|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
เริ่มต้นการรักษาเนื้องอก Fibromatosis
เริ่มต้นการรักษา
เมื่อถูกส่งตัวมารักษาที่ รพ.พระมงกุฏ ที่แผนก Orthopedic หรือ แผนกกระดูก หมอดูฟิล์ม MRI ครั้งแรก จากการวินิจฉัยด้วยตาเปล่า คลำก้อนเนื้อ น่าจะเป็น เนื้องอกชนิด Fibromatosis หมอบอกว่าเกิดจากเซลล์แตกตัวผิดปกติ ตัดชิ้นเนื้อไปตรวจ ผลออกมาเป็น Fibromatosis ตามที่หมอสันนิษฐาน ก้อนเล็กมีขนาด 3 mm. ก้อนใหญ่มีขนาด 3x4 cm. จากการอ่านฟิล์ม ก้อนเนื้อก้อนใหญ่มันชิดเส้นประสาทและเส้นเลือดใหญ่ ผลจากการผ่าตัดอาจทำให้มือชา โชคร้ายไปกว่านั้น ก้อนใหญ่มันดันเกิดในเส้นเอ็น ต้องผ่าตัดก้อนเนื้อพร้อมเส้นเอ็นออก แล้วจึงทำการตัดต่อเส้นเอ็นใหม่ภายหลัง โดยใช้เส้นเอ็นในส่วนที่ไม่ได้ใช้งาน แต่ยังไงมือซ้ายก็ใช้งานไม่ได้เต็ม 100% คงเหมือนกับเส็นเอ็นยึดละมั้ง
Admid 28 ก.ค. 52 ผ่าตัด 29 ก.ค. 52 รอคอยด้วยใจที่ไม่เป็นสุขนัก ก็ไม่อยากพิการนี่นา เมื่อวันที่รอคอยมาถึง ไปหาหมอ Admid แต่เช้า พอบ่าย หัวหน้าโทรมาให้ไปรับเช็ค จะให้น้องสาวไปรับให้ น้องสาวก็ไปไม่เป็น ไอ้จะรอออก รพ. ก็อยากได้เงินมานอนกอดให้อุ่นใจก่อน  เลยไปขอพยาบาล บอกว่าไปธุระ พยาบาลกลัวมาก ไปขออนุญาติหมอ แล้วให้เราเซ็นกำกับว่า ถ้าไปเป็นอะไรไประหว่างอยู่นอก รพ. ทาง รพ. ไม่รับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้น เพราะเมื่อ Admid แล้วเป็นอะไรขึ้นมาต้องอยู่ในความรับผิดชอบของ รพ. เราจึงไปเตร็ดเตร่ นอก รพ. ครึ่งวัน ไปเดินห้างต่ออีก กลับมาอีกทีสี่โมงเย็น กร๊ากก
เช้าวันที่ 29 พ.ค. 52 มาถึง ประมาณ 11.00 น. พยาบาลมาบอกเตรียมตัวเข้าห้องผ่าตัด เท่านั้นแหละ ต่อมน้ำตาแตก  จริงๆ ร้องไห้ตั้งแต่เมื่อคืน ใครๆ ก็คิดว่าเรากลัวการผ่าตัด ไม่กลัวหรอก เพราะเราเคยผ่าตัดลำไส้มาแล้ว แต่ที่เรากลัว คือ หลังผ่าตัดเราจะใช้มือไม่ได้ต่างหาก ร้องไปตลอดทางไปห้องผ่าตัด
พอถึงห้องผ่าตัด พยาบาลเอาโน่นนี่นั่น...พวกเครื่องวัดชีพจร หัวใจ แปะตามตัวเต็มไปหมด (เฉยๆ เพราะเคยผ่าตัดใหญ่มาแล้ว) มีหมอผู้หญิงมาถ่ายรูปแขน
ไอ้เราก็ร้องไห้ไป หมอก็ถ่ายรูปไป
พลิกซ้ายค่ะ" ฮือ ฮือๆๆๆ
พลิกขวาค่ะ" ฮือ ฮือๆๆๆ
ตั้งมือตรงๆค่ะ แง่ แง่ๆๆๆๆ
ประมาณว่าเป็นเรื่องปกติ พยาบาลเข้ามาปลอบ อย่าร้องนะ ไม่ต้องกลัว หนูไม่ได้กลัวผ่าตัด หนูกลัวใช้มือไม่ได้ ฮือๆๆๆ สักพัก ฉีดยาเข้าเส้นเลือด เอาเครื่องอ๊อกซิเจนครอบปากเท่านั้นแหละ ฮือ ฮือๆๆๆๆ.....คร๊อกกกกกกกก 
ตื่นมาอีกที เสียงเรียกชื่อ........โอวพระเจ้า สิ่งแรกที่ทำคือ ขยับมือ เย้....มือชั้นขยับได้ มือชั้นขยับได้จริงๆ ด้วย คร๊อกกกกก หลับไปด้วยรอยยิ้ม เจ็บไม่เจ็บไม่สนใจ แค่มือใช้ได้เป็นพอ....เพื่อนๆ มาเยี่ยม...ตาบวมเป่ง เต็มไปด้วยคราบน้ำตา...หมดคราบสาวงามแห่ง Logisitcs อิอิ
ขอใช้เนื้อที่สักสองสามบรรทัด พูดถึงคนๆ นึง ขอบใจมากนะ นพ ที่อุตส่าห์ไปเยี่ยมเค้า วันนั้นเค้าดีใจมากเลย เค้ายังจำวันนั้น หรือแม้แต่วันแรกที่ได้เจอ ทุกครั้งที่เจอหน้า หรือพูดคุย เค้ามีความสุขมากๆ ที่ผ่านมาแม้เป็นช่วงระยะเวลาสั้นๆ ที่เตงผ่านเข้ามาในชีวิตเค้า แม้วันนี้เราจะไม่มีโอกาสได้เจอกันแล้ว แต่เค้าก็จะเก็บไว้เป็นความทรงจำดีๆตลอดไปนะ..
ต่อ...เช้าวันที่ 30 หมอมาแต่เช้า เรายิ้มกับหมอ ดีใจที่มือขยับได้ แต่แล้ว หมอก็ทำลายความดีใจนั้นลง พร้อมกับพูดว่า ก็ขยับได้สิ ผมยังไม่ได้เอาก้อนใหญ่ออก อ้าว....ไมอ่ะ ก้อนเนื้อมันมีลักษณะแปลกๆ เหมือนไข่ดาวที่ตรวจครั้งแรกไปเจอไข่ขาว แต่มันผ่าออกดูไปเจอไข่แดงข้างใน เลยส่งตรวจใหม่" ไม่ว่าผลเนื้อจะออกมาเป็นยังไงก็ต้องผ่าใช่มั๊ยคะ ใช่ (ในใจ แล้วไมไม่ผ่าเอาออกไปซะเลย) นศษ.แพทย์ เดินมาบอกทีหลังว่าเอาชิ้นเนื้อไปตรวจเพื่อวางแผนการรักษาใหม่ ก็ยังงงๆ อ่ะนะ จะให้มาเจ็บซ้ำซ้อนทำไม....นอน รพ. 3 วัน หมอให้กลับบ้านได้ ให้ยาแก้ปวด แก้อักเสบ พร้อมกับนัดวันมาฟังผลชิ้นเนื้ออีกที 11 ส.ค. 52
เรามีอาการปวดแผลบ้าง แต่พอทนได้...ไกลหัวใจอีกเยอะ...
| Create Date : 27 ตุลาคม 2552 |
| Last Update : 25 กุมภาพันธ์ 2553 18:58:52 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 2103 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: grippini  วันที่: 6 พฤศจิกายน 2552 เวลา:3:32:54 น. |
|
|
|
| โดย: ใบพริก IP: 118.172.156.15 วันที่: 25 พฤศจิกายน 2552 เวลา:20:02:06 น. |
|
|
|
| โดย: nathanon วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:6:45:21 น. |
|
|
|
| โดย: ธีระ IP: 122.154.18.253 วันที่: 6 กันยายน 2553 เวลา:13:04:03 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]
|
เมื่อก่อน อาจจะอยากมีเงิน มีบ้าน มีรถ
แต่ตอนนี้ รู้แล้วว่า สิ่งใดๆ ก็ไม่สำคัญเท่ากับ
การ ไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ จริงๆ นะ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เลยไปขอพยาบาล บอกว่าไปธุระ พยาบาลกลัวมาก ไปขออนุญาติหมอ แล้วให้เราเซ็นกำกับว่า ถ้าไปเป็นอะไรไประหว่างอยู่นอก รพ. ทาง รพ. ไม่รับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้น เพราะเมื่อ Admid แล้วเป็นอะไรขึ้นมาต้องอยู่ในความรับผิดชอบของ รพ. เราจึงไปเตร็ดเตร่ นอก รพ. ครึ่งวัน ไปเดินห้างต่ออีก กลับมาอีกทีสี่โมงเย็น กร๊ากก
จริงๆ ร้องไห้ตั้งแต่เมื่อคืน ใครๆ ก็คิดว่าเรากลัวการผ่าตัด ไม่กลัวหรอก เพราะเราเคยผ่าตัดลำไส้มาแล้ว แต่ที่เรากลัว คือ หลังผ่าตัดเราจะใช้มือไม่ได้ต่างหาก ร้องไปตลอดทางไปห้องผ่าตัด 
มาให้กำลังใจไม่อั้นเลย ^^