|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | |
|
|
|
|
|
24 กุมภาพันธ์ 2555 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฉันเดินบนทางที่ฉันเลือกเอง
คือหลังจากผ่านช่วงที่สอบติดกันหนักๆ เหมือนอะไรจะดีขึ้น แต่่ความจริงแล้วเปล่าเลย
อาทิตย์ที่ผ่านมาเครียดมาก เพราะผลกรรมตามทัน เย้ยยยย ไม่ใช่ แค่คะแนนเริ่มออกอะแหละ
ตัวจ๋าเอง เรียนไม่ค่อยเก่ง อยู่3อันดับสุดท้ายของกลุ่ม ผลัดกันขึ้นๆลงๆ
แต่ตั้งแต่เทอม2มา ชีวิตจ๋ายังไม่มีอะไรดีสักอย่าง คะแนนประกาศแต่ละตัว เล่นเอาเฟลไปเป็นวันเลย
คือมันค่อนข้างแย่อะ ตกมีนตลอด เฟลสุดๆ ทั้งๆที่บางตัวเรารู้สึกว่าเราอ่านเยอะมาก
เหมือนว่า ทำไมเราอ่านเยอะ เราก็ยังทำไม่ได้อยู่ดี เครียดมากเพราะหาทางออกไม่เจอ
จริงๆ มีความคิดนี้ขึ้นมาด้วยนะ "หรือว่าเราจะไม่เหมาะกับคณะนี้"
ตอนปี1ที่เกรดออก ก็มีคิดอย่างนี้นะ เครียดไปหลายสันอยู่ สุดท้ายไปดูหนังเรื่องนึง
หนังเรื่องนี้ชื่อว่า 17 again เหมือนว่าพระเอกได้ย้อนเวลากลับไปในช่วงชีวิตม.ปลาย
แล้วเค้าก็ได้มีโอกาสเลือกอีกครั้ง ระหว่างการแข่งบาสที่เค้าจะได้เข้ามหาลัยในโควต้านักกีฬา
กับเลือกทิ้งการแข่งนั้นเพื่อตามภรรยาเค้าไป เหตุการณ์เป็นอันเดียวกับที่เค้าเคยเบือกตอนอายุ17
แต่เค้าก็ยังเลือกเหมือนเดิม ที่จะตามภรรยาเค้าไป
คือจ๋ามานั่งคิดๆ ว่าถ้าเราย้อนกลับไปม.6ได้ เราจะทำยังไงกับชีวิตเรา
สุดท้าย คำตอบในใจก็คือ จ๋าก็จะเลือกเข้าอย่างเดิม เข้าคณะนี้ แม้รู้ว่าจะเหนื่อย และจะต้องอ่านหนังสือหนักมาก
ก็เลยพยายาม ทั้งตอนปี1เทอม2จนมาถึงตอนนี้
เกริ่นซะยาว พอมาช่วงนี้ ก็เครียดอีกอะ ว่าคะแนนต่ำต้อยอย่างเรา หรือเราไม่เหมาะจะเรียนจริงๆ
คือความพยายามมันก็ส่วนนึงนะ แต่มันอาจจะไม่ใช่แค่นั้นไง
เครียดอยู่หลายวัน จนเมื่อวาน นั่งคิดอะไรเพลินๆ จู่ๆก็นึกถึงเหตุการณ์ตอนจ๋าอยู่ม.5
จ๋ามีเพื่อนสนิทคนนึง ที่ตั้งใจว่าจะเข้าคณะเดียวกัน แต่เพื่อนคนนี้ เรียนไม่ได้เก่งมาก
ตอนนั้นกระแสย้ายสายไปศิลป์-คำนวนเยอะมาก และเพื่อนจ๋าก็ลังเลที่จะย้าย
วันนั้นจ๋าพูดกับเพื่อนว่า "ถ้าเธอจะย้ายสายเพราะเธอชอบในสายนั้นก็ย้ายไปเถอะ แต่ถ้าเธอย้ายเพราะเธอคิดว่าเกรดเธอไม่ดี เราไม่เห็นด้วย อย่าให้คะแนนมันมากำหนดเราสิ"
จ๋านึกถึงคำพูดของตัวเองในวันนั้น แล้วก็เริ่มคิดได้ แต่ยังหาทางออกไม่เจอ
เลยโทรไปหาเพื่อนคนนี้ ซึ่งปัจจุบันเรียนอยู่คณะจิตวิทยา
เค้าให้คำแนะนำดีมาก จ๋าเล่าให้เค้าฟัง เค้าก็สะท้อนให้จ๋าเห็นปัญหาของตัวเองชัดขึ้นอะ
แล้วก็ให้คำแนะนำ พร้อมกับกำลังใจมามากมาย จนหายเครียดเลย :))
นี่คือเหตุผลที่จ๋าจะชอบบอกใครหลายๆคนว่า คิดดีๆนะถ้าจะเข้าคณะนี้ ชอบจริงรึเปล่า
เพราะทุกครั้งที่จ๋าเครียด จ๋าท้อ สิ่งเดียวที่ทำให้จ๋ายังเดินต่อ คือความฝัน
มีเพื่อนหลายคนที่พูดว่า ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ จะไม่เลือกเรียนหมอ ไม่ว่าเค้าจะพูดเพราะตามกระแสเพื่อนหรืออะไรก็ตาม แต่จ๋าบอกเลย จนถึงตอนนี้ จ๋าไม่เคยมีความคิดอย่างนั้น
การเข้ามาอยู่ในคณะนี้ มันเป็นความฝันที่กลายเป็นความจริง มันไม่ใช่แค่ความคาดหวัง แต่มันคือปัจจุบันและอนาคต
จ๋าไม่รู้นะ ว่าอีกหลายปีข้างหน้า จ๋าจะยืนยันคำเดิมรึเปล่า จ๋าไม่รู้ว่าจะมีอะไรมาทำให้จ๋าเปลี่ยนความคิดมั้ย
วันนี้คะแนนออกมาอีกตัว ผ่านมีนแล้วววววววว!!!! ได้62 มีนอยู่ที่ 61.xxx
ก็เกินมีนแหละว้าาาาาา ^_______^ คือเห็นคะแนนแล้วแทบร้องไห้อะ
ดีใจมาก เพื่อนคนอื่นได้คะแนนเท่านี้คงเสียใจ แต่จ๋าดีใจ
มีกำลังใจที่จะสู้ต่อมากมาย
ตอนนี้ขอตัวไปอ่านหนังสือก่อน จริงๆป่วยมา2-3วันละ ไอ เจ็บคอ
เมื่อเช้าไข้ขึ้นตอนเรียน มึนหัว เลยนอนไปเลย ไม่ไหวจริงๆ
ไว้วันจันทร์ หลังสอบ ถ้าว่างจะแวะมาใหม่
ปล. บันทึกไว้เผื่ออนาคตที่ท้อ ย้อนกลับมาอ่าน จะได้สู้ต่อ =))
Create Date : 24 กุมภาพันธ์ 2555 |
|
6 comments |
Last Update : 24 กุมภาพันธ์ 2555 20:55:40 น. |
Counter : 929 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: bk123 24 กุมภาพันธ์ 2555 22:10:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: ริมน้ำ_ขอบฟ้า (rimnam_kobfa ) 25 กุมภาพันธ์ 2555 13:26:39 น. |
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
ให้ลุกโชนเพื่อพร้อมจะลุยต่อไปแล้วครับ สู้ๆ