BlogGang.com : : เจ้าชาย ณ เกาะกูด : วันที่แสนเหนื่อยย....

วันที่แสนเหนื่อยย....

วันที่...ฉันเหนื่อย

วันนี้นึกสนุก....อยากเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นตั้งแต่ คริสมาต เรื่อยมาจนถึง....ปีใหม่ ที่ใคร ๆ ก็กำลังมีความสุขกับชีวิต

ฉันเอง....ก็มีความสุขนะ...สุข...สนุก แบบเหนื่อย ๆ เพราะ การงานที่รับผิดชอบ ต้อง...เล่นตลก...เอาใจผู้คนที่ผ่านเข้าออก สถานที่ ที่รับผิดชอบอยู่

ลูกค้าส่วนใหญ่ มักเป็น ผู้เฒ่าวัยเกษียณอายุ หลบหนาวมาพักผ่อน

ลูกค้าบางคน ก็เป็น ร็อคเกอร์พลังมาก ชอบโยนไฟ ทั้งคืน

ลูกค้าบางคน กลัวที่จะเอ่ยถาม สารทุกข์สุขดิบ เพราะพักตั้งอาทิตย์กว่า แทบไม่เคยคุยกันเลย

ลูกค้าบางกลุ่ม ก็ขาวีน...ชีวิตนี้ ไม่พึงพอใจอะไรสักอย่าง

เหนื่อยเหมือนกัน...แม้แต่วันที่เขียน ก็ยังไม่รู้สึก สภาพร่างกายฟื้นฟูขึ้นเท่าไหร่เลย

แต่ชอบใจอยู่อย่าง....ที่ตัวเองเหมือนเป็นคนเหล็ก ต้องตื่น ตีห้าครึ่ง เข้านอน ตีหนึ่งกว่า ติดกัน 10 วัน เห็นจะได้

เพราะอะไรก็ไม่รู้....รู้แต่....ลูกค้ารออยู่

เหนื่อยแทบขาดใจ...แต่ทุกกครั้งที่ ผู้มาเยือน ยกมือไหว้เหมือนเรา...say THANK YOU VERY MUCH...ที่ไร เรียวแรงก็พอมีขึ้นมาอีกหน่อย

กากบาทวันที่ที่ตื่นเช้ามา จัดโต๊ะอาหารเช้า...แล้วบอกตัวเองว่า อีกไม่กี่วัน ก็พอจะทนได้อยู่

ที่ประทับในด้านดีที่สุด...คงเป็น คืนวันที่ 31 ที่แสนวุ่นวาย แต่ไม่มีใครลุกจากโต๊ะเลย ทุกคนรอเวลาข้ามปีด้วยใจจดจ่อ

พอใกล้เวลา เราทุกคน....เริ่มลอยโคมยี่เป็งด้วยกัน ดวงไฟสีส้ม เริ่มลอยขึ้น สูงขึ้น ๆ ไปเรื่อย ๆ และ ดวงอื่น ๆ ลอยขึ้นไปสมทบ ยิ่งแหงนมอง ยิ่งเหมือนหมู่ดาวกลุ่มใหม่ ที่พวกเราพึ่งค้นพบ บนเกาะแห่งนี้

เราอำลา...ปีเก่าด้วยการจุดพลุ....ที่ฉันรู้สึกว่า...สวยที่สุดของปี 2005....ไม่ใช่อะไรหรอก เพราะลูกค้าฉัน...กำลังจะกลับไปหา ที่นอนอุ่น ๆ เพื่อซุกตัวหลับ...รอเช้าวันใหม่กันแล้ว

ฉันนะเหรอ...ยังไม่ได้นอนหรอก เพราะยังต้องจัดโต๊ะ....เคลียร์ความสนุก....ที่สร้างสรรค์ให้ลูกค้า ได้ยิ้ม...ได้หัวเราะ...ให้เรียบร้อย เพื่อรอรับงานวันรุ่งขึ้น

พร้อมกับถามตัวเองไปว่า....มันก็คงเป็นอีกวันที่ผ่านพ้นไป...ปีใหม่...ยังไม่ได้แทรกผ่านเข้ามาในความรู้สึกของฉันเลย แม้แต่นิดเดียว....

ที่ขำยิ่งกว่าอะไร...นึกขึ้นมาเมื่อไหร่ก็....อมยิ้มได้ทุกครั้งไป...ลูกค้าของฉัน....ชอบทำตัวเป็น...ปลาตากแดด...เรื่องคงไม่มีอะไร ถ้าเค้าจะ...ตากแดด...ตามส่วนที่เราจัดไว้ให้...

แต่ไม่ใช่เลย... เก้าอี้อาบแดด...มีกระจายอยู่ทั่วบริเวณ....แต่เจ้ากรรม...เจ้าพระคุณทั้งหลาย....ต้องมาอยากได้มุมเดียวกันอีก...ทั้งที่บริเวณนั้น....ก็ไม่ได้กว้างขวางเท่าไหร่เลย

สิบคน...สิบเตียง....ฉันก็พยายาม จัดสรรที่ดิน...ให้ปลาทุกตัวได้...ตากแดด... เท่า ๆ กันแล้วนะ แต่ก็ยังไม่วาย

เมื่อ...ปลาสองตัว...ไปดำน้ำ กลับตั้งบ่าย...ปลาเพื่อน...ขอให้ จัดที่นอนให้...พอปลาตัวอื่น จะขอ ตากแดดด้วย กลับบอกว่า...ที่ดินนี้มีปลาเป็นเจ้าของแล้ว...ร้อนถึงฉัน ต้องหาทางให้เค้าได้....ที่ดินสักส่วนหนึ่งบริเวณนั้น...เพื่อตากแดดมั้ง

ที่น่าเหนื่อย....คงไม่ใช่อะไร...ถ้าอีกฝั่งหนึ่งจะพอมี...ปลาตากแดด...พลิกซ้าย ขวา อยู่บ้าง...แต่กลายเป็นว่า ไม่มีเลย...นี่นะซิ...สมกับเป็น วันที่...ฉันเหนื่อย...เสียจิง ๆ

แต่อย่างน้อย...ฉันก็ได้รู้ว่า...ความสนุกจากการที่เราได้ทำ...สิ่งที่เรารัก...มันทำให้...วันที่...แสนเหนื่อยของฉัน...มีความสุขจิง ๆ

Create Date : 30 มิถุนายน 2551

Last Update : 30 มิถุนายน 2551 21:50:28 น.

0 comments

Counter : 389 Pageviews.