มาอ่อนข้อความในใจค่ะ รักครั้งสุดท้ายไม่ใช่หรอกค่ะ รักมีเกิดแล้วก็มีดับ ไม่ช้าก็เกิดใหม่เมื่อมีใครมาแทนที่

เป็นไรไปพี่.........เวลาเท่านั้นที่จะช่วยได้..........รีบกลับมาเป็นคนเดิมของเพื่อนๆน้องๆ หัวใจเดินทางของพวกเราเร็วๆนะครับ

ไม่เป็นไรนะเจ้าชาย เดี๋ยวก็หาย ให้เวลารักษาใจ มีอะไรก็คุยกันได้นะ

ปล. คิดถึงพี่สุมากๆ

ไว้วันหลังฟ้าใหม่มีโอกาสคงได้เจอกันอีกเนอะ

บางครั้งยามค่ำคืนบนฟ้าเหงาๆ ก็มีเสี้ยวจันทร์ให้เราคอยชื่นชมนะครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ

ขอบคุณคุณจิรัติการมากค่ะ.....

เริ่มเรื่องจาก มีคนส่งเรื่องสั้น มาให้อ่าน แล้วบอกว่าชอบมาก นึกยังไงไม่รู้ ปิดคอมฯ ทำงานอยู่ ก็แต่งเลย

ทั้งที่ปกติ ต้องตั้งท่า หากระดาษ กับ ดินสอ เท่านั้น ถึงจะเขียนอะไรได้

ตัดสินใจเอามาเก็บไว้ที่ blog เพราะรู้ว่า คงไม่ซุ่มซ่าม ไปเผลอลบลบ ออกจากคอมแน่ ๆ

เจ้าแพง พี่คิดถึงเหมือนกันจ๊ะ ไป กทม. วันที่ 6 มค. นะ มีโอกาส คงได้เจอกันละ

ชื่นชมเนื้อหาถึงได้เข้ามาทักทายครับ
สำหรับสหายบล็อค มีกำลังใจเล็กๆ น้อยๆ ที่อยากมอบให้
ในฐานะบล็อคประทับใจส่วนตัวนะครับ
ขอให้ในสาขา....

>

อ่ะไม่ขึ้นงันลองใหม่

ขอบคุณคุณ จิรัติการ มากค่ะ ที่มอบรางวัลให้

มาเยี่ยมจ้า

อุอุ เข้ามาแล้วเจอแต่ภาพของตัวเองหลายภาพ
งั้นอวยพรให้อีกภาพ
มีความสุขมาก ๆ วันตรุษจีนครับบ

อุอุ เข้ามาแล้วเจอแต่ภาพของตัวเองหลายภาพ
งั้นอวยพรให้อีกภาพ
มีความสุขมาก ๆ วันตรุษจีนครับบ

ทุกครั้งที่เราคิดว่ามาถึงที่สุดของทางชีวิต
มองไปทางไหนก็ดูมืดมน ท้องฟ้าก็ดูหม่นหมอง
ได้แต่แหงนมองฟ้าแล้วเพ้อรำพันว่า
ฟ้าทำไมถึงไม่เข้าข้างชีวิตฉัน
ทำไม...ถึงต้องพาชั้นมาจนถึงจุดนี้


แต่เมื่อเราแหงนมองฟ้า....
สูดลมหายใจเข้าลึกๆและมองต่ำลงมา
มักจะค้นพบว่าทางที่ดูจะมืดมนนั้น
เมื่อเราแรกเดินเข้าไปสายตาเรายังไม่ชิน
กับความมืดที่มองอะไรไม่เห็น แต่ถ้าเราหยุด
ยืนซักพักเราเมื่อเราชินกับความมืดนั้น
เราจะพบว่ายังพอมีแสงสว่างให้เราเก้าวเดิน


จงรวบรวมความกล้าที่จะก้าวเดินไปในทางมืดนั้น
เดิน...และเดินไปหาแสงสว่าง...
หากแม้ทางเดินนั้นเราจะต้องล้มลุกคลุกคลานไปบ้าง
อาจมีบาดแผลเล็กๆน้อยติดตัวไปบ้าง
แต่เมื่อเดินถึงทางสว่าง...เราจะได้พบว่า
สิ่งที่ผ่านมาเป็นเพียงกำแพงเล็กๆกำแพงหนึ่งเท่านั้น
หากยังไม่หมดลมหายใจ..ยังมีอีกหลายกำแพง
หลายขวางหนามให้ก้าวข้ามผ่าน....


May the force be with you!!!
ขอให้แรงกายแรงใจอยู่กับสุเสมอ

สุขสันต์วันวาเลนไทน์ครับ

ต๊ะเอ๋!!!

คิดถึงอ่ะ คิดถึงเจ้าชายจังเลย

ไม่ได้เข้าตั้งนานแล้ว พึ่งรู้ว่า การที่ คอมเราไม่ปกติ มีผลต่อจิตใจมาก ๆ เพราะไม่รู้จะ อัพ บล็อค ยังไง

แฮ่....คิดถึงทุกคนนะกร๊าบบบบ

บางครั้งก็เราก็หาเหตุผลมาอธิบายในความรักไม่ได้หรอกค่ะ การจากลาคนที่เราเคยรักหรือคนที่เคยรักเรานั้น ไม่ใช่ว่าเราจะเจ็บฝ่ายเดียว อีกฝ่ายก็คงเจ็บไม่แพ้กันหรอกค่ะ เพียงแต่ว่าต่างฝ่ายต่างมีเหตุผลของตัวเองที่จะตัดสินใจเลือกทางเดินของตัว ซึ่งอาจไม่ใช่ทางเดินที่ดีที่สุดหรือดีกว่าเดิม แต่มันอาจเป็นทางที่เหมาะสมกับตัวเองที่สุดต่างหาก เรื่องของหัวใจบางครั้งก็หาคำอธิบายไม่ได้หรอกค่ะ

บางครั้งก็เราก็หาเหตุผลมาอธิบายในความรักไม่ได้หรอกค่ะ การจากลาคนที่เราเคยรักหรือคนที่เคยรักเรานั้น ไม่ใช่ว่าเราจะเจ็บฝ่ายเดียว อีกฝ่ายก็คงเจ็บไม่แพ้กันหรอกค่ะ เพียงแต่ว่าต่างฝ่ายต่างมีเหตุผลของตัวเองที่จะตัดสินใจเลือกทางเดินของตัว ซึ่งอาจไม่ใช่ทางเดินที่ดีที่สุดหรือดีกว่าเดิม แต่มันอาจเป็นทางที่เหมาะสมกับตัวเองที่สุดต่างหาก เรื่องของหัวใจบางครั้งก็หาคำอธิบายไม่ได้หรอกค่ะ