดียวกันกับที่เราเริ่มมีนับตั้งแต่จำความได้.. ..เสียงของหัวใจเราเอง.. สิ่งที่.เพื่อนเหงา.มอบให้..คือช่วงเวลา..ที่ีเปิดโอกาสให้เราได้ ใส่ใจหัวใจตัวเอง ฟังเสียงหัวใจ พิจารณาหัวใจ และใคร่ครวญถึงสิ่งที่ผ่านมา.. นานแค่ไหนแล้ว ที่เรามัวแต่สนใจฟังเสียงต่างๆรอบตัว นานแค่ไหนแล้ว ที่ความสนใจของเราเริ่มห่างไกลออกไปทุกที นานแค่ไหนแล้ว ที่เรามัวแต่ใส่ใจกับอวัยวะ๓๒ส่วนให้ดูดี ดูสวยงาม ใช้ผลิตภัณฑ์ต่างๆมากมายบำรุงดูแลอวัยวะเหล่านั้น.. แล้วละเลยที่จะใส่ใจอวัยวะอีกส่วนนึงไป.. นานแค่ไหนแล้ว..ที่เสียงของหัวใจตัวเองถูกมองข้าม.. ... วันนี้.เพื่อนเหงา.มาเพื่อช่วยเตือนสติเรา.. เพื่อนเหงาเตือนให้เราใส่ใจหัวใจตัวเองมากกว่านี้.. เพื่อนเหงาเตือนให้รู้ ว่าแท้จริงแล้วหัวใจนั้นสำคัญเพียงไหน.. ในยามที่เพื่อนเหงามาหา.. ในยามที่เราไม่มีใคร.. ในยามที่เราอยู่ลำพังเดียวดาย.. สิ่งเดียวที่จะอยู่กับเราเสมอและตลอดไป.. ก็คือหัวใจเราเอง.. ... อื่มม..บล๊อกนี้จะออกแนวพร่ำเพ้อ เพ้อเจ้อ ตามอารม์ืของจขบ. เพราะงั้นใครอ่านแล้วรู้สึกเบื่อ หน่ายๆก็..ขออภัยด้วยละกันค่ะ แหะๆๆ   Create Date : 27 พฤษภาคม 2550 10 comments Last Update : 4 ตุลาคม 2550 4:01:45 น. Counter : 551 Pageviews. Share Tweet

เย้.... คนแรก Yahoooooo   โดย: Kurt Narris 27 พฤษภาคม 2550 20:43:49 น.

เหงาเหรอคะ   โดย: antz_anita 28 พฤษภาคม 2550 12:02:55 น.

^^ หัวใจของเรามักจะถูกละเลยจริงๆครับ ผมเองก็ละเลยไปหลายรอบ มัวแต่ไปสนใจคนอื่นจนตัวเองเจ็บเอง - -*   โดย: nanoguy 28 พฤษภาคม 2550 13:42:14 น.

เต็งเอง อ่านแล้ว..เครียดฟระ แต่มันก็้เป็นเรื่องจริง   โดย: เต็ง IP: 124.121.93.8 29 พฤษภาคม 2550 22:00:25 น.

อพัเรื่องนายกละล่ะ   โดย: PADAPA--DOO 31 พฤษภาคม 2550 12:12:02 น.

สิ่งที่เราเลือกแล้ว อย่าเสียใจ อย่าหวาดกลัวครับ บอกให้ปิดเพลงแต่เอาเพลงมาฝาก รบกวนฟังเพลงสัก3นาทีนะครับ อักษรจีนบนหัวข้อข้างบนตัวที่สี่ เกี่ยวกับตัวหนังสือ หรืออักษรหรือป่าว คุ้นๆตาแต่ออกเสียงไม่ถูก จือ หรือป่าวน้า ง.งูสี่ตัว   โดย: อุกเงียว 11 มิถุนายน 2550 1:46:19 น.

เคยเหงาเหมือนกัน เข้าใจดีเลยครับ สิบสามคดีสยองลงจบแล้วนะครับ ช่วงเค้าเฮกัน ผมก็ดันมาป่วยเสียอีก นอนมากจนเริ่มเพี้ยนแล้วครับ วันสองวันมานี้เลยมาทำอะไรไร้สาระมาให้อ่านกัน แวะไปนะครับ กับ แมวรักคนII (8 สุดยอด...)   โดย: อุกเงียว 23 กรกฎาคม 2550 10:48:07 น.

มาเพ้อตาม จขบ. เอ่อ ขอถามนอกเรื่องนิดนึงครับ เห็นบอกในบล็อกน้องนาโน ว่าไปดู Competition ของบัณฑิตมา..... มันเป็นหนังเกี่ยวกับอะไรครับ? ขอทราบไว้ประดับความรู้นิดนึง...   โดย: คำห้วน-lopzang-เฉือนคำรัก 6 สิงหาคม 2550 18:29:14 น.

มาดูบล็อกของคนใจบุญ ถึงจนแต่ไม่จนใจ   โดย: postsmile IP: 58.64.53.211 11 สิงหาคม 2550 19:39:46 น.

มาขอบคุณเรื่องการ์ตูนแมวครับ คงไม่ได้เขียนอีกแล้วแหล่ะ ทดลองทำเฉยๆ เสียดายตัวละครเหมือนกัน เข้าใจมุขหมัดกับเชื้อรา แสดงว่าเคยเป็นใช่ป่ะ เลี้ยงแมวป่าวครับเนี่ย ยังไม่เคยถามเลย รักแมวกันเนาะ   โดย: อุกเงียว 15 สิงหาคม 2550 9:24:39 น.