"Look deep,deep into nature,and then you will understand everything better" ...Albert Einstein
Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2550
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
21 สิงหาคม 2550
 
All Blogs
 
เรื่องเก่าเล่าใหม่

นี่เขียนไว้นานแล้วแหละ
เอามาเล่าใหม่อีกรอบ
เพราะชีวิตช่วงนี้กำลังซ้ำรอยเดิมยังไงชอบกล



............................................
เกือบปีแล้ว..นับจากวันที่ได้รู้ว่าจะได้มาที่นี่
วันนั้น..ตอนนั้น..เคยคิดว่ามันเป็น.."โชค"ชะตา
แต่ต่อมา..
วันนี้..ตอนนี้..ถึงได้รู้ ว่ามันเป็น..ชะตา"กรรม" ต่างหาก


คือว่า..เรื่องมันเกิดขึ้นในวันธรรมดาๆอันว่างเปล่าวันหนึ่งของข้าพเจ้าเอง
วันนั้นจำได้ว่าตื่นมาสายๆตามปกติวิสัยเด็กขี้เกียจ

อาบน้ำอาบท่า กำลังคิดๆว่ามื้อสายนี้จะกินอะไรดีหว่า
ท่านคุณแม่ก็เดินมาเคาะประตูห้องน้ำ บอกว่า มีโทรศัพท์

ไอ้เราก็งง ปกติถ้าแม่เห็นว่าลูกสาวอยู่ในห้องน้ำ
ก็จะถามแทนเลยว่าใคร แล้วจะให้โทรกลับ
แต่ครั้งนี้...มาแปลกแฮะ

พอดี๊...พอดีกับที่จะออกปากให้ถามไปว่าใคร
ก็ได้ยินเสียงแม่ลอดผ่านประตูห้องน้ำเข้ามาว่า
"ก.พ.โทรมาลูก"

ด้วยความเร็วที่จนบัดนี้ตัวเองก็ยังงงว่าทำได้ยังไง
ข้าพเจ้าเช็ดตัวซับหน้าพันผ้าแล้วออกมายืนกระโจมอก
คว้าได้โทรศัพท์จากมือแม่ ก็กรอกเสียงลงไปตามสาย
"ฮาโหล"
...
.....
.......
..........
มารู้สึกตัวอีกทีก็กลายเป็นนักเรียนทุนซะแล้วเรา



ไม่ได้หวัง
ไม่ได้เศร้า


วันที่ประกาศผลทุน..
ชื่อ น.ส.ณิชา ปรากฏชัดเจนบนจอคอมพิวเตอร์
..คนนั้นเองเหรอ อืม..ดีแล้วล่ะ เค้าเก่งจริงๆ เหมาะแล้วที่ได้
..ก็จบ


แต่พอมาถามกันอย่างนี้.."หนูสนใจจะรับทุนนี้ไหมคะ"
ใครมันจะปฏิเสธได้ล่ะ



หมวยไทยจะได้ไปลุยเมืองจีนแล้ววววว



................................................


โอเค..สรุปว่า วันที่ยี่สิบแปดเดือนแปดของปีพุทธศักราชสองพันห้าร้อนสี่สิบแปด
หมวยไทยคนนึงก็ได้มาเหยียบแผ่นดินจีน..

ใจนึงก็คิดๆด้วยความรู้สึกแปลกๆว่า
...ณ แผ่นดินนี้ แผ่นดินผืนใหญ่ที่บรรพบุรุษของเราได้เกิดและเติบโตมา
ทั้ง อาเหล่าม่า อาเหล่ากง อากง อาม่า..
"ตอนนี้ อั๊วได้กลับมาเยี่ยมถิ่นฐานบ้านเกิดแทนทุกคนแล้วน่ออ"


แต่..อีกใจนึงก็อดคิดไม่ได้ว่า..
"แหม..ไอ้แผ่นดินเนี่ย..
บรรพบุรุษกรูอุตส่าห์ดิ้นรนอพยพหนีออกไป..
แล้วกรุจะกลับมาอีกทำซาลาเปาอะไรฟะ!!!"


แต่เอาเหอะ..คงจะเป็น...ชะตา..

"กรรม..
เฮ้ยย..แกสองคนได้ไปอยู่ ม.ปักกิ่ง เหรอเนี่ย
งั้นฉันก็ต้องอยู่ที่นี่คนเดียวอ่ะสิ..เวรร"
ไปถึงปักกิ่งไม่ทันไร ไอ้คุณเพื่อนร่วมทุนสองคน ก็ร่ำลาจากไปซะงั้น


ถึงจะไม่ได้ไกลกันมากแต่ก็ทำให้ เด็กหมวยต่างถิ่นคนนี้เริ่มรู้สึกได้ถึงความว้าเหว่
ถึงจะแค่นิดดียวก็เหอะนะ..



หอพักหอแรกในชีวิตก็ "ดีกว่าที่คิด..เล็กไปนิด แคบไปหน่อย แต่โดยรวมก็ใช้ได้ล่ะนะ"..นี่คือความรู้สึกแรก ในหอสิบเจ็ด ห้องสองสามแปด


ต่อมา.."เอ..ทำไมห้องนี้มันมืดๆมนๆหม่นแสงอะไรยังงี้ล่ะ ไม่ได้ใช้หลอดไฟฟลูออเรสเซนส์ล่ะสิเนี่ย..แย่จริง"

ต่อมา..'กรุมาทำอะไรอยู่ในห้องแคบๆนี่คนเดียวฟะเนี่ย'


ต่อมา..'แมร่งงง หนาวว้อยยย เมื่อไรจะเปิดฮีตเตอร์ให้ซะที แงงง แดดก็ไม่มี ลมก็สุดจะแรง มีแต่เศษใบไม้แห้ง กับซากต้นไม้ไร้ใบ จะออกไปไหนก็ไม่ได้ หนาววว..'


ต่อมาอีก 'บ้านจ๋า...บ้านนน อยากกลับบ้านจังเลยน๊า..เมืองไทยอุ่นๆชื้นๆ ไม่สบายตัวแต่สบายใจเนอะ'


ต่อมาไม่นาน 'ทำไมตอนนั้นถึงเลือกรับทุนมาได้กันหว่า..ใช้อะไรคิด ใช้อะไรสั่งการให้เซ็นรับทุนฟระ..ตาตุ่ม???'


แล้วก็ 'ฮือออ...อยากกลับบ้าน อยากกลับบ้านน..ไม่เอาแล้ว..ไม่อยู่แล้วได้มั้ยอ่ะ..แงๆๆๆ'


'สิ่งศักดิ์สิทธิ์..ได้โปรดเถอะค่ะ..ความสุขมันหนีหายไปไหนหมด..ขอความสุขกลับมาซักนิดจะได้ไหม'


'อืมม..สิ่งศักดิ์สิทธิ์..ขอเปลี่ยนใหม่นะคะ..ขอแค่เอาความทุกข์ออกไปก็พอ..ไม่เอาความสุขแล้วก็ได้ค่ะ..แต่ช่วยเอาความุกข์นี้ออกไปทีเถอะนะ'

T_____T

...และแล้ว..หลังจากนอนป่วยไข้ขึ้นไปสองวันสองคืน

หมวยไทยก็ค้นพบสัจธรรมชีวิต..

จะเศร้าไปเพื่ออะไรเนี่ย..เสียเวลา
จะอยากกลับบ้านไปเพื่อออ..มีปัญญากลับมั้ยเล่า พร่ำเพ้ออยู่ได้
งี่เง่าน่า..

บ้านน่ะ..ใช่ว่าจะมีได้แค่ที่เมืองไทยนี่นา..
สร้างเฟรนไชน์บ้านขึ้นมาอีกสาขาจะป็นอะไรไปล่ะ..เนอะ
(ทฤษฎีโลกไหนก็ไม่ทราบนะคะ แต่ได้ผลทีเดียวแหละ)


ไม่นานต่อมา สมาชิกในบ้านสาขาใหม่ของหมวยไทยมีดังนี้
สถานะ-แม่ ---------- น.ส.โอ๋
-ลูกคนโต ----- หมวยทราย
-ลูกคนเล็ก ---- น้องนัน
-คุณครู -------- อ๋อม
-แม่ครัว -------- คิ้ว
-นักดนตรี ------ ชัช
-ผีบ้านผีเรือน --- ฝ้าย
และ..เพื่อนบ้านผู้ดูแล..คุณพี่โบ

ทุกๆวัน บ้านหลังเล็กในหอสิบเจ็ด จะจัดงานปาร์ตี้สุกี้(ต้มวุ้นเส้นเปล่าๆ)ล้มวงกินกันอย่างครื้นเครง...(อนาถมั้ยล่ะเด็กไทย)

หากคุณเดินผ่านหน้าบ้านหลังนี้..
ก็ไม่ต้องตกใจไปหรอก ถ้าบังเอิญได้ยินเสียงของคุณแม่โอ๋
กำลังดุลูกสาวคนโตว่าอย่าแกล้งน้อง
หรือเสียงคุณครูอ๋อมกำลังช่วยแม่ครัวคิ้วหั่นแครอท
หรือเสียงดนตรีแปร่งๆแปลกหูของนายชัช
ที่แม้แต่ผีบ้านผีเรือนยังทนฟังไม่ได้ ต้องหายตัวกลับเข้าศาลเจ้าอยู่บ่อยครั้ง
(ล้อเล่นนะเพื่อน เล่นเพราะจ๊ะ ฮา)

แต่ถ้าคุณลองฟังให้ดีๆ..คุณจะได้ยินเสียงหัวเราะแสนจะอุบาทก์ดังแทรกขึ้นมาป็นระยะๆ --- วะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ

เป็นบ้านที่ เอ่อ..ไม่คอยจะเข้าท่าเท่าไหร่นักว่าไหม..แต่ก็เอาน่า..
แค่ทำให้สมาชิกทุกคนมีความสุขได้ก็พอแล้วนี่นา





Create Date : 21 สิงหาคม 2550
Last Update : 4 ตุลาคม 2550 4:03:01 น. 1 comments
Counter : 368 Pageviews.

 
พยายามเข้านะคะ สู้ๆ


แผงหนังสือที่เป็นแบ็กกราวด์นี่ เล่มคังซีเด่นขึ้นมาเลย 55


โดย: แพนด้ามหาภัย วันที่: 23 สิงหาคม 2550 เวลา:12:07:58 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

N'SinE
Location :
ฺปักกิ่ง China

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




---- สวัสดีชาวโลก (-/|\-) ----
document.body.style.color="black"
Friends' blogs
[Add N'SinE's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.