I'm used to be lonely, feeling like i've got no friends at all in this world. I fully understand your feeling but then I found out later that sometimes being with yourself make you feel happier than being with someone else. I used to feel worthless when I went to some place by myself but now I think it's very convenience for me to go to some place alone. What I'm trying to say is yourself is the best friend of you. You can have a friend but if you can't find someone who you think he/she is good enough, youself if the best friend of you. However, you need to have friends because in some situation, you can't do it without friends. My suggestion is be yourself, happy with everyday and everything you do. If you feel happy from the inside, it shows on the outside of you and when people seeing you are being happy, they will think that you're very attractive and they would want to be your friends.
I apologize that I have to type my comment in English because the comp i'm using doesn't have Thai fonts, but I hope you'll understand it.

อาการที่เป็นคือการคับข้องใจ แต่ไม่ว่ายังไง พี่เป็นห่วงเอ็งนะ มันเลื่อนลอย กลัวว่าจะหลุดไปในทางที่ไม่ดี

ไม่มีใครทำร้ายได้เท่าตัวเอง ทำตัวเราเอง ปั่นหัวตัวเอง

เป็นเหมือนหลายๆคนเลย
พอเข้า ม.แล้วอยู่กับตัวเองบ่อย
อย่าปลีกวิเวกบ่อยเลยเน้อ เหงาเปล่าๆ
อย่างน้อยๆ ทำตัวไร้สาระไปก้อได้ ไม่มีใครว่าหรอก (ที่ม.นะ)
ไม่ก็ไปทำตัวค๊องๆ อ่านหนังสือในหอสมุดคนเดียวก็ได้ ยังดีกว่าการที่เดินคนเดียวอ่ะ มันเหงา


ปล* ใกล้จะเป็นพวกปฏิเสธสังคมรึเปล่าเนี่ย
ไม่ดีนะ (ล้อเล่นๆ อย่าเปนจริงๆล่ะแบงค์)

มันเป็นแค่ช่วงนึงของชีวิตครับน้อง เมื่อก่อนพี่ก้อเคยเกือบๆคล้ายแบบนี้ อิอิ

อย่าเพิ่งจิตตกฟุ้งซ่านไปเอ็ง..
หาอย่างอื่นทำมั่งสิวะ..

รออ่านเรื่องน้องเหมียวอยู่น้า

ปล* ว่างๆถ่ายรูปน้องแพนเค้กมาให้ดูบ้างจิ อยากเหน
น่ารักดี