|
ใกล้จะส่งงาน Project
ใกล้วันส่งงานเข้ามาแล้ว แต่ตัวเราเองยังไม่มีอะไรจะพิมพ์เลย - -"
มีหลายเรื่องอยู่ในใจกะว่าจะมาเล่าในนี้ แต่ก็เกิดอารมณ์ขี้เกียจพิมพ์ซะงั้นได้
เรื่องฝึกงานนั้นเราได้รับอะไรหลายๆอย่าง ทั้งด้านดี-ไม่ดีของที่นี่ สุดท้ายแล้วทำให้
เรารู้จักคำว่า"เวลา"มากขึ้นเป็นกองทีเดียว เช่น วันหยุด จะได้หยุดแค่เฉพาะวันอาทิตย์เท่านั้น วันนั้นมีค่าอย่างมากมาย กลับมาไม่ได้ทำอะไร มัวแต่นั่งเล่นเกม เพราะว่าเครียดจากเรื่องงาน
หรือวันทำงานนั้นเวลาช่างผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน ยังไม่ทันทำอะไรก็หมดไปอีกวันแระ
เป็นต้น เอาเรื่องพอจะ update ก่อนละกัน เมื่อวันเสาร์และก่อนหน้านั้นต้องขอขอบคุณพี่ operator และเพื่อนอีกคนที่ช่วยปีนเครื่อง Trepko ให้ ซึ่งจริงๆแล้วพอจะปีนขึ้่นไป
ได้เองแหละแต่เรากลัวอ่ะ ไม่มีบันไดเลย ต้องอาศัยเหยียบโน่นที นี่ที ทำให้ไม่กล้าปีนขึ้นไป
ต้องขอบขอบคุณบุคคลทั้งสองนี้ที่ช่วยเก็บข้อมูลให้ โดยเฉพาะเพื่อนคนนั้นที่ช่วยเราปีนขึ้นไปถึง 4 ครั้ง แถมถ่ายรูปให้ด้วย งาน Project อันนี้ดูเหมือนสนุกแต่ก็มีอุปสรรคมาก
มายก่ายกอง(ส่วนนี้ค่อยมาแจกแจงละกัน)
- - - ไหนๆก็มีอารมณ์พิมพ์แล้วก็จะเอาหนังที่ไปดูมาเล่าให้ฟังละกัน
หนังเรื่องที่จะเล่าให้ฟังนั้นเป็นเรื่องแรกที่เรานั่งดูในโรงหนังแล้วร้องไห้อย่างแรง!!!
มีบางครั้งจะลุกออกจากที่นั่งนั้นเลย เพราะทนไม่ไหว
ร้องไห้มากเกิน(นั่งซึ้งจริงๆ) ขอไม่เอ่ยชื่อตัวละคร เพราะจำชื่อไม่ค่อยได้แล้ว
เรื่องโดยคร่าวๆมีอยู่ว่า
พระเอกกับนางเอกเจอกันตั้งแต่มัธยมปลายมีเรื่องราวต่างๆมากมายที่ทำให้ทั้งสองคนผูกพันกันและสัญญาว่าจะกลับมาที่นี่ด้วยกันอีกครั้งในทุกๆปี
พระเอกเพิ่งมารู้ตัวเองว่าป่วยเป็นโรคมะเร็ง(แอบน้ำเน่าตรงนี้แหละ)
ก็เลยไม่อยากให้นางเอกต้องเป็นทุกข์ไปด้วยเลยตัดสินใจไม่ยุ่งเกี่ยว
นางเอกคิดว่าทำไมทำอย่างนี้ เพราะอะไร??? ทำไม???
ได้แต่เฝ้ารอพระเอกนะ(แต่ก็เรียนนะ ไม่ใช่นั่งอยู่เฉยๆ)
แต่แล้วมีคนหนึ่งเข้ามาจีบนางเอก ผู้ชายคนนี้เป็นคนดีมาก คอยเอาใจ คอยดูแล แทคแคร์
และที่สำำคัญคือ จริงใจกับนางเอกจริงๆ
มีอยู่วันหนึ่งนางเอกต้องไปสถานที่ที่ทุกปีต้องมาที่นี่อีกครั้ง
วันนั้นนางเอกเจอเพื่อนพระเอกเลยถามไปว่า พระเอกเป็นไงบ้าง แล้วทำไมเค้าไม่มา
เพื่อนพระเอกหลุดปากไปว่า พระเอกเป็นโรคมะเร็งอยู่อีกไม่นาน
นางเอกรู้ก็ว่าทำไมไม่บอกกันและจะกลับไปหาพระเอกที่นอนป่วยอยู่
ส่วนผู้ชายที่แสนดีคนนั้นเค้าพยายามขอนางเอกว่าอย่าไปเลย
แต่นางเอกเลือกที่จะกลับไปหาพระเอกที่นอนป่วยอยู่ ขอปฏิบัติ ดูแลอย่างใกล้ชิด
เพราะคำว่า "ความรัก" และ "ความผูกพัน" ที่มีต่อพระเอก พระเอกก็เป็น
เช่นนั้นเหมือนกัน ในระหว่างที่นางเอกกลับมานั้น ทั้งสองคนได้ใช้เวลา
เพียงอันสั้นอยู่ด้วยกันและมีความสุขมากด้วย สุดท้ายพระเอกก็จากไป เมื่อเวลาผ่านไป นางเอกนึกถึงเรื่องราวนั้นทำให้คิดว่า ถ้าวันนั้นไม่เจอเธอก็ไม่มีเรื่องที่น่าจดจำอย่างนี้และ
คงไม่มีใครแทนที่เธอได้(จำคำพูดนางเอกได้ไม่หมด มัวแต่กำลังร้องไห้อยู่)
ตอนแรกๆดูแล้วเครียดพอมากลางๆเรื่องเริ่มร้องไห้จนจบเรื่องเลย ตอนที่ร้องไห้ก็มีตอนที่
ผู้ชายคนใหม่ให้่แหวนสัญญาไว้กับนางเอกและนางเอกก็สัญญาไว้แล้ว(คิดว่านางเอกก็รักแต่ก็ไม่เท่าพระเอก)
ตอนนั้นคิดว่าทำไมนางเอกไม่เอาผู้ชายคนนั้นไปซะ เค้าดีทุกอย่างแต่สุดท้ายก็ขอเลือกที่จะอยู่กับ
พระเอกก็เพราะเหตุผลที่กล่าวมาข้างต้น อีกตอนหนึ่งก็คือตอนที่พระเอกพูดกับนางเอกตอนที่ป่วยอยู
่และตอนสุดท้ายที่พอจะจำได้คือ ตอนที่นางเอกตัดสินใจที่จะกลับไปหาพระเอก
เรื่องนี้พระเอกหน้าตาพอใช้ได้ส่วนนางเอกน่ารัก และเพลงประกอบหนังเพราะๆ พิมพ์ๆแล้วรู้สึกว่าทำไมเรื่องน้ำเน่าอย่างนี้แต่...ผู้กำกับเอาเรื่องง่ายๆมาสร้างให้คนดูโดยเรียกความซึ้งของหนังทำให้ผู้ชมร้องไห้ได้...เรื่องที่เล่ามาคือ
Sky of Love เล่าอย่างนี้ดูธรรมดามาก แต่เมื่อลองดูแล้วความซึ้งไม่ธรรมดาอย่างที่คิืด
สะท้อนความคิดของผู้หญิงบางคนได้ดีทีเดียว
อีกเรื่องที่อยากไปดูตอนนี้คือ Tokyo Tower
ลองๆอ่านจากเว็ปบอร์ดแล้วมีคนพูดว่า หนังเรื่องนี้ดีดูแล้วซึ้ง
ซึ่งหนังเรื่องนี้จะซึ้งคนละแนวกับเรื่องข้างบน ชื่อเรื่องนี้เห็นครั้งแรกทำให้อยากดู...หลังฝึกงานเสร็จจะหาเวลาไปดูให้ได้... ปล. 1. เรื่องของความรักบางทีแทบไม่ต้องหวัง ไม่ต้องดิ้น ไม่ต้องคิด เพราะเหนื่อยมามากพอแล้ว 2. ทำไมการตัดคำเป็นอย่างนี้อ่า ไม่สวยเลย - -"
| Create Date : 01 พฤษภาคม 2551 |
|
0 comments |
| Last Update : 1 พฤษภาคม 2551 14:06:13 น. |
| Counter : 830 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
