อืม ช่วงนี้ชีวิตวันๆไม่ได้ทำอารายเลนนอกจากรายงานๆๆๆๆๆ หดหู่ดีแท้ ชีวิตเด็กปีสี่..... - - ช่วงนี้สิ่งที่ทำบ่อยที่สุดก้อคือการไปวัด เนื่องด้วยว่าลงวิชาเรียนปริทัศน์ของอักษรจึงมีแต่การ ไปยลศิลปะของวัดในสมัยต่างๆ เช่นกันรายงานของวิชานี้ก้อคงไม่พ้นเรื่องวัด ช่างเป็นวิชาที่เผลอ(เรียกว่าเผลอจริงๆๆ ตามใจหูฟังเพื่อนมากไปหน่อย)ลงไปซะ กว่าจะรู้ตัวตรูพลาดนั้นก้อตอนไปปีนเขาสองลูกที่ลำปางเพื่อขึ้นไปดูพระพุทธรูป 1 องค์ กับ เจดีย์ อีก 1 เท่านั้นแล...

จำได้ว่าตอนปีนไป เพื่อนซี้ คุณอีฟ ก้อด่าไปเรื่อยๆๆๆ T T(กุขอโทด) การปีนเขา หรือมุดถ้ำช่างเป็นประสบการณืที่เลวร้ายสำหรับคนกลมกลิ้งเยี่ยงพุจจี้ยิ่งนัก จาลงก้อลงไม่ได้ข้างหลังอิชั้นต่อเป็นแถว จาขึ้นก้อไม่อยากขึ้นแม่งโคดดดด ชันเลย จนตัวเองอดคิดไม่ได้ว่า อาจารย์ที่เดินนำลิ่วววว นิสิตไปแปดช่วงตัวเนี๊ย จะรู้บ้างไม๊ ว่านิสิต เกือบจะทิ้งชีวิตไปไว้แถวนั้นแล้ว ที่สำคัญวิชาสุดโหดที่ต้องจารึกกันไว้เลย คือความอึดของอาจารย์ที่ยึดคอนเซ็ปว่า เมื่อมีแสงเราก้อเรียนกันได้ .... อ่านะ เรียนกันจนตรูเกลียดวัดกันไปเลย ยิ่งมาช่วงที่ทำรายงานก้อโหดมากกกกกกก ยังกะทำวิทยานิพนธ์ จารย์ค่ะ ไม่ไหวนะค่ะ 20 คะแนน สั่งงานคุณภาพแบบนี้ เข็ดจนตายค่ะวิชานี้ หลวมตัวไปเรียนเนี๊ย ร่ำๆๆอยากถอนใจแทบขาดดด

วัดที่เลือกทำรายงายก้อคือ วัดเทพธิดา ที่สร้างขึ้นโดยพระบาทสมเด็จพระเกล้าเจ้าอยู่ รัชกาลที่ สาม ของนี่เอง โดยพระองค์ท่านได้สร้างขึ้นเพื่อพระราชทานแก่กรมหมื่นอัปสรสุดาเทพ พระราชธิดาที่พระองค์โปรดปราน ซึ่งเป็นวัดที่มีศิลปแบบพระราชนิยม ปรากฏอยู่... ซึ่งไปครั้งแรกนั้น พุจจี้ไม่ได้รู้สึกอารายเลยแม้แต่น้อย ไปเพื่อทำรายงาน ถ่ายๆๆรูปทุกมุม แล้วก้ออยากจะกลับใจแทบขาด รู้สึกว่าวัดนี่น่ากลัวเงียบๆไงไม่รู้สินะ แม้ว่า ภายในวัดสงบแล้วก้ออากาศเย็นมากๆๆก้อตาม แต่ตอนนั้นรู้สึกไม่ค่อยดีกับวัดอย่างแรง - - ยิ่งกลับมาเปิดรายงานเรื่อยๆก้อเหมือนถูกวัดหลอก ไม่อยากจะเชื่อว่าการสร้างวัดหนึ่งวัดจะใช้อารายมากมายขนาดนี้ ทั้งคติความเชื่อ การนำเสนอออกทางศิลปะ อ่า... ซึ่งด้วยความเลินเล่อ บวกทำงานสะเพร่า จึงทำให้พุจจี้คนนี้เลยต้องไปวัดเทพธิดา อีกหลายครั้ง จนมาครั้งที่สอง - สามเรื่อยๆ ก้อเริ่มรู้สึกว่าที่นี่ไม่ใช่ที่อื่น เหมือนมาบ้านไงงั้นเลย ยิ่งครั้งสุดท้ายที่คิดว่าคงไม่ได้ไปอีกแล้ว กลับทำให้พุจจี้รู้สึกว่าผูกพันไปซะงั้น... ยิ่งได้เจอพี่หน้าเดิมๆ ลุงหน้าเดิม ก้อยิ่งรู้สึกว่าวัดนี่น่ารักดีจังแฮะ... ซึ่งได้คิดไว้กับเพื่อนไว้ว่าถ้าทำรายงานนี้เส็ดแล้ว ผ่านมาตรฐานอาจารย์สุดโหดแล้วนั้น เราจะซีร๊อกอีกชุดรายงานให้กับคุณลุงคนนั้นที่ชอบนอนกลิ้งๆๆตรงศาลาราย ไว้ เพื่อให้คุณลุงอ่าน หรืออาจะเป็นการให้ความรู้กับคนที่อาจจะมาหาข้อมูลของวัดนี้ซะหน่อย

ถ่ายตอนกำลังจะออกจากวัด เวลา 4 โมงเย็นโดยประมาณ แสงสวยๆๆ * *

อืม... ช่วงนี้ชีวิตมีแต่รายงานๆๆๆ ตลอดเลย รู้สึกเงียบเหงายังไงก้อไม่รู้แฮะ ไม่มีหนุ่มไหนมาให้ความกระชุ่มกระช่วยเลยง่ะ.... อ่อ จะมีก้อแค่ เด็หน่มในเฮด แค่นั้นแลที่ตอนนี้กำลังน่ารักวัน น่ารักคืน ให้ตายย ยิ่งประกบคู่กับพ่อไร่ส้มนั้น ยิ่งไปกันใหญ่ พุจจี้คนนี้กรี๊ดร้องงงง แทบบ้านแตก ยิ่งมุกใหม่ของมัน มุกเกย์เนี๊ย ตรูตายไปแล้ววว ให้ตาย ยิ่งเล่นแบบนี้ พุจจี้ยิ่งอยากจองเครื่องบินไปดูชิบเลย ให้ตายยย ถ้าพวกแกเป็นอย่างที่เล่นกันจริง แม่คนนี้แหละ จะเซิ้งให้รอบบ้าน เย้ๆๆๆๆ

วันนี้เกิดแว่บไปอ่านกระทู้ที่พันทิพมา 1 กระทู้ เรื่อง มากขึ้นกับน้อยลง... อืม... จนเราเองก้อเกิดถามตัวเองบ้าง อารายบ้างนะของเราที่มากขึ้นกับน้อยลง หรือเท่าเดิม บ้าง... น๊า... ตอนนี้เท่าที่รู้คือ ชอบลูกชายมากกกกก ชอบตัวบุคคลมากกว่าอ่านะ ไอ่การชอบเป็นวงนี่ไม่ค่อยปรากฏเท่าไร ที่สำคัญช่วงนี้ที่กดดันให้อยากดูคอนมันมากกกก เพราะการแสดงของมันที่ดีขึ้นเรื่อยๆ เนี๊ยแหละสุดยอดดด อีเคะน่ากินมาก เหอๆๆๆ ส่วนวงน้องช่วงนี้เงียบเหงาได้อีก ไม่รุ้สิช่วงนี้เป็นไม่รุ้ดูเนือยๆไปเยอะ ส่วนลุงก้อเท่าเดิมแหละค่ะ ลุงเนี๊ย เราไม่ได้ชอบตัวบุคคลเท่าไร แต่ชอบที่เป็นวงมากกว่าเยอะนัก เฮ้อ ให้ตายเถอะ ช่วงนี้โดนด่าบ่อยๆว่าเป็นใจหลายห้อง โลเล บ้างล่ะ อ่านะ ตัวเรานั้นก้อเป็นแบบนั้นอยูjแล้ว เลยเฉยๆๆๆ

Create Date : 09 กันยายน 2550
Last Update : 9 กันยายน 2550 21:33:27 น.		2 comments
Counter : 359 Pageviews.
Share Tweet