Chapters of Life มีทั้งหมด 33 บท เขียนขึ้นเพื่อเป็นของขวัญวันเกิดส่งต่อให้คนรอบข้างเนื่องในโอกาสที่ปีนี้อายุครบ 33 ปี
Chapter 5: การห้ามคนผิวปากบนรถไฟฟ้า...มีความเสี่ยง
เช้าวันหนึ่งกลางปี 2560 ที่อากาศดี พี่กำลังเดินทางไปทำงาน วันนั้นพี่ขึ้นรถไฟฟ้าจากสถานีพระโขนงไปยังสถานีนานา ห่างจากพระโขนงเพียง 5 สถานี ระยะห่างแต่ละสถานีนั้นใช้เวลาประมาณ 2 นาที รถไฟฟ้าคนแน่นตลอดเวลาในช่วงเร่งรีบ เช้าวันนั้นก็เช่นกัน จุดที่พี่ยืนรอรถเป็นประตูที่ 3 ของขบวนนับจากประตูคนขับ
พี่ยืนเข้าแถวจนกระทั่งรถไฟฟ้ามา คุณลุงคนหนึ่งที่ยืนชิดกับประตูเดินขยับเข้าด้านในเล็กน้อย พอให้มีพื้นที่มากพอสำหรับพี่และผู้โดยสารท่านอื่น คุณลุงคนนี้สูงประมาณ 165 170 ซ.ม. อายุน่าจะมากกว่า 50 ปี รูปร่างผอม ใส่เสื้อยืด กางเกงขาสั้นแบบที่มีกระเป๋าข้างน่อง สวมรองเท้าผ้าใบ และหนีบหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งไว้ข้างลำตัว มุมที่พี่ยืนจะเหมือนกันทุกเช้าคือหันหน้าออกนอกประตูแปะตัวเองติดประตูเหมือนจิ้งจก เสียงตี๊ดๆๆ ดัง... ประตูปิด... รถไฟฟ้าออกเดินทาง สถานีต่อไป...เอกมัย ทุกอย่างดำเนินไปอย่างปกติเหมือนทุกเช้าจนกระทั่ง...
หนวกหู! เสียงใครคนหนึ่งดังขึ้น พี่ขอเรียกเขาว่าพี่เสียงหล่อแล้วกัน มองไม่เห็นหน้าเพราะพี่หันหน้าออกด้านนอก เดาจากเสียงอายุน่าจะไม่เกิน 40 ปี
อะไร!?! ทีคนอื่นพูดโทรศัพท์เสียงดัง ทำไมไม่ว่า! เสียงคุณลุงดังขึ้น เขายืนห่างจากพี่ไม่มาก
พี่เสียงหล่อพูดว่าคุณลุงผิวปากข้างหูเขา เขารำคาญ คุณลุงก็สวนกลับว่าตัวเองผิวปากเบาๆ ทีคนอื่นคุยโทรศัพท์เสียงดังทำไมไม่ว่า วันนี้อารมณ์ดีจึงมาออกกำลังกาย มาเจอคนที่ทำให้อารมณ์เสียแต่เช้า ทุกคนในรถไฟฟ้าเงียบกริบราวกับลุ้น คุณลุงพูดพึมพำซ้ำไปซ้ำมา
มึงยังไม่หยุดอีกเหรอ! พี่เสียงหล่อโพล่งขึ้นอีกครั้งด้วยความรำคาญ คุณลุงก็สวนกลับดังขึ้น จนกระทั่งรถไฟฟ้ามาจอดที่สถานีเอกมัย ด้วยความที่คนเยอะคนที่ยืนใกล้ประตูต้องหลีกทางให้ผู้โดยสารด้านในขบวนออก พี่และผู้โดยสารท่านอื่นจึงต้องออกมาก่อนเพื่อให้ทาง พอพี่ก้าวออกมา คุณลุงก็ก้าวตามมาติดๆ ปากก็บ่นเสียงดังพร้อมทั้งหยิบมีดคัตเตอร์สีเหลืองขึ้นมาไว้ข้างตัว รูดใบมีดขึ้นดัง แกร่กกกกกกกก พี่เห็นมือคุณลุงสั่น
โอ้ววววว ม้ายยยย ก้อดดดด คุณลุงคะ ใจเย็นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ค่ะ พี่คิดเสียงดัง
พอคนลงออกจากขบวนเสร็จ ผู้โดยสารก็เริ่มทยอยเดินกลับเข้าไปในรถไฟฟ้า เอาไงดีกู ตัดสินใจใน 3 วินาทีว่าจะไปต่อหรือพอแค่นี้ ถ้าไปต่อแล้วเกิดคุณลุงสติหลุดเอาคัตเตอร์ไล่แทงคนจะทำยังไง... แค่คัตเตอร์ อย่างดีก็เป็นรูเล็กๆ... แต่ถ้าเขาเอาคัตเตอร์เชือดคอก็ตายได้นะ... เออ...ไม่เป็นไรหรอก คนเยอะแยะ เอาวะ...ไม่อยากไปทำงานสาย ขอพระเจ้าคุ้มครองลูกด้วย ว่าแล้วก็เดินขึ้นรถไฟฟ้าตามคุณลุงไปติดๆ พี่ยืนอยู่มุมเดิม คุณลุงยืนติดกับด้านซ้ายของพี่ หันหน้าออกประตูเหมือนกัน เสียงตี๊ดๆๆ ดัง... ประตูปิด... สถานีต่อไป...ทองหล่อ คิดในใจว่า คุณลุงยืนดีๆ นะคะ อย่าเซมา เพราะคัตเตอร์มันจะจิ้มเอวหนู
แน่จริงมึงไปเจอกันที่ สน.ทองหล่อ! คุณลุงเสียงดังขึ้นกว่าเดิม อาการลนลานกว่าเดิม แกว่าแกรู้จักกับคนใหญ่คนโตที่ สน.ทองหล่อ ให้พี่เสียงหล่อไปเคลียร์กันว่าใครผิดใครถูก คุณลุงคะถ้าคุณลุงรู้จักคนใหญ่คนโต ใครเขาจะกล้าไปเคลียร์กะลุงล่ะ จากนั้นคุณลุงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา พี่เห็นแกทำท่าจิ้มโทรศัพท์แรงมาก เลยเหลือบไปดู เห็นแต่หน้าจอดำๆ คุณลุงลืม unlock หน้าจอป่าวคะ แล้วก็ทำทีเป็นคุยโทรศัพท์กับนายตำรวจที่แกอ้างชื่อ สารวัตร xxx ผมมีเรื่องกับคน กำลังจะไปหาที่ สน. จัดการให้ด้วยนะ เอารางวัลเมขลาไปเลยดีกว่า
พี่เสียงหล่อหยุดตอบโต้ไปแล้ว แต่คุณลุงยังเหมือนขึ้นแล้วลงไม่ได้ พี่ก็อธิษฐานต่อไป ขอพระเจ้าควบคุมอารมณ์และการกระทำคุณลุงด้วย อย่าให้เขาทำร้ายใคร จนกระทั่งรถไฟฟ้ามาถึงสถานีทองหล่อ ยังไม่ทันที่พี่จะหลีกทางให้ คุณลุงพุ่งชนไหล่ซ้ายพี่ออกไปอย่างเร็ว คงรีบไป สน.ทองหล่อ พี่ถอนหายใจโล่ง... ซะที่ไหนได้ คุณลุงเดินไปแค่สามก้าว หันขวับมายืนอยู่กลางชานชาลา ประจันหน้ากับผู้โดยสารในขบวนรถ และ...อัพเกรดอาวุธจากมีดคัตเตอร์เป็นมีดสปาต้ายาวประมาณฟุตกว่า!!! (เป็นมีดคล้ายที่คนขายผลไม้ใช้กันตามรถเข็น)
มีดนั้นท่านได้แต่ใดมา!?!?! ตลอดเวลาที 4 นาทีที่ผ่านมา มีดเล่มนั้นอยู่ใกล้ๆ หนูตลอดเลยเหรอคะ!?!
แน่จริงมึงออกมาเจอกับกูตัวต่อตัว! คุณลุงท้าท้ายพี่เสียงหล่อ ไหนคุณลุงบอกว่าจะไป สน.ไง แล้วแบบนี้มันไม่ใช่เจอตัวต่อตัว คุณลุงขี้โกงอ่ะ
คนบางส่วนที่ยืนใกล้ประตูรีบปลีกออกจากขบวนเหมือนวงไพ่แตกเวลาตำรวจมา หยุดยืนในรัศมี 3 เมตร ทุกคนอยากให้คุณลุงมีพื้นที่ส่วนตัว มีเวลาในการตัดสินใจ 3 วินาทีอีกแล้วสินะ วันนี้คุณลุงทดสอบไหวพริบการตัดสินใจในสถานการณ์คับขันของหนูจังเลยนะคะ เอาไงดี... ถ้าอยู่บนรถไฟฟ้าต่อไปเดี๋ยวประตูก็ปิด... แต่ถ้าก่อนประตูปิดคุณลุงเกิดคุ้มคลั่งจ้วงแทงคนบนรถไฟฟ้าล่ะ... ถ้าเดินออกไปคุณลุงจะจับหนูเป็นตัวประกันไหม... ไม่หรอก ถ้าคุณลุงจะทำคงทำไปตั้งแต่สถานีเอกมัยแล้ว เออ... แจ้งเจ้าหน้าที่สถานี... ครบ 3 วินาที พี่เดินออกจากรถไฟฟ้าเบาๆ ไปยังประตูคนขับ เคาะก๊อกๆ มีคนถือมีดอยู่ตรงโน้นค่ะ ว่าแล้วก็ชี้ไปให้เจ้าหน้าที่ขับรถไฟเห็นภาพของคุณลุงคนนึงถือมีดสปาต้ายืนกางขาเตรียมพร้อมฟันตะโกนท้าทายไม่หยุด
เจ้าหน้าที่ ว.ทันทีโดยไม่ต้องถามอะไรเพิ่มเติม รปภ. วิ่งมาถึงจุดเกิดเหตุพอดี พี่ยืนดูสถานการณ์อยู่ห่างๆ ไม่กล้าเดินกลับขึ้นรถไฟฟ้า ประมาณ 20 วินาที ประตูรถไฟฟ้าก็ปิด รปภ. เชิญคุณลุงไปสงบสติอารมณ์ พี่และผู้โดยสารท่านอื่นอีกไม่กี่ท่านที่วงแตกกันเมื่อครู่ก็ยืนรอรถไฟฟ้าขบวนถัดไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในเวลาเพียง 5 นาที แต่ให้ข้อคิดพี่มากมาย เช่น
1. นี่คือตัวอย่างว่าทำไมสถานที่หรือจุดบริการต่างๆ ต้องขอตรวจค้นสัมภาระ เวลาเจ้าหน้าที่ขอตรวจค้น จงให้ความร่วมมือ
2. อารมณ์ก็เหมือนสัตว์ร้ายถ้าไม่ฝึก ไม่ควบคุม มันสามารถทำอันตรายใครก็ได้รวมทั้งตัวคุณเองที่เป็นเจ้าของ
3. เจอใครทำความรำคาญ ให้ถือเสียว่าเขาเป็นครูให้คุณฝึกความอดทน เราไม่มีทางรู้ว่าคนอื่นผ่านอะไรมาบ้างในชีวิต คุณลุงคนนี้อาจจะป่วย จงให้อภัย
แล้วคุณล่ะ ได้อะไรจากเรื่องนี้
By Sydneygalora
| Create Date : 12 พฤษภาคม 2561 |
| Last Update : 12 พฤษภาคม 2561 17:33:50 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 91 Pageviews. |
 |
|
