กินเข้าไปด๊ายยย
สวัสดีค่ะทุกท่านมีเรื่องจะเล่าให้ฟังเมื่อวานนี้..วันศุกร์วันแห่งความวุ่นวาย และหายนะของกระเพาะเจ้าของบล๊อกตื่นเช้ามา..เจ็ดโมงครึ่งล้างหน้า แต่งตัว เบิกกระเพาะรับวันใหม่ด้วย จีโร่วจร่วน หรือก็คือเนื้อไก่ทอดคลุกผักกาดกับน้ำสลัดนิดนึงห่อด้วยแผ่นแป้งออกมารูปร่างเหมือนโรตีแต่ใหญ่กว่าหน่อยถือไปเดินไปกินไปอร่อยไป ไม่ทันไรก็หมดแท่งซะละยังไม่อิ่มเลยง่าา..แต่ช่างเหอะ..ต้องเข้าเรียนละ..ทนหน่อยวะสองชั่วโมงต่อมา..น้ำย่อยกำลังทำงานเต็มที่ด้วยความเห็นห่วงผนังกระเพาะก็เลยยัด จีตั้นปิ่ง-- อาหารว่างของจีนชนิดหนึ่ง(ซึ่งกลายเป็นอาหารหลักของหนูไปแล้วค่ะ กินทุกวันเลย)ทำจากแป้งแผ่นกลมๆ ทอดบนกระทะผัดไท ตีไข่ใส่ลงไปตรงกลางทาซอสเค็มๆหวานๆ ป้ายๆแปะๆน้ำจิ้มเผ็ดนิดนึงวางผักกาดหอมลงไปหนึ่งใบ พับครึ่งแล้วใส่ถุง...เฮ้อออ...อาหย่อยยยราคาก็ถูกมากมาย..หยวนเดียวเท่านั้น(ห้าบาท)ดีกว่าไปกินมันฝรั่งอบกรอบใส่ผงชูรสตั้งเยอะกินเข้าไปสองอันติดต่อกัน ระหว่างยืนอยู่บนรถเมล์แน่นขนัด กลิ่นแรงใช้ได้เลย แต่..หุหุหุ ไม่สนล่ะค่ะ เพราะนี่คือแผ่นดินจีน ฮาาาาาถึงที่หมายแรกของวันคือ หอพักของเพื่อนหนุ่ม..ที่ไม่ใช่แฟนจัดการธุระเสร็จก้ ถือวิสาสะไปค้นตู้เย็นของมัน เจอถาดช๊อคโกแลต เฟอเรโร่ รอตเชอร์ ส่งแสงประกายทองวิบวับของสินค้าชั้นสูงราคาแพงขนิดที่เราไม่อาจตัดใจซื้อเองมากระทบต่อมน้ำลายหึหึหึ เสร็จกรูเมื่อมีช๊อคโกแลตก็ต้องมีวิปครีมเป็นของเคียง จริงไหมคะไอ้เพื่อนรักนี่มันก็รสนิยมดีเหลือเกิน..มีวิปครีมกระป๋องแบบฉีดฟู่ๆได้อยู่ประจำตู้เย็นหึหึหึ...เสร็จกรูปาดริมฝีปากด้วยปลายลิ้นเพื่อทำลายหลักฐานเสร็จก็ออกเดินทาง(หาของกิน)ต่อดีกว่าค่ะเป้าหมายต่อไปคือสถานทูตไทย ณ กรุงปักกิ่งการเดินทางเริ่มต้นจากสถานีรถไฟฟ้าหนูก็เดินๆไป..ไม่ได้ตั้งใจเลยนะคะ แต่กลิ่นมันลอยมาเย้ายวนหนูเองหนูไม่ผิดน๊าาาาาาาาาอร่อยจริงๆไก่ตี้เที๋ย(มันไม่ได้ชื่อนี่หรอกค่ะ แต่พอดีมันมักจะขายอยู่ตรงสถานีรถไฟฟ้าหรือตี้เที๋ย ก็เลยเรียกมันอย่างนั้นแหละ เหอะๆ)---เนื้อไก่หมักย่างไฟอ่อนๆหอมกรุ่นหั่นๆสับๆผสมแตงกวากะผักกาดหอมซอยราด่ซอสเปรี้ยวๆกับพริกป่นนิดนึงยัดทั้งหมดลงไปกลางขนมปังกลมๆหนานุ่มกัดลงไปคำโตๆท่ามกลางอากาศหนาวๆของปักกิ่งอืมมม...จากนั้นก็ ขึ้นรถไฟฟ้า ลงรถไฟฟ้าใต้ดิน เปลี่ยนสายรถ เดินเท้าต่่ออีกประมาณกิโลครึ่งถึงจะถึงสถานทูต..เฮ้อออ..เดินเท้าท่ามกลางสายฝนพรำ..อา...เสียพลังงานค่ะหิวววววว อร๊ากกกกกกกออกเดินทางมุ่งหน้าสู่เป้าหมายต่อไป..แหล่งชอปปิ้งชั้นดีซีตาน..นั่งแท็กซี่ไปก็คิดไป..เอ..ซีตาน..มีอะไรน่ากินหว่า(คือคนอื่นเค้าไปชอป แต่หนูไปกินค่ะ ฮาาา)ผ่านจตุรัสเทียนอันเหมิน เห็นหน้าประธานเหมาเด่นเป็นสง่าก็คิดว่า..เอ..จะมีเสี่ยวหลงเปาขายมั้ยหว่า(เกี่ยวกันมั้ยยย)มาถึงที่แล้ว..จัดการธุระซึ่งกินเวลานานมากกกกกกนานจนน้องกระเพาะอุทรณ์เป็นเสียงโครกครากฟังดูน่าสงสารธุระเสร็จปุ๊บก็ออกมาเดินถนน สอดส่ายสายตามองหาของกินทันทีแต่..นะ..แหล่งชอป..ไม่่ใช่แหล่งชือ(ชือภาษาจีนแปลว่ากินค่ะ)ไม่มีอะไรน่ากินเล้ยยย..ให้ตายสิพับผ่ายืนหันซ้ายส่ายขวาอยู่กับที่ด้วยความขัดใจ เพื่อนๆก็เลยชวนให้เดินลึกเข้าไปอีกหน่อย เผื่อจะเจอร้านถูกใจเดินไปๆ..ชักเริ่มนึกขึ้นได้ ว่าเมื่อคราวก่อนที่มา..กินอะไรไปบ้างหว่า..ซีตาน...อืม...เลี้ยวตรงนี้..เดินตรงไป..อ๋าาาาาาาาาาเครปเครปปปปปเครปปปปปปปปปกรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ--- แผ่นเครปอันใหญ่ๆ บีบวิปครีมลงไปหนาๆเป็นการรองพื้นวางกล้วยหอมหั่นลงไปที่ละชิ้นๆราดด้วยไซรัปช๊อคโกแลตม้วนๆเข้าด้วยกัน กัดเข้าไปก็เจอ วิปครีมข้างในที่ถูกม้วนอัดกันแน่นๆนุ่นๆหนาๆ..จากนั้นก็จะสัมผัสถึงกล้วยหอมหวานๆ ผสมช๊อคโกแลตนิดๆอร๊ายยยยย..ได้เครปประทังชีวิตไปซักครู่..ก็ออกเดินทางหาอาหารหลักต่อเฮ้ย..นั่น..ซิสเลอร์ซิสเลอร์สาขาเมืองจีน..อื่มมม...น่าสนจายยยป้ะ..ไปลองกันเพื่อนผลการสำรวจ..ไม่ต่างจากไทยเท่าไหร่แค่แพงกว่าประมาณครึ่งเท่า(เหะ..ใช้คำถูกรึเปล่างิ..เอ่อ..อย่างเช่นสลัดบาร์ ที่ไทยจะ ร้อยหกสิบบาท ที่นี่จะ สองร้อยสิบบาท แบบนี้)และด้วยเหตุนี้เอง..หนูเลยซัดไป..เอิ่ม..ซุปเห็ด หนึ่งชามต้มยำไก่ สามชาม(อันนี้อร่อยมากๆ อร่อยกว่าที่ไทยอีกง่ะ..จริงๆ)สลัดพูนๆ หนึุ่่งจานเสต็กไก หนึ่งชิ้น่ เสต็กหมู หนึ่งชิ้นมันบด หนึ่งก้อนเมลอน ชิ้นนึง..ก็แหม..จ่ายแพง..ก็ต้องกินให้คุ้มสิคะกะว่า..โอย..อิ่มละ..วันนี้ไม่กินอะไรแล้วว่อย อืดโคตรๆแต่..หนูลืมไปว่าอีกหนึ่งชั่วโมงข้างหน้า..มีนัดกับเพื่อนๆร่วมห้องค่ะหนึ่งทุ่มตรง ร้านอาหารจีนสุดหรูหน้ามหาลัยบอกเพื่อนๆว่ากินมาแล้ว..ไม่กินได้ไหม พวกมันก็ไม่ฟังเล้ยยไม่กินก็ได้..แต่ต้องหารด้วยนะเฟ่ย..เลวววววววพูดมาอย่างนี้ กรุก็ต้องกินให้คุ้มซิวะเคราะห์ซ้ำกรรมซัด..ดันเป็นวันเกิดเพื่อนคนนึงซะด้วยแน่นอนค่ะ..อย่างที่ท่านคิดอยู่..เค้กมีเค้กก้อนโตๆขนาดสามปอนด์ราดช๊อคโกแลตมาวางอยู่ตรงหน้าเอื๊อกก..คุณพระคุณเจ้าช่วยด้วยคุณน้องกระเพาะ..อดทนหน่อยนะลูกนะเปิบบบบบบบบบบสองชั่วโมงผ่านไปกับอาหารประมาณแปดอย่างเริ่มจาก - เต้าหู้ทอดผัดซีอิ๊ว..อันนี้งั้นๆ..ตามด้วย - พาสต้าเห็ดอบชีส..พระเจ้า..ชีสสสสสส...อร๊ากกก- เต้าหู้ผัดน้ำหวานๆอะไรไม่รู้..อร่อยดี..ชอบบบ- ปอเปี๊ยะทอดหั่นเป็นชิ้นๆ- ไก่ผัดเผ็ด..เฉยๆแฮะ..สู้ของไทยไม่ได้- เสี่ยวหลงเปา..งืมม..กัดไปแล้วมีน้ำซุปร้อนๆทะลักออกมา..อาาา- เต้าหู้ไข่อบชีส..อีกแล้ว..ชีสสสสสส...อร๊ากกกก- ปลาตัวผอมๆเล็กๆแต่พุงป่องไปด้วยไข่เม็ดเล็กๆมหาศาล ย่างซีอิ๊ว บีบมะนาวราดลงไป...อร๊ายยยยยย..ซรู๊ดดด- เมนูหลัก..เป็ดปักกิ่ง..โอ้ววว..หนังกรอบๆ กัดลงไปแล้วละลายในปากเนื้อหวานๆจิ้มกับน้ำจิ้มเค็มได้ลงตัวสุดยอด...พ่อแก้วแม่แก้ว..สวรรค์ชัดๆ..หนูเลยลืมตัว..เผลอใจซัดไปคนเดียวประมาณหนึ่งในสี่ของตัวรู้สึกตัวอีกทีก็..รู้สึกอึดอัดมากมายที่ตรงกลางลำตัวเช้ดดดดดดดดดป่องป่องงงงงงอร๊ากกกกกกกกกก.....คืนนั้น..กลับถึงหอไปด้วยความอืดและสำนึกผิดอย่างแรงไม่น่าเลยกรู..แงๆๆๆ...พรุ่งนี้จะไม่กินแล้วจะอดข้าวซักสองวัน..คอยดูนะฮือออ...แงๆๆแต่..หึหึหึ..ก็คงจะรู้กันนะคะ..ว่าทำได้จริงหรือเปล่าจบละๆ