ครั้งแรกมักจะเจ็บเสมอ
ใช่ครับผมหมายถึงการเขียนครั้งแรกของผม ผมกำลังเจ็บขาหนีบด้านขวา อาการเดียวกับที่สตีเฟ่น เจอร์ราด เป็นอยู่บ่อยๆ ปล่าวครับถึงเค้าจะหน้าตาเหมือนผมก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะมีค่าจ้างสัปดาห์ละ 7 ล้านบาทไทย กลับกันผมกลับมีค่าจ้างเฉลี่ยแล้วสัปดาห์ละ 2500 บาท หรือคิดเป็นเงินปอร์น 33.3 ปอร์น ต่อสัปดาห์ ด้วยเงินจำนวนเพียงเท่านี้ผมคงไม่สามารถไปซื้อรถยนต์โตโยต้า เซลิกา ปี 1977 2 ประตู สีดำ เครื่องยนต์ 1.6 ที่มาจอดขายอยู่ที่หน้าปากซอยด้วยราคา 8 หมื่นบาท (1 พัน 66 ปอร์น) ถึงแม้ว่ามันอาจจะเป้นเพียงซากรถสำหรับใครบ้างคน แต่กับผมที่มี เมล กิ๊บสัน จากหนังเรื่อง แมดแม็ก เป็นฮี่โร่ เจ้าซากรถคันนั้นก็อาจเป็นเป้าหมายสำคัญที่สุดในชีวิตขึ้นมาได้ เมื่อเดือนที่แล้วไปยืมเพชรพระอุมามาอ่านอีกแล้ว ไปตามหาตอนที่รพินทร์ทำหมูหันบ้านป่ามาเลี้ยงชาวคณะ ให้ฝนตกกางเกงในไม่แห้งซิ ผมหาไม่เจอ รู้นะครับว่าอยู่ในตอน ดงมรณะเล่ม 5 แต่ดันหาเล่มนั้นไม่เจอ หนังสือในห้องสมุดก็เป็นแบบนี้แหละครับ อะไรที่มีแค่ฉบับเดียวมักจะหาไม่เจอทุกที ฝนตกทุกวันเลย ทำเอาเจ้า อากีร่า M 120 CC ที่อุตส่าห์ไปชุปโครเมียมมาทั้งคันต้องมัวหมอง หมดค่าชุปไปตั้ง 4 พัน (บาท) รู้งี้เก็บเงินไว้ซื้อเจ้าเซลิก้าดีกว่า นั่งเช็ด นั่งขัด ทุกวัน ที่ไหนมีหลุม บ่อโคลน ก็เลี่ยงตลอด ยังกะคนโรคจิต เดี๋ยววันนี้เอาเท่านี้ก่อนดีกว่า วันแรกประเดิม เลิกงาน 2 ทุ่ม จะรีบไปดู แบทแมนบีกิน (นิ่ง) ซักหน่อย แต่ตัวร้อนๆ เหมือนจะเป้นไข้ ไม่รู้จะไปไหวมั้ยนะ ปล. ฝนตกอีกแหละ เบื่อข่าวเจอร์ราดแล้วด้วย ห้องเพชรก็แสนเงียบ เฮ่อ
และก็ขอให้สุขสมวันในทุกๆ วันเลยคับ